دوئل گبرلو و جیرانی در حضور امکانیان و ده‌نمکی

پخش دو برنامه و گفت‌وگوی جذاب همزمان ضمن این‌که جلوه‌ای سینمایی به رسانه ملی داده بود، باعث سرگردانی انبوه مخاطبان هم شده بود که نمی‌دانستند کدام شبکه و کدام برنامه را برای تماشا انتخاب کنند.

به گزارش جام‌جم، دوئل جذاب جیرانی و گبرلو که در هفته‌های قبل به صورت غیرمستقیم شروع شده بود، شامگاه جمعه حالتی علنی‌تر و مستقیم‌تر به خود گرفت و باعث شد میلیون‌ها نفر از مخاطبان به‌طور همزمان پای شبکه‌های یک و سه سیما بنشینند. جیرانی در هفته‌های اخیر با تولید مجله تصویری «سی و پنج» که بتازگی در شبکه نمایش خانگی توزیع شده است، به نوعی برای جانشین‌اش در برنامه «هفت» خط و نشان کشیده بود.

مسعود ده‌نمکی در این گفتمان که در قالب برنامه «خیابان ایران» انجام شد، خبر از ساخت فیلم «رسوایی 2» داد و گفت: این فیلم در فضایی جدید و متفاوت رقم خواهد خورد. کارگردان «معراجی‌ها» در گفت‌وگویی مفصل و طولانی به سوالات صریح و انتقادات سنگین جیرانی درخصوص مسائل و حاشیه‌های فیلم‌هایش و اتهامات وارده به خود پاسخ داد.

چماقدار نبوده‌ام

جیرانی در ابتدای صحبت‌های خود با اشاره به یکی از مصاحبه‌های ده‌نمکی در سال ۷۴ از وی پرسید فکر نمی‌کنید که در آن گفت‌وگو چهره شما به عنوان یک چماقدار معرفی شد؟ که ده‌نمکی در پاسخ به این پرسش گفت: این اتهامات نمی‌تواند صحت داشته باشد، چون من از همان ابتدا دست به قلم بودم و کار مطبوعاتی می‌کردم و در دهه ۷۰ نیز جزو پرتیراژترین‌ها بودم. من رسانه همه کسانی بودم که نمی‌توانستند فریادهایشان را تئوریزه کنند و در این راه آبروی خود را به میان آوردم. البته معتقدم که اگر در راه خدا آبرویم را فدا کنم خدا در جایی دیگر عزت را به من عرضه خواهد کرد.

ده‌نمکی ادامه داد: من به گذشته خود با افتخار نگاه می‌کنم، چراکه ما در جبهه‌ها با شعارها و مضامین دیگری روبه‌رو بودیم، اما آنچه که پس از جنگ اتفاق افتاد در تعارض با شعارها و آرمان‌هایی بود که بچه‌های جبهه و جنگ با آن روبه‌رو بودند. رفتارهای فرهنگی که در سطح اجتماع دیده می‌شد، اشرافی‌گری‌هایی که در سطح دولتمردان پدید آمده بود، همه اینها مسائلی بود که ما به آن نقد داشتیم و اگر هم مباحثی را مطرح می‌کردیم و نقدی را به حضرات عنوان می‌کردیم به عنوان یک خشونت‌طلب معرفی می‌شدیم، چون رسانه‌های وقت در دست آنها بود.

کارگردان ‌«رسوایی» درباره تفاوت‌های خود در سال ۷۴ و سال ۸۲ گفت: حرف‌های ما از همان ابتدا حرف‌های عوام در نقد خواص بوده است. ده‌نمکی برای همین حرف‌هایش است که محبوب است. ما طر‌فدار آرمان‌ها هستیم و به‌همین دلیل هم مهاجرانی در دوران اصلاحات نشریه «شلمچه» را توقیف کرد و «جبهه» نیز بعدها به دلیل طرح مطالبات حداکثری توقیف شد.

کارگردان «اخراجی‌ها» در ادامه به قاچاق فیلم‌هایش نیز اشاره کرد و گفت: متاسفانه کسانی که دم از حفظ حقوق نشر فیلم می‌زنند برای ضربه زدن به فیلم‌های من آن را به صورت غیر قانونی منتشر کردند. «رسوایی» فیلمی بود که می‌توانست تا ۱۲ میلیارد فروش کند و بعد از ۴۵ روز سی‌دی آن منتشر شد که این یک ضربه به سینمای کشور است.

وی در پایان با اشاره به این‌که سینمای اپوزیسیونی مانع اعتماد متقابل بین حاکمیت و مردم است، گفت: همه باید زیر چتر انقلاب قواعد بازی را رعایت کنیم و نباید در این میان کسانی سعی کنند بازی را بر هم بزنند. امروز افرادی که بیشتر از همه شعار زنده باد مخالف من سر می‌دادند، باید اجازه دهند که نقد‌های صادقانه مطرح شود.

