جام جم آنلاین: 64 سال پیش در روز 30 ژوییه 1940 میلادی هرمان گورینگ فرمانده لوفت وافه ، نیروی هوایی آلمان ، درست با همین واژه ، آغاز «نبرد بزرگ هوایی» علیه انگلستان را اعلام می کند.
فرانسه تازه به زانو درآمده و توسط آلمان نازی اشغال شده بود.
انگلستان آخرین قدرت اروپایی بود که هنوز در مقابل هیتلر مقاومت می کرد بنابراین هیتلر تمام امکانات ارتش آلمان در تلاش برای تصرف انگلستان به کار می گیرد.
برای شکست انگلستان که توسط وینستون چرچیل اداره می شد ، دیکتاتور نازی باید ابتدا آسمان برفراز دریای مانش
را تحت تسلط خود درمی آورد.
هیتلر 700 فروند هواپیمای جنگنده را برای دستیابی به این هدف وارد نبرد می کند اما با مقاومت خلبانان انگلیسی مواجه می شود که دارای تقریبا همین تعداد هواپیما بودند.
از 30 ژوییه تا اکتبر سال 1940 میلادی ، 415 خلبان انگلیسی در این نبرد تعیین کننده جان خود را از دست می دهند.
وینستون چرچیل نخست وزیر انگلستان تقدیر ملت انگلستان
از خلبانان انگلیسی را با این جمله بیان می کند:«هرگز در تاریخ جنگ ها چنین خیل عظیمی از مردم تا این اندازه مدیون چنین تعداد اندکی از مردان نبوده اند».
هیتلر پس از ناکامی در شکست نیروی هوایی انگلستان این عملیات را در روز 12 اکتبر متوقف کرده و از هدف اشغال انگلستان منصرف می شود.
اما قبل از این تاریخ و از روز 7 سپتامبر ، هیتلر یک تاکتیک جدید را به کار می گیرد و آن بمباران منظم شهرهای انگلستان به امید نابود کردن روحیه دشمن بود.
در نخستین موج حملات هوایی ، محله های پرجمعیت منطقه ایست اند لندن توسط هواپیماهای آلمانی بمباران می شوند.
در شب های 14 و 15 نوامبر شهر کاونتری متحمل شدیدترین
حملات هوایی می شود و به ویرانه ای تبدیل می گردد.
کاخ بوکینگهام از بمباران ها مصون نمی ماند و خانواده
سلطنتی انگلستان که در لندن باقی مانده بودند نشان
می دهند که در مقابل خطر تفاوتی میان آنها و سایر شهروندان وجود ندارد.
از 15 سپتامبر سال 1940 میلادی تا 10 مه سال 1941 ، بمب افکن های آلمانی برای مصون ماندن از ضدهوایی های انگلیسی هر شب در موج هایی شامل 150 تا 200 فروند هواپیما دست به بمباران های شبانه زدند.
در جریان این بمباران ها بیش از 50 هزار غیرنظامی انگلیسی کشته می شوند.
سرانجام وقتی هیتلر متوجه می شود این حملات فایده ای در شکستن روحیه انگلستان ندارد و ارتش خود را آماده جنگ علیه روسیه می کند ، بمباران های بی وقفه شبانه شهرهای انگلستان متوقف می شوند.
به این ترتیب ، در روز 30 ژوییه سال 1940 میلادی هرمان
گورینگ فرمانده لوفت وافه ، نیروی هوایی آلمان ، آغاز
«نبرد بزرگ هوایی» علیه انگلستان را اعلام می کند.
پس از مدتی بمباران های بی وقفه شبانه شهرهای انگلستان
توسط بمب افکن های آلمانی آغاز می شود که در جریان آن
شهرهای انگلستان به ویرانه تبدیل شده و بیش از 50 هزار
غیرنظامی انگلیسی جان خود را از دست می دهند.
در روز 14 فوریه سال 1942 میلادی براساس مثل معروف قدیمی
«چشم در مقابل چشم ، دندان در مقابل دندان» وینستون چرچیل تصمیم می گیرد به نوبه خود با بمباران شهرهای آلمانی انتقام گیرد.
