خس‌خس‌هایی به درازای تاریخ

سردار محمدباقر نیکخواه بهرامی که در دوران دفاع مقدس به مدت چند سال مسئول تبلیغات جبهه و جنگ «قرارگاه کربلا» و از سال 64 به بعد نیز فرمانده جنگ‌های نوین قرارگاه خاتم الانبیا (ص) بوده است، با اشاره به جنایت شیمیایی رژیم بعث عراق در روز سی و یکم تیرماه سال 1367 و بمباران روستاهای « زرده»،«دیره» و «باباگلی» در غرب کشور، گفت: رژیم جنایت‌پیشه بعث عراق و صدام سفاک در سال پایانی جنگ، یعنی از ابتدای سال 1367 به دامنه بمباران‌ و گلوله‌باران شیمیایی در سراسر جبهه‌ها علیه رزمندگان اسلام افزود به طوری که روزانه مواضع ایران را آماج حملات بی‌رحمانه‌ شیمیایی قرار داد و صدمات زیادی را به بار آورد.

وی افزود: نظامیان و سردمداران رژیم بعث عراق به این هم بسنده نکردند و به موازات حملات شیمیایی در جبهه‌ها،شهرها و روستاهای مرزی را در استان‌های آذربایجانغربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام و خوزستان با بمب، راکت‌ و گلوله‌های شیمیایی هدف قرار دادند و با انتشار گازهای فشرده مرگ‌آور روزانه دهها نفر را شهید و مصدوم کردند.

سردار نیکخواه بهرامی یادآور شد:عراق در سری جدید جنایت جنگی و اقدامات خلاف حقوق بشر، در شهرهای بانه، سردشت، مریوان، پاوه، نودشه،ریجاب، جوانرود، سرپل ذهاب، خرمشهر،اهواز، هویزه و تقریبا در تمامی روستاهای مرزی به خصوص استان‌های کردنشین و غرب‌نشین کشور، از ابتدای فروردین تا سی‌ام تیر 67 ، صدها نفر از زنان، کودکان و سالخوردگان را قربانی جنایت‌هایش کرد و هزاران نفر در این راستا مصدوم شدند. تمامی این جنایت‌ها به دلیل مسلمان بودن این مردمان و حمایتشان از انقلاب اسلامی ایران بود. مصدومان شیمیایی ابتدا با بمب‌ها و گلوله‌های انفجاری مجروح و سپس با گازهای شیمیایی مورد مصدومیت مضاعف قرار گرفتند. این، نشان از اوج روحیه‌ انتقام‌جویانه دشمن و ضدانسانی آن دارد.

وی ادامه داد:31 تیرماه سال 1367 یادآور یکی از وحشتناک‌ترین و دردناک‌ترین جنایت‌های رژیم بعث عراق و صدام علیه غیرنظامیان بی‌گناه و روستاییان غیور «کرد» در روستاهای «زرده» ریجاب،«دیره» و «بابایادگار» در اطراف گیلان غرب است. به عنوان مثال،در آن روز و در حالی که مردم روستای «زرده» و اهالی روستاهای اطراف در روز عید قربان اطراف چشمه‌ روستا مشغول انجام مناسک مذهبی بودند، غافلگیرانه به قصد انتقام و تعمدا مورد بمباران 10 فروند هواپیما و پرتاب بیش از 30 فروند بمب و راکت شیمیایی حاوی گازهای کشنده «خردل»، «اعصاب» و «سیانور» قرار گرفتند و بلافاصله 275 نفر از این اهالی به ویژه کودکان و زنان و سالخوردگان در دم به شهادت رسیدند. همچنین بیش از 1500 نفر به شدت مجروح شدند و شادی آن‌ها به عزا تبدیل شد.جانیان حیوان صفت رژیم بعث عراق به این هم بسنده نکردند و روستا‌های «دیره» و «بابایادگار» را نیز همزمان مورد بمباران مشابه قرار دادند و چندین نفر را شهید و بیش از 650 نفر را مصدوم کردند.

سردار نیکخواه بهرامی اظهار کرد: دامنه خسارت‌ها علاوه بر صدمه زدن به جان انسان‌های مظلوم، دامن‌گیر محیط زیست،‌ زمین‌های کشاورزی، محصولات مردم و نابودی دام و طیور آن‌ها نیز شد. این جنایت‌های نام برده علاوه بر وارد آوردن خسارت‌های انسانی و معنوی که تاکنون هم التیام نیافته است، اثرات مخرب و خسارت‌های مادی و زیست‌محیطی بسیاری نیز برجای گذاشته است.

وی گفت: وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران در جهت افشای جنایت فوق توسط سفیر دائم خود در مقرر سازمان ملل طی سه نامه در روز 31 تیر و اول مردادماه سال 1367 اطلاعات لازم را در اختیار دبیرکل سازمان قرار داد و خواسته‌های به حق کشورمان را مبنی بر محکومیت رژیم بعث عراق و تنبیه آن و اعزام کارشناسانی به این مناطق جهت بازدید از آثار و بقایای بمب‌ها و عوامل شیمیایی تکرار کرد. اما همچون گذشته با سکوت و بی‌تفاوتی سازمان ملل و شورای امنیت مواجه شد و به خواسته‌های ایران جواب مساعد داده نشد. این، نشانه چراغ سبز آنها به عراق برای ادامه جنایت‌های اینگونه بود. بعد از این حادثه تا پایان جنگ و پذیرش آتش‌بس این حملات در جبهه‌ها کماکان ادامه داشت.

سردار نیکخواه بهرامی افزود: مسئولان با احساس تعهد بیشتر و با ایجاد کلینیک‌های تخصصی مجهز و پزشکان متخصص نسبت به مسئله درمان مصدومان شیمیایی روستاهای غرب و شمالغرب کشور توجه ویژه داشته باشند تا از مراجعه‌ مصدومان به مراکز درمانی سایر استان‌ها به خصوص تهران که هزینه‌های گزاف و سردرگمی‌های آن‌ها را به دنبال دارد ممانعت به عمل آورند.(ایسنا)