حاتمی کیا: داریم به جهان می‌گوییم دروغگو هستیم

به گزارش فارس، در مراسم تقدیر از سه دهه فعالیت ابراهیم حاتمی‌کیا در موسسه همشهری که با حضور مدیران ارشد و خبرنگاران این مجموعه برگزار شد، او به فیلم‌های اکران شده در جشنواره فیلم فجر اشاره کرد و گفت: امسال این همه فیلم ساخته شده اما چه تعداد از آنها برای جمهوری اسلامی است به آن مفهومی که در آن درگیر هست. من کاری به بخش اقتصادی و دردهایی که دارند کاری ندارم. چقدر از آن مربوط به این هست که الان در مقابل آمریکا یک حال تحقیر آمیز داریم؟ و هول برمان داشته؟ چقدر سخت است برای دولت و آقای ظریف با آن مشخصات، چه باید بکند. سینمای ما از اینها نمی‌گوید و از این حرفها نمی‌زند. اصلا مطرح نمی‌شود و مسئله ما نیست. ما به جهان می‌گوییم دروغگو هستیم، ما به جهان می‌گوییم اسم مان حسن، حسین، علی و نقی هست اما هیچ نسبتی با آنها نداریم و جریانی از سینما به این بها داده و متوجه نشدیم که زیر پای خودمان را خالی می‌کنیم.

وی افزود: چقدر از فیلم‌ها مربوط زندگی مردم است. سال‌های ابتدایی انقلاب هم فیلم‌های خانوادگی زیاد بود اما در آنها دغدغه‌های زندگی مردم اشاره می‌شد.

این کارگردان سینما اضافه کرد: دوباره ممکن است در این مملکت درگیری پیش بیاید و دوباره اتفاقی بیفتد، مگر برای آرمانگراها جز این چاره‌ای هست؟ و می‌شود غیر از این بود؟ من قائل به آن نیستم. اگر این اتفاق بیافتد، چه کسی می‌ایستد؟ کدامین بچه ها را ما تربیت می‌کنیم و به آنها می‌گوییم چه افتخاری دارند؟ و من این را در سینما نمی‌بینم و وقتی نمی‌بینم، غریب به نظرم می‌آید.

حلقه حفاظتی ندارم

او همچنین گفت: خوشبختانه من حلقه حفاظتی ندارم و خدا را شکر می‌کنم که حامی با قدرتی ندارم که پشت من بایستد، حامی پرقدرت من، شهید آوینی بود که نیست و هر چقدر که جلوتر رفتم، دیدم که جای آقا مرتضی خالی است.

این کارگردان سینما با تاکید بر اینکه من مرد این محفل‌ها نیستم و هر چقدر که از این جاها فاصله بگیرم، راحت‌تر زندگی می‌کنم، افزود: سه دهه فرصت کمی نیست، بسیاری از جوان‌هایی که امروز می‌بینم با فیلم‌های من خاطره دارند، بزرگ شده‌اند و زندگی کرده‌اند.

به واسطه مردم حاتمی‌کیا شدم

حاتمی‌کیا ادامه داد: من اصرار دارم که این نکته را بگویم که به واسطه مردم و تماشاگران حاتمی‌کیا شدم و نه به واسطه عزیزان مطبوعاتی که اگر این‌طور بود به بی‌راهه کشیده می‌شدم. اما نگاه مردم همراهم بود و هیچ زمان دودوتا چهارتا نکردم و خوشامد کسی حرف نزدم. بنده همیشه با فاصله از منتقدان ایستادم. احترام‌شان را نگاه می‌دارم ما با فاصله می‌ایستم تا هم آنها حرف شان را راحت بزنند هم من بتوانم آنچه که در این مسیر باید بگویم، بگویم.

غرق شدن در سینما را قبول ندارم

وی افزود: من ناله‌هایی دارم که غریزی هستند، حال می‌خواهد خوشامد کسی باشد یا نه؟ من اصرار دارم که خودم را صرف جامعه سینمایی ندانم و خیلی به این بحث علاقه ندارم، نه اینکه سینما را دوست نداشته‌باشم، عشقم سینماست ولی غرق شدن در سینما را قبول ندارم و معتقدم خیلی از دوستان در این عالم غرق شدند و سینما برای‌شان بت شد.

عده‌ای می‌توانند 1000 کیلومتر جنگ را نبینند و دنبال دفترچه مشقشان بروند

حاتمی‌کیا ادامه داد: بین آنچه که مردم می‌خواهند و آنچه بچه‌های سینما می‌گویند فاصله است. سینما برای من بت نیست. فرش قرمز برای ما مسیر خون است. ما با چیزهای عجین بودیم که نمی‌توانیم از آن دست بکشیم. کجاست قلم‌هایی که با قدرت پای این بحث‌ها بایستد. زمانی زیادی است که مجله و روزنامه نمی‌خوانم چون احوالشان با من یکی نیست. اگر دیر اقدام کنیم و توجه‌ای نداشته باشیم اوضاع بدتر می‌شود. اوایل انقلاب فیلم‌های خانواده‌ای داشتیم و مسئله جامعه در آن بود اما الان کاملا پاکسازی شده است.

کارگردان سینمای ایران اضافه کرد: استاد اعظم این جنس نگاه آقای کیارستمی است و تأسی از این نوع نگاه تا دلتان بخواهد وجود دارد و عده‌ای می‌توانند در آن واحد کشوری که 1200 کیلومتر در آن جنگ می‌شود را نبینند و دنبال دفترچه‌ مشقشان بروند.

سینما برای من بت نیست

حاتمی‌کیا افزود: قرار بود جشنواره فیلم فجر، فجر این انقلاب را بگوید و حتی ضعف انقلاب را؟ اما کجاست این سینما و کدامیک از فیلم‌ها وارد این حرف‌ها شده‌اند؟ سینمایی که بلای جان سینمای ما شده است که جشنواره‌هاست. ای کاش اصلا مثل انقلاب فرهنگی راهمان به دنیا قطع می‌شد تا به فکر خودمان و مردممان بودیم. سینما برای من بت نیست و حاضر نیستم زیر این بت بایستم و نفس بکشم و برایم افتخاری باشد. من اعتقاد دارم که جشنواره فجر، جشنواره فجر نیست. حالا اسم من ضد انقلاب شود یا هرچیز دیگر. مهم نیست.

وی با بیان اینکه سینمای ایران به سمتی می‌رود که در حال مردن است، گفت: بخشی از این اقدام را سینمای جشنواره کرده است.

حاتمی‌کیا در پایان خطاب به روزنامه نگاران و قلم بدستان گفت: طوری بنویسید که من بفهمم قلمتان من را تحقیر نکرده است. اگر من را تحقیر کنید به خودتان منتقل می‌شود. همان طور که اگر من را تشویق کنید به خودتان برمی گردد.