«تن آرامی» به زبان ساده

خیلی مواقع احساس خشمی که آن را ابراز نمی‌کنیم یا پرخاشگری بیش از حد یا استرس‌هایی که در طول روز برایمان ایجاد می‌شود، باعث می‌شود احساس ناراحتی کنیم و شاداب نباشیم.

گاهی نیز مشکلات و مسائل خانوادگی یا شغلی باعث می‌شود به نوعی دچار فرسودگی و ناراحتی شویم.

زمانی که روی علل ایجاد پریشانی خود تمرکز می‌کنیم، ممکن است مواردی باشد که در اختیار و کنترل ما نیست و این موضوع معمولا وضع را بدتر می‌کند.

یکی از راهکارهایی که به افراد کمک می‌کند تا تنش و ناراحتی‌های روزانه را از خودشان دور کنند، استفاده از روشی به نام ریلکسیشن یا تن‌آرامی است. این روش کمک می‌کند تنش‌ها و ناراحتی‌ ها را از جسم و فکر خود دور کنیم و بهتر بتوانیم آرام باشیم.

روش‌های مختلفی برای تن‌آرامی وجود دارد. یکی از روش‌هایی که به‌کار گرفته می‌شود، روشی است که در آن هر حرکت باید دوبار انجام شود.

در این روش ابتدا به سفت‌کردن دسته‌ای از ماهیچه‌ها و اعضای بدن می‌پردازید و سپس آن عضو را رها می‌کنید.

مدت زمانی که عضو مشخص‌شده را تحت فشار و انقباض قرار می‌دهید حدود پنج ثانیه و بعد رها کردن آن عضو است که بهتر است زمان رها بودن نیز حدود پنج تا هفت ثانیه باشد.

برای انجام آرام‌سازی بهتر است اتاقی را که سروصدای کمتری دارد در نظر بگیرید و لباس راحت و مناسب بر تن کنید و دراز بکشید. بهتر است هنگام آرام‌سازی، چشمان شما بسته باشد و روی عضو مشخص شده تمرکز کنید.

اعضایی که در تمرین ریلکسیشن به ترتیب در آنها ایجاد فشار می‌کنید عبارتند از: دست‌ها، ابتدا با دستی شروع کنید که غالب است؛ یعنی اگر چپ دست هستید دست چپ و برعکس.

اعضای بعدی که باید در آنها فشار را ایجاد کنید عبارتند از: مچ دست و ساعد؛ بازوها، شانه‌ها و گردن، پشت و کمر، پیشانی، چشم‌ها، آرواره‌ها، لب‌ها، تنفس ریلکسیشن این نوع تنفس سه مرحله دارد. حدود هفت تا ده ثانیه نفس خود را از راه بینی وارد ریه کنید تا کامل پر شود. (10 تا 20 ثانیه نگه دارید و در عرض ده ثانیه آن را از راه دهان خارج کنید)، شکم، پاها و در نهایت مچ و ساق پا.

پس از این که هر کدام از این اعضا را ابتدا منقبض کرده و سپس رها کردید روی آرامش حاصل از این روند تمرکز کنید و نفس عمیق بکشید. بهتر است پس از انجام تمرینات تن‌آرامی، مدتی در حال استراحت باقی بمانید.

دکتر مهرنوش دارینی - روان‌شناس و مشاور