طرح ازدواج پایدار، نیازمند واقع‌بینی

به نظر می‌رسد پس از سال‌ها سکوت و اجرای نیم‌بند طرح‌های پیشگیری از طلاق، سرانجام برنامه‌ریزان فرهنگی کشور به فکر ازدواج پایدار و طرح‌های بلندمدت برای حمایت از آن افتاده‌اند، اما همان‌گونه که جزییات این طرح نشان می‌دهد، خوشبینی به کاهش آمار طلاق بدون توجه به زیرساخت‌های فرهنگی، اجتماعی و فرهنگی، ساده‌لوحانه خواهد بود.

گفته می‌شود که طرح ازدواج پایدار، مشکلاتی مانند، افزایش طلاق‌های توافقی و ازدواج سفید را که خارج از قواعد عرفی و شرعی در جامعه دیده می‌شود، هدف گرفته و به کاهش و محو آن کمک خواهد کرد.

آموزش یکی از محوری‌ترین اصول طرح است که در دوران پیش و شاید پس از عقد ادامه خواهد داشت، اما هنوز محتوای دقیق این آموزش مشخص نیست. از سویی، این که چرا این بار استانداری تهران برای اجرای طرح ازدواج پایدار پیشقدم شده و قرار است نقش سازمان‌های فرهنگی، آموزشی و اجرایی دیگر مانند وزارت جوانان را ایفا کند از نکات مبهم آن است.

کاهش هر آسیب اجتماعی معلول تبیین علی پدیده‌هایی است که مستقیم یا غیرمستقیم بر گسترش آسیب تاثیر می‌گذارند، افزایش طلاق در کشور نیز از این قاعده مستثنا نیست، به طوری که طلاق را محصول تعارضات فرهنگی تنگناهای اقتصادی، چالش‌های اجتماعی و سست شدن ارزش‌ها و... عنوان می‌کنند، آیا طرح ازدواج پایدار به چندگانگی علی، پدیده طلاق توجه دارد؟

نکته بعدی ابهام طرح برای بررسی تاثیر شبکه‌های مجازی و ماهواره‌ای در افزایش طلاق‌های عاطفی و از هم پاشیدن خانواده‌هاست که نشان می‌دهد طرح به پیش مطالعه عمیقی برای پایداری ازدواج‌ها نیاز دارد.

به هرحال استانداری و برخی برنامه‌ریزان فرهنگی، این روزها در حال مانور دادن روی طرح ازدواج پایدار و ارائه تفسیرهای خوشبینانه از پیامدهای اجرای آن هستند، همچنین جای خالی وزارت ورزش و جوانان به عنوان یکی از مهم‌ترین متولیان امر ازدواج در این طرح خالی است و سازمان‌های فرهنگی می‌توانند به تلطیف فضای آموزش و اجرای مناسب طرح کمک کنند.

در حالی که دخالت نهادهای دولتی برای کاهش طلاق می‌تواند به تشریفاتی شدن آن دامن بزند به طوری که از هم‌اکنون برخی معتقدند، کاهش 25 درصدی طلاق در مدت یک سال و نیم، یعنی قولی که استانداری تهران برای اجرای طرح داده، بلندپروازانه است.

کتایون مصری - روزنامه نگار