آل‌سعود و دیپلماسی فشارهای تروریستی

پس از شکست سیاست حمایت مالی، تسلیحاتی و سیاسی آل‌سعود در براندازی نظام سوریه، ریاض تلاش کرد با دیپلماسی تهاجمی و تهدید کشورهایی همچون روسیه، عراق، لبنان و ایران برای دستیابی به اهداف خود در سوریه، وارد میدان شود. در همین زمینه، دستگاه اطلاعاتی آل سعود انفجارهایی را در اقصی نقاط عراق بویژه مناطقی که از نظر قبیله‌ای و مذهبی حساس محسوب می‌شوند ترتیب داد و از طریق نفوذ خود بر احزاب سنی این کشور تلاش کرد حکومت مرکزی عراق را تحت فشار قرار دهد.

عربستان و قطر برای تحت فشار قرار دادن ایران هم از نفوذ خود بر گروهک تروریستی جندالله که در سیستان و بلوچستان فعالیت دارد، استفاده و چندین حمله تروریستی را طرح‌ریزی کرد که با هوشیاری مسئولان امنیتی و سربازان گمنام امام زمان (عج) به شکست انجامید و عاملان این طرح‌های شوم به هلاکت رسیده یا به بیرون مرزها گریختند. لذا به نظر می‌رسد ریاض و دوحه با وجود اختلاف نظر شدید در برخی مسائل همچون حمایت از گروه‌های متفاوت تروریستی در سوریه، در خصوص اقدام علیه کشورهایی همچون ایران، عراق و لبنان که مخالف براندازی نظام سوریه هستند با هم توافق نظر دارند.

دستگاه اطلاعاتی آل‌سعود در ادامه فشارهای تروریستی خود، سناریویی هم برای لبنان در نظر گرفت چون تسلط ارتش این کشور بر مرزهای سوریه و ممانعت از ارسال سلاح و نیرو برای تروریست‌های تکفیری مشغول به جنگ با ارتش سوریه سبب خشم ریاض شده بود.

قیام گروه‌های سلفی در شهر طرابلس، انفجارهای متعدد و ناامنی در این شهر که نهایتا به فرار تروریست‌ها از این شهر منجر شد، بخش اول این سناریو سپس کشاندن آن به پایتخت لبنان، بخش بعدی آن بود. این سناریو به قدری آشکار است که حتی روزنامه سعودی الوطن، وقوع حملات تروریستی در بیروت را پیش‌بینی کرده بود.

هر چند این نشریه سعودی به این مساله که حامیان انفجارها در لبنان و سوریه سعودی‌ها و عناصر انتحاری مورد حمایت عربستان هستند اشاره‌ای نکرد، اما نوشت حزب‌الله نقشه‌ای برای انفجار تروریستی در بیروت ترتیب داده است تا از این طریق زمینه را برای دخالت بیشتر در جنگ سوریه فراهم کند.

آل‌سعود برای تکمیل پازل خود و نشانه رفتن انگشت اتهام به سوی حزب‌الله، در انفجار بیروت محمد شطح، وزیر اقتصاد پیشین لبنان و از مخالفان بشار اسد را هدف قرار داد. این روزنامه سعودی پنج روز پیش از وقوع انفجار علیه سفارت ایران در بخش جنوبی بیروت وعده آن را می‌دهد و حزب‌الله را به برنامه‌ریزی برای وقوع انفجار متهم می‌کند در حالی که یک گروه سلفی مرتبط با شبکه القاعده مسئولیت انفجار یاد شده را برعهده گرفت.

پس از دستگیری ماجد الماجد، سرکرده این گروهک تروریستی که یک شهروند عربستانی بود، هم دستگاه اطلاعاتی آل سعود وارد عمل شد و با ترتیب دادن ملاقاتی میان این مزدور و فردی که یک دیپلمات سعودی معرفی شده است، زمینه مرگ مشکوک وی را فراهم ساخت.

