سیاره مرگ زحل

با ادامه سفر فضاپیمای کاسینی در اطراف سیاره طوق بر گردن منظومه شمسی و اقمار آن چهره جدیدی از اعضای این خانواده آشکار می شود. در نیمه ماه ژانویه ، کاسینی تصاویری از دو همسایه نزدیک و در عین حال جذاب زحل یعنی اقمار میماس و انسلادوس تهیه کرد.

کد خبر: ۶۰۴۵۵

در یکی از نماهای استثنایی کاسینی این قمر از فاصله 1.4 میلیون کیلومتری همچون لکه ای مقابل نمای آبی رنگ زحل به چشم می خورد ، جایی که شکست نور در جو زحل باعث دیده شدن نواحی شمالی آن به رنگ آبی شده است.
کاسینی بار دیگر نیز به میماس نگاه کرد و این بار از فاصله 213 هزار کیلومتری در این نمای بی نظیر دهانه 130 کیلومتری این قمر که حاصل برخوردی عظیم است و یک سوم قطر این قمر درازا دارد بخوبی به چشم می خورد.
قمر دیگری که مورد توجه کاسینی قطر گرفته است ، قمر یخ زده انسلادوس بود. قمری یخ زده و منجمد که لایه ضخیمی از یخ آب درون آن را در بر گرفته است.
انسلادوس آبستن رویدادهای منحصر به فردی میان خانواده های اقماری زحل است.
لایه های عمیق تر این قمر دارای دمای بالاتری هستند و این احتمال وجود دارد که با حرکت جریان های گرم از درون این قمر به سمت سطح آن ، پدیده ای همانند آتشفشان های آشنای زمین رخ دهد، اما این بار به جای گدازه های گرم ، یخ آب منجمد از دهانه ها خارج می شوند ؛ پدیده ای که می توان آن را مقابل آتشفشان های آشنا ، یخ فشان نامید. سطح این قمر که رگه های یخی آن آشکارتر از گودال های برخوردی است این فرض را تایید می کند ، چرا که اثر برخوردهای شهابسنگی باید به طریقی از بین رفته باشد و با توجه به نبود فرسایش جوی ، گزینه باقیمانده فعالیت این یخ فشان هاست که لایه ای از یخ را روی این قمر می پاشند و اثرات قدیمی را محو می کنند. یکی دیگر از گذرهای مهم کاسینی گذر از نزدیکی تیتان بود.
در خلال این گذر که اولین گذر پس از فرود موفق هویگنس به شمار می رفت ، کاسینی موفق شد گودال بزرگی را بر سطح تیتان کشف کند.
قمر مه آلود تیتان یکی از اهداف اصلی مطالعات کاسینی را تشکیل می دهد ؛ اگرچه کاوشگر هویگنس با فرودی موفق بر سطح آن توانست گام بلندی در کاوش دنیاهای دور بردارد، اما رازهای این قمر آنقدر زیاد است تا سالها ذهن دانشمندان را به خود مشغول دارد.
هنوز تا پایان ماموریت طولانی کاسینی راه درازی مانده و باید منتظر یافته های بی نظیر دیگری از این منظومه بود.