رویکرد اجباری اپل به سازما‌ن‌ها

آوردن دستگاه‌های شخصی به محل کار، موضوعی است که پس از پیاده‌سازی کامل مجازی‌سازی محقق خواهد شد. این امر باعث صرفه‌جویی عظیم در شرکت‌های بزرگ و کوچک خواهد شد. افراد با خود، دستگاه‌هایی را می‌آورند که با آنها راحت‌تر کار می‌کنند. صرفه‌جویی از یک سو و راضی بودن کارمندان از سوی دیگر، این مساله را تایید می‌کند.

اپل در دستگاه‌های خود چه محصولی را عرضه می‌کند؟ اگر گفته باشید iCloud، درست گفته‌اید. سرویس iCloud روی سیستم‌های سروری اجرا می‌شود. این سرورها در دیتاسنترها قرار دارند. هر چه اپل بیشتر در شرکت‌های تجاری رخنه کند، iCloud هم به همین منظور در آن گسترش می‌یابد. شرکت‌های بزرگ به‌دنبال چنین سرویسی هستند که بتواند از اسناد، فایل‌ها و پرونده‌هایشان پشتیبان تهیه کرده و آن را میان چند رایانه همخوان کند.

سازمان‌ها اما نمی‌توانند خود را با شرایط یک کاربر خانگی وفق دهند. 5 گیگابایت داده و پرداخت ماهانه برای افزایش حجم و... جزئی از درخواست‌های آنها نخواهد بود. بنابراین اپل به سه روش می‌تواند خود را با سازمان‌ها هماهنگ کند؛ نخست، ارائه خدمات از طریق دیتاسنترهای خود اپل (روش فعلی)، روش دوم که جالب‌تر به‌نظر می‌رسد، سرویس‌دهی از طریق سرورهای شخصی iCloud که در دیتاسنترهای شرکت مقصد قرار می‌گیرد. به این ترتیب اسناد و داده‌های شرکت‌ها در سرورهای خودشان قرار دارد و کاملا از میلیون‌ها مصرف‌کننده سرویس iCloud جداست و گزینه سوم هم می‌تواند پیاده‌سازی ترکیبی داده‌های شرکت باشد. به این صورت که داده‌های شرکت در محل دیتاسنترهای شرکت قرار گرفته و داده‌های شخصی کارکنان در سرویس‌های عمومی iCloud قرار بگیرد. بنابراین پروفایل تجاری هر فرد کاملا متفاوت با پروفایل شخصی او خواهد بود و این دو خط هیچ‌گاه به هم نخواهند رسید.

با وجود این‌که هسته تجاری اپل کاملا مبتنی بر بازار مصرف‌کننده است، باید توجه داشت که مصرف‌کننده‌ها قرار است مصرف‌کننده‌های تجاری باشند. شاید این موضوع اپل را تغییر دهد و این شرکت را به غول بزرگی در دنیای رایانه تبدیل کند.