آل‌سعود که در آستانه نشست ژنو 2 برای حل بحران سوریه، تمامی حمایت‌های مالی و تسلیحاتی خود برای براندازی حکومت بشار اسد را اتلاف شده می‌دانست، این بار تلاش کرد با متقاعد کردن روسیه به عقب‌نشینی از مواضع خود در قبال دمشق، زمینه را برای سرنگونی بشار اسد و روی کار آوردن حکومتی دست‌نشانده در این کشور فراهم سازد.

آل‌سعود در ادامه سناریوهای مختلف خود علیه بشار اسد، قطعنامه‌هایی را با کمک آمریکا به شورای امنیت تحمیل می‌کرد تا از این طریق ارتش سوریه را وادار به تسلیم در برابر تروریست‌های تکفیری و سلفی تحت حمایت عربستان کند، اما هر بار این قطعنامه‌ها با وتوی روسیه روبه‌رو شد. آل‌سعود که بشدت از این اقدام روسیه به خشم آمده بود، بندر بن سلطان، وزیر خارجه خود را به مسکو فرستاد تا ابتدا از طریق سیاست ترغیب و تشویق همچون رشوه‌های نفتی و وعده ادامه استقرار پایگاه نیروی دریایی روسیه در بندر طرطوس سوریه، مسکو را به همراهی با خود علیه بشار اسد متقاعد کند، اما راه به جایی نبرد. سپس بندر بن سلطان اقدام به تهدید روسیه به حملات تروریستی در بازی‌های المپیک زمستانی از طریق مبارزان چچن کرد. سفر بندر بن سلطان به مسکو در تغییر مواضع روسیه نسبت به سوریه ناکام ماند و پوتین بار دیگر تاکید کرد اوضاع سوریه بخشی از امنیت ملی روسیه به شمار می‌رود.

آل‌سعود با ناامیدی در برابر خواسته‌های خود از روسیه، دو انفجار تروریستی را در شهر ولگاگراد ترتیب داد که بررسی‌های اولیه حکایت از مشابهت کامل این حملات با انفجارهای سوریه، عراق و لبنان داشت؛ به گونه‌ای که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه بلافاصله در یک کنفرانس خبری اعلام کرد نیازی به تحقیقات بیشتر نیست. وی همچنین به نقش عربستان در این حملات تروریستی اشاره و ریاض را تهدید به پاسخی دردناک کرد که به گفته وی، حتی نقشه منطقه را تغییر می‌دهد. پوتین همچنین خواستار تشکیل نشست فوق‌العاده شورای امنیت برای قرار دادن نام عربستان در فهرست کشورهای حامی تروریست شد.

آل‌سعود تلاش می‌کند با تسلط و نفوذ خود بر این گروهک‌های تروریستی و به‌کارگیری نیروهای غربی و صهیونیستی برای آموزش و تسلیح آنان، از دیپلماسی حملات تروریستی برای تحت فشار گذاشتن کشورهایی استفاده کند که برخلاف منافع ریاض عمل می‌کنند. عربستان که به لحاظ تامین بخش قابل توجهی از نیازهای نفتی آمریکا و اروپا از حمایت غرب نیز برخوردار است، مانع قرار گرفتن نام خود در فهرست کشورهای حامی تروریسم و اقدام جهانی علیه دسیسه‌های خود می‌شود. این در حالی است که تروریست‌های تحت حمایت آل‌سعود دامنه وسیعی از کشورهای آفریقایی، آسیای مرکزی و خاورمیانه را برای عضوگیری، آموزش و طراحی حملات تروریستی خود در اختیار دارند.

ایران با عضویت و نفوذ خود در سازمان‌های بین‌المللی قادر است به افشاگری علیه کشورهایی بپردازد که به طور آشکار از تروریسم و افراطی‌گری حمایت می‌کند. تصویب طرح پیشنهادی ایران در سازمان ملل علیه افراطی‌گری، حاکی از آمادگی جامعه بین‌الملل برای همراهی با ایران در این مسیر است.

دکتر محمودرضا امینی ‌‌/‌ جام‌جم