بیان دغدغه‌های اجتماعی

در این نمایشنامه علاوه بر جاذبه‌های داستانی، دیالوگ‌ها بار اصلی انتقال ماجرا و مفهوم به مخاطب را بر عهده گرفته و به نقطه قوت اثر تبدیل شده است. از خلال همین گفت‌وگوها و جدل‌های شخصیت‌هاست که متن قلی پوربسیاری از معضلات اجتماعی و مشکلات اعتقادی را نشانه رفته و از روزنه‌هایی متفاوت به آنها می‌نگرد.

از این رو نمایش مخالف خوان سرشار از دغدغه‌های جامعه است و برای همین هر دم در آن شاهد کشمکش چه به لحاظ عناصر متنی و چه تمهیدات اجرایی هستیم. البته کشمکش درونی این درام 5 شخصیتی را می‌توان از نوع پیش‌بینی نشده دانست که بر جذابیت متن و اجرا می‌افزاید. همچنین زنجیره علت و معلولی به‌هم‌پیوسته داستان حس پیگیری مخاطب را جذب خود ساخته و برای همین همراهی مشتاقانه وی تا پایان از دست نمی‌رود.

این که صحنه نمایش بر خلاف صراحت متن، کوچک‌ترین شباهتی به حسینیه یا یک فضای مذهبی ندارد، از تمهیدات جالب توجه کارگردان است که با ایجاد فضایی متفاوت و ابهام‌آمیز، تماشاگر را به تفکر وا می‌دارد. ابداعات صورت گرفته در نورپردازی و همچنین قاب‌بندی‌ها و تصویرسازی‌های شکیل نیز از دیگر نکات قابل ذکر است.

در نمایش مخالف خوان، برخی از عناصر پست مدرن خودنمایی می‌کند. نخست آن که ساختاری کلاژگونه دارد که در زمان‌های حال و گذشته جابه‌جا می‌شود. حرکت بینامتنی و پارودی‌های شخصیت معصومه یا همان باقرخان نیز که با شوخی‌های کلامی‌اش تلخی‌های جامعه را هدف می‌گیرد، دیگر نشانه‌های پست مدرن این اثر هستند. دیگر آن که نوع دیالوگ نویسی ها، بیان شخصیت‌ها و بازی آنان با چاقو نیز ما را تا حدودی به یاد فیلم‌های کیمیایی می‌اندازد که خود نوعی بزرگداشت گذشته و از ارکان چهارگانه پست مدرن به شمار می‌آید.