بهترین جا برای تیر خوردن پیشانی است

کوی طالقانی دزفول بر 48 شهید دارد، یکی از این شهدا شهید «بهرام عیسوندرحمانی» است؛ تولد 1343 در دزفول و شهادتش 21 بهمن 1364 در عملیات «والفجر 8».

«کوی پروانه‌ها» خاطره‌ای همرزم این شهید را درباره نحوه شهادتش روایت می‌کند:

یکی از بچه‌های ناب منطقه شهید «بهرام عیسوندرحمانی» معاون گروهان بود؛ هر وقت که صحبت از شهادت می‌شد، می‌گفت: «بهترین جا برای تیر خوردن پیشانی است».

این موضوع را از بهرام شنیده بودم، عملیات «والفجر 8» که شروع شد، بهرام در گروهان‌ دیگری بود؛ بعد از اینکه از اروند عبور کردیم، خط دشمن را شکستیم، تا صبح درگیر بودیم؛ خیلی از بچه‌ها شهید شدند، ترکشی هم به گردن من اصابت کرده بود که باعث شد نتوانم گردنم را حرکت دهم، درد داشتم و آن را باندپیچی کردم.

اوایل صبح شهید «جان‌محمد جاری» را دیدم که گفت: «می‌دانی بچه‌ها شهید شدند؟» اسامی چند فرمانده گروهان را آورد و بعد گفت بهرام هم شهید شده؛ خیلی ناراحت شدم؛ درد ترکش با شنیدن این خبر بیشتر شد و به اصرار فرمانده به عقب برگشتم.

در کنار اروند سوار قایق شدم، دیدم پیکری را می‌خواهند سوار قایق کنند، جان‌محمد گفت: «این شهید را می‌شناسی؟» گفتم: «کیه؟!» گفت: «بهرام».

سر شهید را بلند کردم، صورتش گِلی بود، با آب شستم و دیدم جای تیر روی پیشانی بهرام است.

در وصیت‌نامه‌ این شهید آمده است: «خدایا! با چشم‌های باز و آگاهی بر اینکه چه راهی را می‌روم و با ایمان و طرفداری از حق به این راه آمده‌ام، نه بخاطر ریا و تکبر و خودنمایی، بلکه برای مبارزه با نفس و کامل کردن ایمان، راه تو را انتخاب کرده‌ام؛ پس پروردگارا، تو مرا بیامرز و از سر گناهانم بگذر.

ای مردم! هوشیار باشید و به جز اسلام و قرآن به چیز دیگری فکر نکنید، امام را تنها نگذارید.

برادران عزیز حزب‌اللهی! سنگرها را خالی نکنید که دشمن سرزمین‌های ما را اشغال کند و یا خدای ناکرده این انقلاب را از بین ببریم.

دشمنان اسلام بدانند که ما عاشقان شهادت تا آخرین قطره خون خود از میهن اسلامی و از این انقلاب دفاع خواهیم کرد».(باشگاه توانا)