بیماران پول دیه را خرج درمان خود می‌کنند

وقتی پرونده‌های جرایم پزشکی را بررسی می‌کنیم، شاهد افزایش تعداد این پرونده‌های به ثبت رسیده در دادسراهای پزشکی هستیم. به نظر شما علت این فرآیند صعودی چیست؟

بحث قصور پزشکی در اینجا مطرح می‌شود. زیرا جرایم، عملی آگاهانه است و هیچ نقصی از سوی پزشک آگاهانه ایجاد نمی‌شود. افزایش این پرونده‌ها چند علت دارد. با نفوذ رسانه‌ها بین مردم آگاهی آنها نسبت به مسائل حقوقی مشکلات درمان افزایش یافته است. آنها بعد از این آگاهی وقتی به مشکلی در درمانشان برمی‌خورند راه‌حل شکایت را مقابل خود می‌بینند. دومین عامل نیز اقتصادی است. با توجه به این‌که پزشکی قانونی برای پزشک مقصر دیه مشخص می‌کند و این قیمت سالانه افزایش می‌یابد بیمار از این پول به‌عنوان هزینه درمان خود استفاده می‌کند. اگر فقط 10درصد قصور از سوی تیم درمانی رخ داده باشد رقم دیه آن برابر با 20 تا 22 میلیون تومان می‌شود. چون سطح درآمد اقتصادی مردم در سال‌های گذشته تغییری نکرده باعث شده تا میزان این شکایت‌ها افزایش یابد.

روند افزایشی این پرونده های پزشکی به نظر می‌رسد با افزایش تحریم‌ها و کاهش دارو در کشور همزمان بوده است. آیا این همزمانی معنادار است؟

در بحث دارو غیر از موارد خاص، مشکلی در این زمینه نداشته‌ایم که مرتبط به پرونده های پزشکی باشد.

پس به نظر شما افزایش این پرونده ها به سبب قصور از سوی پزشکان نبوده است؟

قصور پزشکان به تنهایی قابل اندازه‌گیری نیست. ما فقط به تعداد شکایات ارجاع می‌دهیم و شکایت را بیمار انجام می‌دهد. برای همین نمی‌توانم دقیقا در این زمینه اظهارنظر کنم.

در آخرین رتبه‌بندی سازمان پزشکی قانونی جراحی‌های زنان و زایمان، جراحی ارتوپدی و عمومی‌، سه رتبه اول دارای قصور پزشکی بوده‌ است. چه تحلیلی درباره این رتبه‌بندی می‌توانید ارائه کنید؟

این رتبه‌بندی وابسته به میزان مراجعه بیماران به پزشکان و گستردگی پزشکان و بیماری‌های اورژانسی است. رشته‌های تخصصی اورژانسی مثل زنان و زایمان بیشترین میزان پرونده را دارد زیرا نمی‌توان در حالت اورژانسی از بیمار آزمایش‌های مرتبط را گرفت و در مقابل پزشک هم ملزم است بیمار را جراحی کند. دومین مساله مربوط به این است که نیمی‌ از پزشک‌های ما پزشک عمومی‌و دندانپزشک هستند . قصور پزشکان عمومی‌ هم به واسطه تعداد بالایشان بیشتر از تخصص‌های دیگر رایج است.

در رسانه‌ها قصور در جراحی زیبایی خیلی بازنمایی می‌شود اما چرا در آمار پزشکی قانونی جایی در رتبه‌های ابتدایی ندارد؟

اینها آمار خام است. جراحی های زییایی تعداد بسیار کم‌تری نسبت به جراحی‌های دیگر دارند. این جراحی‌ها در شهرهای کوچک بسیار کم‌تر از شهرهای بزرگ است. این جراحی‌ها خود فراگیر نشده است که قصورشان نیز افرایش یابد.

در جراحی‌های زیبایی کدام جراحی بیشترین تهدید را دارد؟ لیپوساکشن یا بینی؟

جراحی به خودی خود ریسک دارد. ممکن است انسان زمانی که بیهوش می‌شود به علت حساسیت دارویی به هوش نیایید. جراحی زیبایی گاهی هم جنبه‌های درمانی دارد. برای مثال در مورد چاقی خیلی دیده شده که با توجه به شاخص‌های وجود موضوع درمان است و نه زیبایی. حتی در مواردی در کمیسیون‌هایی که بیمه تشکیل می‌دهد بیمه آن را پرداخت می‌کند. اما در مسائلی که رسانه‌ای می‌شود خیلی متمرکز بر جراحی‌های درمانی نیست. صورت چون بیشترین نما را دارد حساسیت بیشتری را هم در رسانه‌ها ایجاد می‌کند. برای همین قصور پزشکان در جراحی‌های صورت بیشتر به چشم می‌آید.

نظام پزشکی در مقابل این پرونده‌ها چه وظایفی دارد؟

در نظام پزشکی به گروه‌های هدف و پزشکان اطلاع‌رسانی می‌کنیم تا در هر شرایطی در درمان دقت شود. هر عمل جراحی را به‌عنوان پرخطرترین عمل باید دید. رویکرد ما این است که تا ضرورت درمان وجود نداشته باشد مردم هم از اینها استقبال نکند. ما طرح ها و آیین‌نامه‌هایی را آماده می‌کنیم گاه نیز به شکل پیامک یا بروشور همین نکته‌ها را در اختیار جامعه پزشکان قرار می‌دهیم که در صورت برخورد با موارد مشابه بی‌دقتی باعث نشود که به مشکل برخورد کنند.

درباره پرونده آرمیتا رمضانی، نظام پزشکی چه تصمیمی‌ خواهد گرفت؟

دراین باره باید کمیسیون نظر دهد. اما تاکید نظام پزشکی درباره افرادی که جوان هستند و بیماری خاصی ندارند، بر انجام مشاوره‌های تخصصی است. برای مثال پزشک بیهوشی سلامت خود فرد و وجود نداشتن مشکلات ارثی در خانواده‌اش را تائید کند. اما ممکن است این فرد به داروی بیهوشی حساسیت داشته است. در هر صورت خانواده این فرد در حال ثبت شکایت است و شخصیت‌های مربوط به این پرونده باید احضار شوند تا بتوان تکلیف این پرونده را مشخص کرد. به نظر می‌رسد این فرآیند دو ماه زمان ببرد.