ماندگار‌ترین مشت و لگدهای فوتبال ایران

از درگیری‌های لفظی و فیزیکی بازیکنان و مربیان و ناسزایی‌گویی به داوران گرفته، تا درگیری لیدرها و تماشاگران با بازیکنان و مربیان و مشت و لگدهای بازیکنان به در و پنجره‌های رختکن. قطعا دسته‌‌بندی‌های متعددی برای این ناهنجاری‌های فوتبالی وجود دارد.

آنچه در زیر می‌آید ماندگارترین درگیری‌های فوتبال ایران در 20 سال اخیر است. لحظاتی که یادآوری‌اش چندان خوشایند نیست، اما هر کدام درس عبرتی شد برای خیلی‌های دیگر که حداقل اقدام به تکرارش نکنند.

لگد پنهانی

از جام ملت‌های ۱۹۹۲ در ژاپن تقریبا سیاهه‌ای از ناکامی با چاشنی ناداوری در ذهن‌ها مانده است. سالی که با شکست دقایق آخر برابر ژاپن در بازی آخر و جار و جنجالی که با اخراج دو بازیکن و محرومیت یک ساله مجتبی محرمی، مرتضی کرمانی مقدم و فرشاد پیوس همراه شد.

برای صعود به مرحله بعد باید مقابل ژاپن میزبان مساوی می‌کردیم اما آنها با گلی که مشکوک به آفساید بود پیروز شدند. همین موضوع اعتراض گسترده بازیکنان تیم ملی را به همراه داشت.

بازیکنان تیم ملی پس از دریافت آن گل داور سوری را احاطه کردند و طی آن کرمانی مقدم با لگد به جمال شریف ضربه زد و او هم به اشتباه فرشاد پیوس را اخراج کرد! البته محرومیت یکساله کرمانی مقدم نه به خاطر آن لگد که به خاطر درگیری‌اش با داور پس از پایان بازی بود.

19 سال پیش (پانزدهم دی 73) شهرآورد استقلال و پرسپولیس با دعوای مجتبی محرمی و امیر قلعه‌نویی به جنجال کشیده شد و نیمه‌تمام باقی ماند.

این بازی تا حوالی دقیقه 70 با پنالتی پیوس و ضربه سر داداش‌زاده که زیر طاق دروازه آبی‌ها نشست 2 بر صفر به نفع پرسپولیس جریان داشت، اما رضا شاهرودی که از همان ابتدای بازی با یار مستقیم خود محمد تقوی کری داشت، بالاخره در نیمه دوم و درست در زمانی که برد پرسپولیس با نتیجه 2 بر صفر قطعی به نظر می‌رسید با یک خطای بی‌مورد و دریافت کارت زرد دوم از بازی اخراج شد تا یکباره ورق بازی به سود استقلال برگردد.

استقلال طی 10، 15 دقیقه توفانی با پنالتی ورمزیار و گل ادموند اختر بازی را به تساوی کشید. در واقع همین‌ها بود که فضای استادیوم را برای اتفاق‌های دقیقه 88 آماده کرد.

یک اخراجی، در آن لحظات سکوهای قرمز استادیوم مثل بشکه باروتی آماده یک جرقه بود؛ جرقه‌ای که با مشت مجتبی محرمی به صورت امیرقلعه‌نویی زده شد. باقی ماجرا را هم که همه می‌دانند، هجوم هواداران پرسپولیس به میدان، فرار داور و پیروزی سه بر صفر استقلال با رای فدراسیون.

علی کریمی پس از درخشش در بازی‌های آسیایی 1998 بانکوک که با گلزنی او در بازی فینال همراه بود، به ستاره جدید فوتبال ایران بدل شد، اما او با یک حرکت اشتباه کاری کرد که یک سال از بهترین دوران فوتبالش با خانه‌نشینی سپری شود.

