ماجراجویی در‌کارهای پلیسی را دوست دارم

به هر حال سینما و تلویزیون نیاز به بازیگر دارند. ضمن این که کانال‌های مختلف تلویزیون هم نیاز به کارهای نمایشی دارند. در نتیجه این برنامه‌ها احتیاج به بازیگر دارند، اما این که چرا عده‌‌ای از بازیگران زود از گردونه رقابت خارج می‌شوند و برخی می‌مانند به این دلیل است که آنها ریشه کاری ندارند. به عقیده من بازیگر باید درباره حرفه‌اش دانش کافی داشته باشد تا بتواند نقش‌های مختلف را خوب و درست بازی کند. شاید دلیل این که من توانستم در کار خود تا حدی موفق عمل کنم به همین علت باشد.

خودم کارهای تاریخی را خیلی دوست دارم، چون به واسطه این کارها می‌توان به جامعه درس داد و با هر شخصیت تاریخی که جلوی دوربین می‌رود، می‌توان الگویی به نسل جوان نشان داد و چون تاریخ ما در گذشته تنها روی کاغذ آورده شده است و از طرفی آمار کتاب خواندن در کشور ما کم است، کارهای تاریخی می‌تواند در بالا بردن اطلاعات عمومی مردم در این زمینه موثر بوده و الگویی مناسب برای جوان‌ها باشد.

من در ابتدا قرار نبود در این سریال بازی کنم و حتی شخص دیگری ایفاگر نقش سرهنگ بود، اما آن فرد به دلایلی پس از ورودش به جیرفت، از این نقش انصراف داده بود و آقای خوشبخت با من تماس گرفتند و خواستند که این نقش را بازی کنم و چون قبلا با وی در کارهای دیگری همکاری کرده بودم پذیرفتم نقش سرهنگ را بازی کنم.

خیر، فیلمنامه را خواندم. به هر حال نمی‌شود بدون دانستن قصه و ماجرا بازی در یک نقش را پذیرفت.

بسیار کار دشواری است. برای همین تصمیم گرفته بودم دیگر این کارها را قبول نکنم، اما نتوانستم لطف آقای خوشبخت را نسبت به خودم نادیده بگیرم. کار در شهرستان هم باعث دوری از خانواده و موجب می‌شود که پیشنهادات دیگر را نیز از دست بدهم.

بازی‌ام در این سریال نزدیک به 6 ماه طول کشید.

خیلی زیاد‌. اساسا من حل کردن معما را دوست دارم و کشف این‌گونه ماجرا‌ها برای خودم هم بسیار جذاب است.

ببینید سرهنگ متعلق به جیرفت نیست و از جای دیگری به این شهرستان منتقل شده است و کم‌کم دچار مسائل پیچیده‌تری از جمله قتل و قاچاق اشیای عتیقه می‌شود و آقای خوشبخت هم روی این مساله تاکید داشتند که سرهنگ به نحوی وارد این ماجراها بشود و به حل معماها بپردازد.

چون همان‌طور که اشاره کردم، سرهنگ از شهرستان دیگری به جیرفت منتقل شده است و برای همین نیازی نبود که او هم لهجه داشته باشد.

فکر می‌کنم خود جیرفت است. چون در این شهر واقعا اشیای قدیمی زیادی وجود دارد و بعضی از آنها متعلق به 6 هزار سال پیش است.

تحقیق خاصی به آن شکل نداشتم، چون فرصتم هم بسیار کم بود، اما جالب است بدانید بسیاری از اشیای عتیقه در جیرفت به کشور امارات منتقل شده است و در آنجا موزه‌‌ای درست کرده‌اند و عرب‌های آن منطقه ادعا می‌کنند که این عتیقه‌ها متعلق به تمدن عرب است و نه ایران، در حالی که سنگ صابون، فقط و فقط در جیرفت وجود دارد و نه در هیچ جای دنیا. به هر حال وجود این‌گونه مسائل واقعا باعث تاسف است.

با این که من خودم شیرازی هستم شاید نتوانم در یک سریال شیرازی درست حرف بزنم. ضمن این که ما باید قبول کنیم یکسری بازیگر آمده‌اند و دارند نقش‌هایشان را بازی می‌کنند و به همین دلیل نمی‌توانند عین آن لهجه را درست در بیاورند. به هر حال بهتر است کمی صبورتر و با گذشت‌تر نسبت به یکدیگر رفتار کنیم.

این سریال همان‌طوری که اشاره کردید ادامه مجموعه روزی روزگاری است و این موضوع به خواسته نویسنده و کارگردان بوده است. اگر یادتان باشد حسام بیک در روزی ‌روزگاری یک دزد بود ولی در این کار شاه شده. البته زمان و مکان این سریال با روزی ‌روزگاری خیلی متفاوت است و حتی قصه‌هایش افسانه‌ای است و این شاه اصلا وجود خارجی ندارد و بیشتر می‌توان گفت اوسنه پادشاهی یک کار فانتزی است.

سوال سختی است، چون من تمام نقش‌هایی که تا به امروز بازی کرده‌ام را دوست دارم، اما در بین کارهایم روزی روزگاری و روشن‌تر از خاموشی را بیش از کارهای دیگرم می‌پسندم. چون زحمت زیادی برای تولید این کارها کشیده شده بود و معتقدم این کارها ورق زدن تاریخ با نمایش بود.

من معتقدم که نقش کوتاه یا بلند اصلا وجود ندارد. به همین دلیل برای من مهم نیست که نقش کوچک باشد. اولین چیزی که برای من اهمیت دارد قصه‌ای است که جای کار داشته باشد.

بله. به هر حال دریای هنر آنقدر وسیع است که هر بازیگری دوست دارد قطره‌های بیشتری از این دریا را تجربه کند، بنابراین هنوز راه طولانی‌ای برای تجربه کردن دارم.