در جست‌وجوی جسد خالق «دن کیشوت»

همه انگشت بر دهان، نظاره‌گر این صحنه بودند. نمی‌دانستند پیرمرد نیزه کهنه‌اش را برای پاسداری از ارزش‌هایی بالا برده بود که سیل تجدد در حال در هم کوبیدنشان بود. پیرمرد یک‌تنه به میدان رفت و تار و مار شد. نویسنده‌ای داستانش را جاودان کرد تا آوازه‌اش در تاریخ بپیچد. جالب این‌که اثر نویسنده که زندگی شوالیه پیر را روایت می‌کرد، آغازگر عصر جدیدی در ادبیات داستانی خوانده شد. او را پدر رمان مدرن نامیدند. شهرتش عالمگیر شد. شاید زمانی که میگوئل دو سروانتس، «دن کیشوت» را در سال‌های 1605 و 1615 به نگارش درمی‌آورد، هرگز تصور نمی‌کرد که خود و قهرمان داستانش چنین شهرتی دست و پا کنند، تا جایی که یونسکو به احترام درگذشت همزمان او و شکسپیر، روز بیست و سوم آوریل را «روز جهانی کتاب» نام نهاده است؛ تا جایی که باستان‌شناسان برای یافتن جسدش زیرزمین یک صومعه را کاوش کنند و پس از گذشت چهار قرن ادعا کنند بقایای این نویسنده سرشناس اسپانیایی را یافته‌اند. آن‌طور که ایسنا گزارش داده، «فرناندو دو پرادو» باستان‌شناس، با گروهی 30 نفره پس از بررسی‌های طولانی‌مدت در میان قبرهای طبقه‌ زیرین صومعه‌ای در مادرید، معتقد است برخی از استخوان‌های یافت ‌شده به سروانتس تعلق دارد. اما باستان‌شناسان از کجا می‌دانند این استخوان‌ها متعلق به سروانتس است؟

پروژه پیدا کردن جسد سروانتس از ده ماه پیش آغاز شد، آن هم با استفاده از ابزارهای فناوری روز همچون دوربین‌های مادون‌ قرمز‌، اسکنرهای سه‌بعدی و رادارهای نفوذ زیرزمینی پیشرفته. باستان‌شناسان تاکنون 33 قبر در این محل پیدا کرده‌اند و اوایل سال جاری میلادی بود که تابوتی در این مکان با حروف اول اسم و فامیل این نویسنده بزرگ اسپانیایی روی آن کشف شد. با توجه به نتایج آزمایش‌هایی که تاکنون روی سن استخوان‌های این مرده و باقی‌مانده لباس‌های او انجام شده به احتمال زیاد این جسد متعلق به خود سروانتس است. در این جعبه تکه‌های چوب‌، سنگ و خرده‌استخوان‌هایی یافت شده که شاید از راز سروانتس پرده بردارند. جراحاتی که این نویسنده در جنگ برداشته، ممکن است کمک شایانی برای شناسایی باقی‌مانده جسدش باشد. ظاهرا در نبردی دریایی، یک گلوله در سینه و یکی در دست سروانتس نشسته است.

کمیل انتظاری ‌/‌ گروه فرهنگ و هنر