هشدار جهانی برای کشتی ایران

نخست به کشتی آزاد می‌پردازیم جایی که چند نقطه قوت عمده داشتیم این‌که تیم ما تیمی کاملا جوان بود، تیمی بود کاملا برآمده از انتخابی در تمامی وزن‌ها، بین کادر فنی و کشتی‌گیران رابطه‌ای صمیمانه وجود داشت،از لحاظ فنی در هجوم و تاکتیک هجومی بسیار موفق بود. در بحث جوان بودن، تیم ما دو پدیده را به دنیا معرفی کرد حسن یزدانی و عیلرضا کریمی. دو پدیده‌ای که اگر خوب حفظ و باتجربه بشوند و یکسری ریزه‌کاری‌های تاکتیکی کشتی را یاد بگیرند، به کشتی‌گیران مطلوب تبدیل خواهند شد.

با وجود نقاط مثبت فوق یکسری مسائل بود که اگر رعایت می‌شد تیم ما می‌توانست نتیجه بهتری بگیرد:

1ـ در بحث تطبیق شرایط آب و هوایی و اختلاف زمان تیم باید زودتر از اینها به مسابقات اعزام می‌شد کما این‌که دیدیم به‌خاطر همین شرایط، چهار کشتی‌گیر ما که در شب پایانی روی تشک رفتند عملکرد بهتری از قبلی‌ها داشتند.

2ـ بچه‌های ما روی تاکتیک‌های دفاع کار نکرده بودند و دیدیم که سه کشتی‌گیر ما در مبارزاتی که از حریفان جلو بودند، در نهایت در لحظات پایانی باختند و این نشان می‌داد روی دفاع کار نشده بود.

3ـ تیم ما آمادگی روانی صد در صد نداشت و گاهی اوقات تزلزل در مقابل کشتی‌گیران درجه یک کاملا مشهود بود.

4ـ در همه کشتی‌ها می‌دیدیم که دو مربی مرتب و بدون درنگ با کشتی‌گیر صحبت می‌کردند و باعث گیج شدن کشتی‌گیر می‌شدند. این نشان می‌داد کشتی‌گیران ما از قبل تاکتیک و برنامه نداشتند وگرنه مربی باید از قبل برنامه بدهد و اگر اشتباهی درآن برنامه پیش آمد، حین کشتی آن را گوشزد کند. این مرتب صحبت کردن نشان می‌داد که مربیان ما سرشار از استرس بودند و ناخودآگاه این استرس به کشتی‌گیران منتقل می‌شد.

5 ـ کشتی‌گیران ما در فنونی که کشتی گره می‌خورد و نیاز به انعطاف بدنی بالا داشت، کم می‌آوردند. یعنی در درگیری‌های کشتی، نفرات ما خاک می‌شدند. در مجموع کشتی‌گیران آزادکار ما حریفان درجه دوم و سوم دنیا را به‌خوبی شکست دادند، اما مقابل کشتی‌گیران درجه یک دنیا بازنده بودیم. به طور مثال در کشتی آزاد و در چهار رویارویی مستقیم با روس‌ها، تنها در یک مبارزه برنده شدیم.

کشتی فرنگی

در کشتی فرنگی یک ازهم‌گسیختگی در تیم مشاهده می‌شد. نظمی که در کشتی آزاد و در فرآیند انتخابی بود در کشتی فرنگی وجود نداشت. حاشیه‌ها از همان انتخابی تیم ملی شروع شد جایی که در کشتی امید نوروزی آن جنجال‌ها رخ داد و در انتخاب حمید سوریان چالش‌هایی به وجود آمد. همه اینها باعث شد تیم ملی دائم در استرس و چالش باشد و نتواند در آرامش کامل تمرین کند.

در کشتی فرنگی هم متاسفانه در دفاع خوب کار نکردیم و فرنگی‌کاران ما در چهار وزن در حالی که جلو بودند، باختند و این همه نشان می‌دهد در دفاع کار نکردیم. مشهود بود که ارتباط مربی و کشتی‌گیر صمیمانه نیست.

همچنین در حالی که رقیبی مثل جمهوری آذربایجان یک هفته زودتر از جام‌جهانی به لاس وگاس رفت و حاصل این زود رفتن و تطبیق شرایط را با نایب قهرمانی گرفت. تیم فرنگی ما هم مثل آزاد دیر اعزام شد.

یک نکته را در جمع‌بندی این موضوع باید متذکر شوم. وقت آن رسیده است که آقای رسول خادم در کشتی آزاد به یک نفر و یک سرمربی خوب اعتماد کند؛ زیرا معتقدم درصورتی که او فقط سرمربی بود می‌توانست بهترین سرمربی بوده و بهترین نتایج را بگیرد و اگر فقط رئیس فدراسیون باشد بهترین رئیس فدراسیون خواهد بود. اما تداخل این دوتا فشار زیادی به او وارد می‌کند.

ضمن این‌که به باور من این نتایج هشداری جدی برای کشتی ما بود. در فاصله حدود ده ماه تا المپیک 2016 برزیل باید نقاط ضعف خود را به طور جدی پوشش دهیم.

مجید خدایی

ملی پوش و مربی پیشین تیم ملی کشتی