بزرگداشت روز دانشجو ؛ تعارف یا واقعیت

1ـ تجلیل از شخصیت همه دانشجویان و جوانان فهیمی که با غیرت تمام در برابر زیاده‌خواهی استکبار ایستادگی کرده، از بذل جان در این راه دشوار دریغ نکردند؛ شهیدان دانشجویی که در اعتراض به سردمداران استکبار در سال‌های خفقان پهلوی سکوت را شکستند و در جبهه حقیقت بردباری کردند، اصلی‌ترین نقش را در این زمینه ایفا کردند.

2ـ حضور حماسی نسل جوان در استمرار خط سرخ شهیدان 16 آذر موجب شد روحیه جوانمردی جوانان این مرز و بوم به نسل‌های بعدی سرایت کند و شورآفرینی این قشر مهم فرهنگی در طول پیروزی انقلاب اسلامی و در هشت سال دفاع مقدس چنان به اوج شکوفایی برسد که اصلی‌ترین فرماندهان نیروهای مردمی و بزرگ‌ترین شهدای دفاع مقدس از میان دانشجویان به پا خیزند.

3ـ نقش‌آفرینی جوانان دانشجو به این مباحث ختم نشد و در جنگ نرم، از سوی فرمانده کل قوا، لقب ‌«افسران جنگ نرم» را به‌عنوان مدالی پرافتخار دریافت کردند. این افتخارات جوانان پرشور سرزمینی که تمدن کهن آن، نشان از عمق درک و شعور والای ایشان دارد، باید عملا از سوی مردم و مسئولان مورد تجلیل قرار گیرد و به شعار و تعارفات معمول ختم نشود، اما اهداف بزرگداشت روز دانشجو که عالی‌ترین آنها می‌تواند در موارد ذیل خلاصه شود، عبارتند از:

1ـ حفظ هویت مستقل نسل جوان بویژه دانشجویان در طوفان‌های سهمگین تبلیغات رسانه‌های مغرض

2 ـ صیانت از تفکر مقاومت در برابر ستمگران زورگوی دنیا

3 ـ بیدار کردن غفلت‌زدگان و خودباختگان در غرقاب مشغله‌های مادی با بزرگداشت مقام و ارزش والای‌‌معنویت و ایثار جوانان این مرز و بوم

4 ـ پاسداشت غرور ملی و خودباوری در عرصه منازعات علمی و فرهنگی بین‌المللی

با وجود این متاسفانه بعضی از سیاست‌های اجرایی برخی مسئولان فرهنگی و دانشگاهی چه در نگاه کلان سیاستگذاری و چه در سطح اجرایی در طول سال‌های متمادی با مباحث یادشده اصطکاک داشته و القای فرهنگ خودباوری و هدف‌گذاری رشد علمی و ارتقای دانش فنی و دستیابی به اهداف بلند دیگر در این مسیر را دشوار می‌کند.

نکاتی که ذهن‌های مردم و دانشجویان را مغشوش می‌نماید و دستیابی به آرمان‌های جوانان دانشجو را مختل می‌کند، می‌تواند مشکلاتی همانند مسائل ذیل باشد:

1 ـ بی‌توجهی سیاست‌ها و اقدام‌های مسئولان مربوط به تهاجم فرهنگی که امروزه بتدریج رنگ ابتذال به خود می‌گیرد. این در حالی است که انتظار می‌رود، حداقل دانشگاه‌ها به عنوان مقدس‌ترین نهادهای علمی از
تاخت و تاز جریان‌های ضدفرهنگی و ابتذال مصون باشد.

2 ـ‌ اعتماد نکردن به نسل جدید دانشجو در تحول‌آفرینی مثبت و تضعیف روحیه اعتماد به نفس در میان افسران جوان جنگ نرم.

3 ـ نگاه سخیف مشتری‌گونه به جوانان دانشجو در دانشگاه‌های غیرانتفاعی یا دولتی که ارزش دانشجو را در حد یک منبع درآمد برای تامین بودجه دانشگاه تنزل می‌‌دهد.

4 ـ به علت محدودیت‌های مالی و بحران‌هایی چون احتمال تعطیلی برخی از دانشگاه‌ها، برخی از متولیان آموزش عالی به صورت رقابتی اقدام به تاسیس رشته‌های کارشناسی ارشد و جذب دانشجویان تحصیلات تکمیلی نموده و شیوع رشته‌های فوق‌لیسانس و دکتری در ابعاد گسترده و غیرمنطقی، موجب تنزل کیفیت تحصیلات تکمیلی و سطحی‌نگری در آموزش، پژوهش و پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و حتی گاهی دکتری در چنین دانشگاه‌هایی شده است. صوری بودن هیات علمی برای تصویب رشته‌ها و کمبود ضروری‌ترین زمینه‌های تحقیقاتی و پژوهشی مانند کتابخانه، استاد راهنما و استاد مشاور از این معضلات است.

5 ـ تطابق نداشتن مشاغل فارغ‌التحصیلان دانشگاهی با رشته‌های تحصیلی و‌ سنخیت نداشتن بعضی از شغل‌ها با روحیه و تحصیلات این فارغ‌التحصیلان موجب می‌شود علاوه بر کاهش انگیزه نسل جوان در جدی گرفتن تحصیلات، در برخی موارد آنها مورد استهزاء نیز قرار بگیرند.

هرچند مشکلات دانشگاهیان اعم از استادان، دانشجویان و کارکنان دانشگاه‌ها به موارد بیان شده محدود نمی‌شود، اما از باب مشت نمونه خروار، برخی از آنها بیان شد. به نظر می‌رسد چنانچه تدبیر مسئولان امر در ساماندهی این موارد موفق باشد، میلیون‌ها جوان دانشجوی این مرز و بوم، می‌توانند ضمن نیل به اهداف بلند آرمان‌های استقلال‌طلبانه، عزت و افتخار ایران عزیز را روزافزون نمایند. باور ما این است، همچنان که رسول اکرم(ص) فرموده‌اند: «اگر دانش در ثریا باشد، ایرانیان می‌توانند به آن دست یابند» و دوردست‌ترین اهداف برای جوانانی که مشتاق ادامه راه پرشور شهیدان جهاد علمی هستند، قابل دسترسی است.

دکتر محمد​رضا ابویی​مهریزی/ مدرس دانشگاه