سرابی برای بانوان ورزشکار

لژیونر تنها در فوتبال تعریف نشده است، این واژه طی سال‌های اخیر در بسکتبال، فوتسال، والیبال، هندبال و حتی بوکس هم به کار گرفته شد، چرا که ورزشکاران این رشته‌ها هم به لیگ‌های خارج از کشور راه یافتند.

در حالی که تمام ورزشکاران ایرانی ـ که طی سال‌های اخیر لقب لژیونر را به خود گرفتند ـ مرد هستند، اما زنان نیز نشان دادند قابلیت‌های زیادی برای لژیونر‌ شدن و حضور در تیم‌های حرفه‌های خارجی دارند. شاید در باور عموم هیچ ارتباطی بین زنان ورزشکار و واژه لژیونر وجود نداشته باشد و دلایل زیادی برای این تصور تعمیم یافته وجود دارد.

با وجود این‌که لژیونر‌شدن زنان ورزشکار ایرانی مساله‌ای نامانوس و غریب در ورزش ایران تلقی می‌شود، اما واقعیت این است که طی سال‌های اخیر زنان ورزشکار ایرانی بخصوص بانوان فوتسالیست و فوتبالیست بارها تا آستانه لژیونر‌شدن پیش رفتند، اما سلسله مواردی از بروز این اتفاق جلوگیری کرد، مواردی که هرگز برای مردان وجود ندارد.

اگر زنان ورزشکار ایرانی می‌توانستند به لیگ‌های حرفه‌ای خارج از کشور راه یابند شرایط حاکم بر ورزش بانوان تا حدودی متفاوت‌تر می‌شد، به این ترتیب که زنان محجبه و ورزشکار ایرانی وجهه‌ای بین‌المللی و شناخته‌شده‌تر پیدا می‌کردند و می‌توانستند پیشرفتی جهش‌وار را تجربه کنند.

از سوی دیگر، حضور زنان ورزشکار ایرانی در لیگ‌های حرفه‌ای خارج از کشور می‌توانست تجارب زیادی برای این دست از ورزشکاران به همراه داشته باشد که انتقال این تجارب بین‌المللی به ورزش ایران ارتقای ورزش زنان کشور را نیز رقم می‌زد.

لژیونر‌شدن زنان ورزشکار ایرانی می‌تواند تبعات مثبتی برای جامعه ورزش زنان ایران به دنبال داشته باشد، اما محدودیت‌های همیشگی باعث شده است این ورزشکاران با وجود توانایی فنی بسیار بالا همچنان به لیگ‌های داخلی محدود باشند.

بانوان ورزشکاری که طی سال‌های اخیر تا آستانه لژیونر‌ شدن پیش رفتند برای حفظ حجاب خود قید همه چیز را زدند، از قراردادهای چندصد هزار دلاری گرفته تا اخذ اقامت یک کشور خارجی. رعایت حجاب اسلامی مهم‌ترین دلیل برای لژیونرنشدن زنان ورزشکار ایرانی است، هیچ‌کدام از باشگاه‌های خارجی که خواهان بازیکنان زن ایرانی بودند با مساله حجاب کنار نمی‌آمدند و به عبارتی فعالیت یک زن ورزشکار در حالی که حجاب خود را رعایت کرده است برای آنها پذیرفتنی نبود، این در حالی است که هیچ‌کدام از ورزشکاران زن ایرانی حاضر نشدند برای بازی‌کردن در یک تیم خارجی از حجاب خود بگذرند.

مریم رحیمی، پدیده دو سال اخیر فوتبال بانوان، نمونه بارز بازیکنانی محسوب می‌شود که به خاطر اصرار بر رعایت حجاب نتوانست لژیونر شود. مهر90 ، تیم ملی فوتبال بانوان ایران در دبی نایب‌قهرمان رقابت‌های قهرمانی غرب آسیا شد، جایی که مریم رحیمی، فوروارد هجده ساله تیم ایران با درخشش بی‌نظیر در این رقابت‌ها مورد توجه چند تیم اماراتی قرار گرفت، اما این انتقال به لیگ امارات که می‌توانست قراردادی چند صد هزار دلاری برای مریم رحیمی به دنبال داشته باشد به خاطر نپذیرفتن حجاب این بازیکن از سوی تیم‌های اماراتی منتفی شد.

حضور بازیکنان زن ایرانی در تیم‌های خارجی به دلیل رعایت حجاب بارها منتفی شد، این در حالی است که فدراسیون فوتبال می‌توانست برای رفع این مشکل پیشقدم شود و برای لژیونر‌شدن فوتبالیست‌ها و فوتسالیست‌های زن ایرانی اقدامی کارساز انجام دهد.

بهناز خیاط، دروازه‌بان تیم ملی فوتسال بانوان می‌توانست با حضور در لیگ فوتسال اسپانیا همه نگاه‌ها را به خود معطوف کند، اما این انتقال بنا به دو دلیل عملیاتی نشد.

نخست این‌که شرایط ادامه تحصیل خیاط در اسپانیا به وجود نیامد و دوم این‌که دروازه‌بان شماره یک تیم ملی فوتسال بانوان تحمل دوری از خانواده را نداشت.

بهناز خیاط در این رابطه به جام‌جم گفت: تیمی که خواهان من بود حتی حجاب من را پذیرفته بود، اما به هر حال این انتقال مهیا نشد چرا که احساس کردم زندگی در اسپانیا آن هم بدون خانواده خیلی سخت است. من همچنان منتظر فرصتی هستم تا به لژیونر فوتسال بانوان تبدیل بشوم.

نیلوفر اردلان، کاپیتان تیم ملی فوتبال بانوان نیز وضعیت مشابه با بهناز خیاط دارد؛ به این ترتیب که او هم نتوانست به خاطر خانواده‌اش لژیونر شود. نیلوفر اردلان در سال 88 با پیشنهاد 150 میلیون تومانی یک تیم اماراتی روبه‌رو شد، همه چیز برای انتقال او مهیا بود، اما از آنجا که همسر و فرزند اردلان مجوز اقامت امارات را نداشتند این انتقال منتفی شد.

یکی دیگر از عواملی که باعث شد پای بازیکنان زن ایرانی به لیگ‌های خارج از کشور باز نشود، میزان پایین دستمزدها در این لیگ‌ها یا فرق نکردن آن با دستمزدهایی است که در لیگ‌های داخلی به بازیکنان پرداخت می‌شود.

فاطمه اعتدادی، خانم گل رقابت‌های لیگ برتر فوتسال بانوان در این رابطه به جام‌جم گفت: من مقایسه‌ای بین دستمزدهایی که در لیگ فوتسال زنان پرتغال پرداخت می‌شود با دستمزدهای لیگ خودمان انجام دادم و متوجه شدم تفاوت چندانی وجود ندارد. وقتی قرار است در لیگ فوتبال ایران به اندازه حضور در لیگ فوتسال پرتغال پول بگیریم چه دلیلی دارد زندگی در غربت و دوری از خانواده را به جان بخرم؟