او که توسط ایوان کوردس آلمانی به تیم امید دعوت شده بود، در تورنمنت تدارکاتی جام دانهیل ویتنام که هیچ اهمیتی هم نداشت با دست به سینه داور ژاپنی کوبید و او را نقش بر زمین کرد.

کریمی که به دلیل نیمکت‌نشینی‌های مکرر رابطه خوبی با کوردس نداشت، در بازی مقابل ویتنام، پس از آن که در اواسط بازی به میدان آمد، در اعتراض به اخراج علی انصاریان، با کف دست به سینه داور ژاپنی، تورو کامیکاوا زد و باعث سرنگونی او شد! علی کریمی اخراج شد و از سویAFC یک سال از حضور در تمام رقابت‌های فوتبال محروم شد.

12 سال از معروف‌ترین مشت فوتبال ایران می‌گذرد؛ مشتی که پرویز برومند در یکی از حساس‌ترین شهرآوردهای فوتبال ایران پای چشم پایان رافت کوبید و به خاطر آن 9 ماه از حضور در میادین فوتبال محروم شد.

این اتفاق در بازی جنجالی استقلال و پرسپولیس افتاد؛ دیداری که جمعه نهم دی 79 برگزار شد و با تساوی 2-2 به پایان رسید.

برومند همین چند ماه پیش در محفلی خبری بر گونه پایان رافت بوسه زد تا از او عذرخواهی کرده باشد، اما برای هواداران فوتبال آن چیزی که برای همیشه در یاد می‌ماند رفتار نادرستی است که از دروازه‌بان اسبق استقلال و تیم ملی فوتبال سر زد.

شهرآورد چهل و نهم استقلال و پرسپولیس علاوه بر مشت پرویز برومند، یک صحنه تلخ دیگر هم داشت که هنوز از یاد خیلی‌ها نرفته است؛ دست به یقه شدن محمد نوازی و حمید استیلی و ضربه سر نوازی به صورت استیلی!

خیلی‌ها بر این باورند حساسیت ویژه آن بازی به دلیل حضور مهدی هاشمی‌نسب در ترکیب اصلی استقلال بود؛ بازیکنی که تا فصل پیش برای پرسپولیس به میدان می‌آمد و قاتل استقلال شده بود، آن روز و در حالی که بازی با تساوی یک ـ یک در جریان بود در دقیقه 85 دروازه عابدزاده را گشود و بعد هم غش کرد! البته گل هاشمی‌نسب دوامی نداشت و علی کریمی در دقیقه 87 بازی را به تساوی کشید.

با این حال، هیجان بالای بازی باعث شده بود عده‌ای از بازیکنان بیشتر از آنچه انتظار می‌رفت احساسی رفتار کنند. محرومیت برومند، نوازی، استیلی و رهبری فرد پایان بخش شهرآورد جنجالی سال 79 بود.

ماندگارترین تصویر از علی کریمی هیچ ربطی به فوتبال ناب او و دریبل‌های بی‌نقصش ندارد. این تصویر همان لگدی است که در جام جهانی 2006 بعد از تعویض به ساک پزشک تیم زد.

اختلافات کریمی و برانکو، سرمربی تیم ملی، قبل از اعزام تیم به جام جهانی بالا گرفت؛ زمانی که قرار بود ملی‌پوشان به کرواسی بروند، اما چهار ساعت در هتل معطل شدند. آن روز کریمی تنها بازیکنی بود که اعتراضش را با صدای بلند نشان داد که البته برانکو هم به صراحت پاسخش را داد: «این تصمیم من است. هر کسی اعتراض دارد در تهران بماند. من نباید به بازیکن پاسخگو باشم.»

این جر و بحث با وساطت فرکی و شاهرخی به پایان رسید، اما سرآغاز جریانات اختلاف کریمی با برانکو در جام جهانی بود که در نهایت پس از تعویض در بازی با پرتغال با لگد به ساک پزشکی به پایان رسید. او در همان جام جهانی هم یک‌بار توسط برانکو از اردو اخراج شد، اما محمد دادکان او را به هتل برگرداند.