جودوکاران و فن پول درآر!

همزبان با باباطاهر شاکی:

اگر دستم رسد بر چرخ گردون

از او پرسم که این چون است و آن چون؟

وقتی با ساز و آوازی حماسی می‌خوانیم که: «ورزشکاران... دلاوران...»... و الی آخر، منظورمان تمامی ورزشکاران قهرمان در تمامی رشته‌های ورزشی است که نام عزیز ایران را در سطح جهان، بلندآوازه می‌کنند.

منتها از همین ورزشکاران ـ دلاوران، یکی در فوتبال چنان دستمزدی می‌گیرد که آدم از اقشار محروم و متوسط جامعه خجالت می‌کشد رقمش را اعلام کند و یکی دیگر از همین ورزشکاران ـ دلاوران عزیز که مثلا در کشتی یا جودو ورزش می‌کند، باز هم یک دستمزدی می‌گیرد که آدم خجالت می‌کشد رقمش را اعلام کند.

شاهد از غیب: «نایب رئیس فدراسیون جودو، پس از ناکامی تیم ملی جودوی بزرگسالان ایران در رقابت‌های جهانی برزیل، در گفت‌وگوی اختصاصی با جام‌جم خودمان [همچین می‌گوییم خودمان که اگر کسی نداند، خیال می‌کند مال بابایمان است!] ضمن سخن گفتن از دلایل ناکامی این ورزش در این سال‌ها، دستمزد ملی‌پوشان جودو را خجالت‌آور عنوان کرد.» ـ به نقل از روزنامه خودمان!

همزبانی مجدد با باباطاهر:

یکی را داده‌ای صد ناز و نعمت

یکی را نان جو آغشته در خون!

بسته پیشنهادی: اگرچه ما در عالم ورزش، نه سر پیازیم و نه ته نامبرده (یعنی همان پیاز مذکور)، نه جزو ورزشکاران ـ دلاوران فوتبالیست هستیم و نه در شمار ورزشکاران ـ دلاوران ورزش ضربتی جودو که با یک فن ناقابل، به هوا پرت شدیم.

در عین حال، دوستدار تمامی ورزشکاران ـ دلاوران مملکت‌مان هستیم و بدمان نمی‌آید که چند نکته‌ای بر سبیل پیشنهاد، خدمت فدراسیون جودو عرض کنیم:

1 ـ تعویض جای ناگزیر: برای یک مدتی جای فوتبالیست‌ها را با جودوکارها عوض کنیم. درست است که هر کسی را بهر کاری ساختند، اما گاهی ضرورت‌ها اقتضا می‌کند که آدم دست به کاری زند که به قول حافظ شیرازی، غصه سرآید. بهتر از این است که پدر درآید!

2 ـ کمک‌های ورزشی: مگر نه این که همه ورزشکاران ـ دلاوران، در تمامی رشته‌های ورزشی، رفیق و همکار هم هستند؛ خب پس چه اشکال دارد که هر فوتبالیست عزیزی هنگام انعقاد قرارداد، مثلا 20 درصد از دستمزد خود را به حساب فدراسیون جودو واریز کند؟ به نظر شما جای دوری می‌رود؟.... حالا فوقش یک زمین و ملک کمتر بخرد در بازار. آدم در عمل باید نکونام باشد، تا عمرش به درازای ماندگاری دنیا باشد. چنان که این بار، سعدی شیرازی گفت: «سعدیا، مرد نکونام نمیرد هرگز»(مرده آن است که دستش بزنی،جم نخورد!).

3 ـ اجرای فن پول درآر: اگر به هیچ زبان خوشی نشد که مسیر پول را به سمت ورزش‌هایی چون جودو کج کنند، بد نیست کمی از زبان خشک استفاده شود. خب جودوکاران عزیز این همه فن بلدند، چه اشکالی دارد که از یکی دو تا فن برای پول درآوردن استفاده کنند؟ داخل زمین فوتبال شوند و با اجرای دو تا فن پول درآر، حق مطلب را ادا کنند؛ یعنی حقشان را بگیرند.(حالا شما خیال کنید شوخی می‌کنیم. خب شما راست می‌گویید؛ شوخی می‌کنیم!)

رضا رفیع