عباس غزالی: آنلاین‌ نباشم برایم شایعه درست می‌کنند!

متن کامل این یادداشت در ادامه می‌آید:

اینترنت و فضای مجازی، کل مردم دنیا را در بر گرفته است. جوانان نسبت به بزرگ‌ترها در این زمینه به‌روزتر هستند و در فضای ارتباطات بیشتر قدم بر می‌دارند. ما هم که حرفه‌مان بازیگری است و در فضای هنری هستیم، لازم است که همیشه آنلاین و در ارتباط باشیم اما بستگی دارد که کجا و چگونه از اینترنت استفاده می‌کنیم. گویا قرار است سرعت اینترنت را بالا ببرند.

این خبر خوبی است چون عصر ، عصر ارتباطات است.بنابرابن من هم مثل خیلی‌ها از طریق تلفن همراهم بسیار راحت به اینترنت وصل می‌شوم و اخبار روز دنیا را جست‌و‌جو می‌کنم. اینترنت برایم جنبه تفریح ندارد. شاید بتوان نامش را سرگرمی‌گذاشت.
دوست دارم به‌روز باشم و کارهایم را اطلاع‌رسانی کنم. در‌صورتی‌که از فضای مجازی استفاده مثبت کنیم این فضا تنها چیزی است که اعتیادش هم خوب است! فضای مجازی پل ارتباطی بین ما و طرفداران ماست. در گذشته رسانه‌های تصویری، تلویزیون، مجله و روزنامه‌ها بودند اما اکنون مخاطب از طریق فضای مجازی می‌تواند با بازیگر، نویسنده یا ورزشکار مورد نظرش در ارتباط باشد. این اتفاق فضا را صمیمی‌تر و ارتباط را نزدیک‌تر کرده است. به هر حال مثل خیلی‌ها به فضای مجازی مانند وایبر و اینستاگرام وابسته شده ام و حس خوبی به این فضا دارم.

اگر روزی دسترسی به اینترنت نداشته باشم، گویی چیزی را گم کرده‌ام یا کار عقب‌افتاده‌ای دارم که باید انجامش بدهم. از سوی دیگر، برای طرفدارانی که انتظار دارند مدام آنلاین باشی و در شبکه‌های اجتماعی پست بگذاری،نبودنت می‌تواند برای آنها یک کمبود تلقی شود آنلاین‌نبودن می‌تواند به بروز شایعات کمک کند.

هر آدمی‌ در هر موقعیت و شرایطی که هست، تعریف خاص خودش را از آنلاین بودن دارد. در صورتی آنلاین بودن یک اتفاق مثبت است که از آن استفاده مثبت شود.آنلاین بودن ارتباط با مردم را نزدیک‌تر می‌کند ولی به همان اندازه هم باید محتاط‌تر عمل کرد چون در هر شرایطی و هر کجا، آدم‌های سوءاستفاده‌کننده هم هستند و امکان دارد اتفاقی را رقم بزنند که جبرانش خیلی سخت باشد.برخی از همکارانم بیش از حد به فضای مجازی، اینترنت و شبکه‌های اجتماعی وابسته شده‌اند یعنی آنقدر این فضا در زندگی‌شان رخنه کرد که اکنون از زن، زندگی، پدر، مادر و فرزندان خود دور شده‌‌اند.اگر قرار باشد آنلاین بودن به روابط اجتماعی و فردی و خانوادگی لطمه بزند، خطر در کمین ما نشسته‌است. خطر این فضا به باریکی یک تار موست. (روزنامه همشهری)