باز هم سنتوری؛ دوباره محسن چاوشی

کارگردان نام آشنای سینمای ایران «داریوش مهرجویی» پس از ساخj فیلم «سنتوری»، تصمیم به تولید قسمت دوم این فیلم پرسر و صدا گرفته است. «سنتوری» فیلمی بود که در سال ۱۳۸۵ با رویکردی انتقادی که تم اصلی آن تضاد سنت و مدرنیته در جامعه امروز ایران بود اجازه اکران نگرفت.

موضوعیت این فیلم سقوط هنرمند و خودویرانگری او در جامعه‌ای بود که هنر واقعی را برنمی تابد و مدام آن را محدود و سرکوب می‌کند وبه دلایل نامعلوم «سنتوری» توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توقیف شد و از اکران بازماند. بازی درخشان «بهرام رادان» در این فیلم و شنیده شدن صدای «محسن چاوشی» برای اولین بار در یک ملودرام اجتماعی، باعث شد این خواننده بیش از پیش مورد توجه رسانه‌های جمعی قرار بگیرد.

حالا با گذشت هشت سال از آن اتفاق، استارت تولید «سنتوری۲» زده شده و داریوش مهرجویی روز دوشنبه فیلمنامه این فیلم را در بانک فیلمنامه خانه سینما ثبت کرد تا از این پس پیگیر کارهای مجوز و تولید آن باشد. طبق شنیده‌ها حضور بهرام رادان در نقش اصلی و محسن چاوشی به عنوان آهنگساز و خواننده در سنتوری ۲ قطعی شده است.

داستان قسمت دوم «سنتوری» نیز آن طور که روزنامه «بانی فیلم» نوشته، قصه علی شخصیت اصلی داستان سنتوری است که بعد از ترک اعتیاد از آسایشگاه مرخص شده و به دنبال کارهای موسیقی خود درگیر اتفاقاتی تازه می‌شود. مهرجویی که نگارش فیلمنامه سنتوری ۲ را به پایان رسانده، به زودی درخواست پروانه ساخت این فیلم را به اداره نظارت و ارزشیابی وزارت ارشاد ارسال می‌کند. مهرجویی قصد دارد به محض دریافت مجوز، فیلمبرداری سنتوری ۲ را در تهران آغاز کند.

محسن چاوشی پیش از این درباره نحوه خلق قطعه معروف «سنتوری» گفته بود: «چاره‌ای جز این نداشتم که در خانه و در یکی از اتاق‌هایمان کار ضبط را انجام بدهم. به کمک مادرم یک پتو را با میخ به جلوی پنجره زدیم و دیوار‌ها را هم با پتو پوشانیدم تا صدا نپیچد. مادرم از اتاق بیرون رفت و با یک پتو از بیرون، در اتاق را پوشاند. خودم هم از این طرف در یک پتو آویزان کردم تا بتوانم در ‌‌نهایت فضایی را در اختیار داشته باشم که در آن بشود وکال گرفت. بعد از همه این ماجرا‌ها، پتو را کشیدم روی سرم و در‌‌ همان شرایط خواندم و همه وکال را ضبط کردم. از زیر پتو که بیرون آمدم، «علی سنتوری» به دنیا آمده بود.‌‌ همان نسخه هم نهایی شد و پخش شد.»

وی همچنین با نقل خاطره‌ای از اولین روز اکران خصوصی فیلم توضیح داده بود: «اولین اکران فیلم در سینما فلسطین بود و من به همراه همسرم رفتیم که فیلم را ببینیم. من جزو آخرین کسانی بودم که وارد سالن شدم. اصلا جا نبود و خیلی سخت توانستیم بنشینیم. اقای فرازمند و اقای شایسته هم بودند. تا آخر فیلم نشستم و تماشا کردم. فیلم تمام شد و همه در حال ترک سالن بودند ولی من هنوز سرجایم نشسته بودم. فقط می‌خواستم ببینم اسمم در تیتراژ هست یا نه... اسمم مجوز گرفته بود یا نه؟ تیتراژ تمام شد و اسمم نبود. ننوشته بودند و دلیلش را هم هیچوقت نفهمیدم...»(موسیقی ما)