استقبال وحشتناک از حذف یارانه!

دو سه سال است که دولت احتیاط می‌کند و جرأت نمی‌کند قاطعانه وارد فاز حذف یارانه پولدارهای مملکت شود؛ اما ظاهرا بالاخره قرار است دل به دریا بزنند و این کار لازم را اجرایی کنند.

حالا اگر این وسط مقداری هم از آرای عمومی پرید، خب بگذارید بپرد. کار که برای رضای خدا و رفاه ملت و صلاح مملکت باشد، باید به ضرس قاطع ـ و بلکه هم شدیدتر ـ در اسرع وقت به اجرا درآید. قبل از آن که از اقشار آسیب‌پذیر پدر درآید.

در همین راستاست که برخی رسانه‌ها ازآغاز حذف یارانه پردرآمدها خبر داده‌اند.

واکنش دولت: هر چند که کمتر نهاد دولتی یا منسوب به دولت، ابراز اطلاع شفافی از چند و چون این حذف و تقطیع می‌کنند و هر کس به طریقی دل ما می‌شکند؛ اما ما بیکار ننشستیم و از خیلی جاها در این راستا پرسش کردیم. مجلسیان گفتند که از وزیر اقتصاد یک چیزهایی شنیدند (و لابد شنیدن کی بود مانند دیدن؟!)؛ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی هم که باید مجری این طرح باشد، صریحا این مطلب را تائید نکرد و به زبان اشاره فهماند که: هی؛ درست فهمیدید! سازمان هدفمندی یارانه‌ها هم برای این‌که نه سیخ بسوزد و نه کباب، نه تائید کردند و نه تکذیب؛ از پیاده‌رو رفتند (جریده‌رو که گذرگاه عافیت تنگ است!). ما هم سرانجام مجبور شدیم از خود سخنگوی دولت جویا شویم که شدیم و به نظرم که این موضوع را تکذیب کردند!

واکنش ملت: در مقابل، اما گروه‌های مختلف مردم از سحرگاه روز انتشار این خبر ـ که هنوز صحت و سقم آن بر احدی معلوم نشده است ـ با تجمع در مراکز مختلف شهر و کشور، حمایت همه‌جانبه خود را از حذف یارانه افراد پردرآمد اعلام کردند و خواستار شجاعت و قاطعیت بیشتر دولت در این مساله شدند. به گزارش خبرنگار بیکار ما، مردم این شعارها را سر داده بودند:

ـ سرمایه دار پولدار، حمایت... حمایت!

ـ یارانه گر نگیری، دست مرا بگیری!

ـ بیا و بگذر از یارانه خود/ مصفا کن برادر، خانه خود

ـ تو را یارانه گر سودی ندارد/ ولی بر زخم ما مرهم گذارد

ـ هر که بامش بیش، یارانه چرا؟

ـ تو کزمحنت دیگران بی‌غمی/ و یارانه‌گیری، نگو آدمی!

ـ اگر آیی به زیر خط فقرم/ خودت گویی الهی من بمیرم!

ـ اگر بر دیده ملت نشینی/ بجز یارانه دولت نبینی!

ـ و ... شعرهای دیگری از این دست!

به گزارش خبرنگار ما در صحنه، با حضور عواملی مشکوک که می‌گفتند اجیر شده برخی اشخاص مایه‌دار جامعه هستند، برخی از تجمعات مردمی فوق با حضور بموقع و موثر ماموران دولت، پراکنده شدند و بعضا با صدور قطعنامه‌ای پایان گرفتند.

در تمامی این «قطعنامه»‌ها بر ضرورت «قطع» بدون رودربایستی یارانه پولداران جامعه تاکید و تکرار شده بود.

به‌طور قطع، وقتی آدم با شکم پربخوابد، این‌جور صحنه‌هایی را هم ممکن است خواب ببیند. امان از دست این آش شله قلمکار ظهر!

رضا رفیع