گفتگو با آرش قادری، نویسنده سریال «ماتادور»: غلبه فرم بر داستان

این روزها مجموعه تلویزیونی پلیسی- حادثه‌ای «ماتادور» به کارگردانی فرهاد نجفی ‌در حال پخش از شبکه یک است. فیلمنامه این سریال را آرش قادری نوشته است. قادری یکی از فیلمنامه‌نویسان پرکار و برجسته‌ای است که بخصوص این سال‌ها آثار بسیاری را خلق کرده است؛ نویسنده‌ای که پیش از این نیز نگارش سریال‌های مهیجی همچون «هوش سیاه» و «عملیات 125» را به عهده داشته است. به بهانه ماتادور با قادری گپ کوتاهی زدیم.

شما در سال‌های اخیر بیشتر درگیر نگارش سریال‌های حادثه‌ای و پلیسی بوده‌اید. چه شد که بار دیگر با «ماتادور» سراغ این ژانر رفتید؟

چند سال پیش بود که نگارش فیلمنامه «ماتادور» را برای ساخت یک فیلم سینمایی به پایان رساندم، اما از ابتدا اصلا قرار نبود این قصه در قالب یک سریال تلویزیونی تولید شود. در همان مقطع بود که از طرف ناجا نگارش اثری متفاوت و جدید با محوریت حفاظت از شخصیت‌های مهم سیاسی و امنیتی به من پیشنهاد شد و طرح ماتادور را ارائه کردم که مورد قبول واقع شد. اما آنها دنبال تولید یک سریال تلویزیونی برای پخش در هفته ناجا بودند و به همین دلیل تصمیم گرفته شد که این فیلمنامه به قصه‌ای در قالب یک سریال تبدیل شود. بنابراین پس از جلسات و تعاملی که با سردار دکتر منتظرالمهدی داشتیم در نهایت نظرات ناجا و طرح من به سریال «ماتادور» منتهی شد.

پس در این کش و قوس داستان اصلی تغییرات زیادی کرد؟

در آن جلسات سعی کردیم از این طرح به یک موضوع برسیم. محور اصلی داستان شخصی بود که برای ترور ماموریت می‌گیرد و پلیسی که می‌خواهد مانع این کار شود و در این میان مسیری هم تعیین شده بود. اما بعد از این‌ که قرار شد فیلم به سریال تبدیل شود این مسیر را بار دیگر متناسب با مدیوم تلویزیون بازتعریف کردیم و تلفیق آن، داستانی کنونی که می‌بینید، شد. داستانی که دقیقا طرح اولیه من نیست، اما ایده‌اش همان است.

کار نگارش داستان چقدر طول کشید؟

چون در ابتدا قرار بود که این سریال سال گذشته و در قالب هشت قسمت برای پخش در هفته نیروی انتظامی ساخته شود کار نگارش بسیار سریع انجام شد.

برای رسیدن به نسخه کنونی بیشتر قصه را بسط دادید یا شخصیت‌های جدید را وارد کردید؟

اصولا در طرح سریال با فیلم‌ سینمایی تفاوت چندانی به لحاظ حجم نیست و در نگارش میزان پرداخت شخصیت‌هاست که خیلی اهمیت دارد. در واقع در بستر درام تفاوت زیاد ایجاد نمی‌شود و در پرداخت است که این موضوع اهمیت پیدا می‌کند. به همین دلیل برای تبدیل فیلمنامه به قصه‌ای تلویزیونی، بیشتر طول و عرض قصه را بسط دادیم و تعداد وقایع را افزایش دادیم. سعی کردیم به اتفاقات حاشیه‌ای و صحنه‌های درون‌شهری و پربرخورد و انفجارها و... افزوده شود. همچنین پرداخت شخصیت‌های اصلی را نیز گسترش دادیم.

با پخش چند قسمت از سریال به نظر می‌رسد محتوا و قصه اصلی سریال فدای تکنیک و فرم شده است؟

فرم در این سریال بیشتر به چشم می‌آید چون فضای تصویری که کارگردان برای این سریال انتخاب کرده بیشتر از خود قصه جلب توجه می‌کند. ساختار سریال به سمت یک کار فرمالیستی رفته و داستان تحت‌الشعاع فرم قرار گرفته است.

عرفان جلالی‌ / ‌گروه رادیو و تلویزیون