تعطیلات نوروزی به مثابه فاجعه ملی

بدون تردید و بدون نیاز به مراجعه به آمار تعطیلات در کشورهای مختلف جهان – اعم از توسعه یافته و یا درحال توسعه – این میزان تعطیلات در هیچ کشوری وجود ندارد. این تعطیلات به هم پیوسته به جز تعطیلات رسمی در طول سال که آمار، آن هم در ایران در مقایسه با دیگر کشورها بسیار بالاست، می باشد. آمارهای اقتصادی از زیان چند ده میلیارد تومانی به اقتصاد کشور بازار هر روز تعطیلی است و اخیرا نیز مراجع رسمی کشور، میزان کار مفید هر ایرانی را در طول روز فقط ۴۵ دقیقه اعلام کردند. آماری که در کشورهایی مانند چین و کره و پاپن حدود ۸ ساعت در روز است.

از منظر غیراقتصادی، تعطیلات نوروزی یک آسیب جدید دیگر نیز وارد می کند و آن فرهنگ کار نکردن و تفریح و تعطیلی است. این آسیب از اولی شاید مهمتر هم باشد. روحیه خمودگی و تن پروری و راحت طلبی درست در نقطه مقابل رشد و توسعه اقتصادی است. در فرهنگ راحت طلبی، رشد و توسعه بر رشد و توسعه اقتصادی تفوق دارد. به عنوان نمونه ملاحظه می فر مایید که در تعطیلات نوروزی، جاده های کشور به عنوان شریان های اقتصادی کشور، در اختیار گردش و تفریح مردم قرار می گیرد. تردد کامیون ها و تریلی ها که مظهر حرکت اقتصادی کشور هستند، ممنوع می شود تا اتومبیل های سواری در جاده ها راحت تردد کنند.

به اعتقاد این قلم، مظهر و نماد پوپولیسم در کشور ما، تعطیلات نوروزی است وهیچ گاه مسئولان مربوطه به خود اجازه نمی دهند تا در جهت منافع دراز مدت این ملت، با آن مقابله کنند زیرا از نارضایتی کوتاه مدت آن بیم دارند. از سوی دیگر باید توجه داشت که اقتصاد مقاومتی و روحیه جهادی برای رشد و توسعه اقتصادی به هیچ وجه با تعطیلات یک ماهه کشور قابل جمع کردن نیست. اگر می خواهیم که واقعا بدون شعار و سمینار، به مقوله اقتصاد مقاومتی بپردازیم، باید عزم ها را جرم کرد و با کاهش اینگونه تعطیلات، جدیت نظام را برای شروع دوران تلاش و کوشش و فعالیت نشان داد.

حال شما خواننده محترم موافق تیتر انتخاب شده برای این نوشته هستید که تعصیلات طولانی مدت نوروزی از دو منظر فوق یعنی زیان اقتصادی کشور و فرهنگ کار نکردن و راحت طلبی، یک فاجعه ملی است؟(ناصر ایمانی-الف)