هفت بوی «گل‌های داوودی» گرفت

برنامه اخیر «هفت» هم ضمن نقد و بررسی مضمونی و محتوایی فیلم «چ» تازه ترین حرف ابراهیم حاتمی‌کیا، میزبان بیژن امکانیان، بازیگر پرکار و محبوب ایران در دهه‌60 بود.

امکانیان در گفت‌وگو با محمود گبرلو به انتقاد از وضعیت بازیگری امروز کشور پرداخت و گفت: زمانی که کیفیت اثر و کاراکتر نادیده گرفته و دستمزد اصل شود، ارزش‌ها جابه‌جا می‌شود.

بیژن امکانیان استعداد را مهم‌ترین عنصر بازیگری دانست و گفت: گرچه علاقه برای بازی در سینما شرط اول و لازم است، اما شرط کافی نیست. خودم هم این مساله را یافته بودم و مسیر حرکتم نیز آن را نشان می‌داد.

بازیگر «تقاطع» ضمن اشاره به سختی کار بازیگری در گذشته بیان کرد: الان مسیر بازیگر شدن آسان شده که دلیلش رنگ باختن عشق و علاقه است. امروز مساله پول خیلی پررنگ شده و ارزش‌ها جابه‌جا شده است.

این بازیگر و تهیه‌کننده سینما و تلویزیون راهکار این موضوع را اصلاح زیرساخت‌ها عنوان کرد و افزود: چرا با وجود این‌که حدود نیمی از جمعیت کشور ما به سینما دسترسی دارند، فقط هشت میلیون نفر به سینما می‌روند؟ این به دلیل نبود زیرساخت است که در نهایت به ایجاد فضای خالی و روی آوردن مخاطب به فیلم‌های خارجی منجر می‌شود.

امکانیان در پایان گفت: سینمای ایران باید از سلایق شخصی فاصله بگیرد و با نگاه آسیب‌شناسانه‌تری فراتر از جناح‌بندی‌ها به رفع مشکلات موجود بپردازد.

ادامه برنامه «هفت» نیز به فیلم «چ» اختصاص داشت و مهدی زواری مدیرفنی و مشاور کارگردان و سیدهادی اسلامی مدیر جلوه‌های ویژه این اثر تحسین شده به ذکر توضیحاتی درباره تازه‌ترین حرف ابراهیم حاتمی‌کیا پرداختند.

هادی اسلامی کار در فیلم «چ» را سخت اما شیرین توصیف کرد و گفت: مهم‌ترین ویژگی آقای حاتمی‌کیا اعتماد به گروه جوان جلوه‌های ویژه بود، در حالی که کارگردانی در سطح او معمولا ترجیح می‌دهد با گروه حرفه‌ای‌تر و شناخته‌شده‌تری کار کند.

مهدی زواری، از دیگر عوامل جلوه‌های بصری فیلم «چ» نیز گفت: همواره با نوعی هراس از فیلم فاخر یاد می‌شود، اما یکی از محاسنی که کار در فیلم فاخر «ملک سلیمان» داشت آموزش و انتقال تکنولوژی از بیرون مرزها به داخل بود که ثمره آن را در فیلم آخر حاتمی‌کیا می‌بینیم.

در ادامه نیز چهار منتقد سینما محمد تقی فهیم، مهرزاد دانش، سید محمد حسینی و احمد طالبی‌نژاد در میزگرد برنامه «هفت»، فیلم «چ» را مورد نقد و بررسی قرار دادند.

طالبی‌نژاد فیلم «چ» را همچون سایر فیلم‌های حاتمی کیا از جنبه‌های مختلف قابل بررسی دانست و گفت: حاتمی‌کیا هنر را ابزاری برای بیان حقایق می‌داند و ابایی از آن ندارد.

این منتقد «چ» را کاری حرفه‌ای و خوش ساخت خواند و افزود: این فیلم یک وسترن ایرانی است، چون شخصیتی را در فیلم می‌بینیم که همچون فیلم‌های وسترن می‌آید، تاثیر خود را می‌گذارد، اتفاقاتی رخ می‌دهد و در انتها با یک اتومبیل تک و تنها می‌رود و این در حالی است که با یادگاری‌ها و گذشته خود خداحافظی می‌کند.

مهرزاد دانش نیز «چ» را اثری با نقاط ضعف و قوت توصیف کرد و گفت: ضعف این فیلم به فیلمنامه آن برمی‌گردد که به سایر ابعاد نیز سرایت می‌کند.

محمدتقی فهیم هم فیلم «چ» را یکی از مهم‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران خواند و گفت: کمتر فیلمی را می‌توان یافت که هارمونی مناسبی میان فرم و محتوای آن وجود داشته باشد.