عینک با شماره‌های مختلف موجود است

 یا این که شاید منظورش فرم یا قاب عینک در انواع مختلف است. اما متوجه شدم که بعد از کلمه «عینک»، کلمه «مطالعه» را محض تأکید آورده که امثال من دچار این اشتباهات نشوند. یاد 40 ـ 50 سال پیش افتادم که به خاطر نبود امکانات و اطلاعات، عینک‌های آماده با شماره مختلف به فروش می‌رفتند. با خودم گفتم بیچاره چشم آن کسی که این گونه کج‌بینی‌اش را راست می‌کند! اگر قرار بود این شیوه درست باشد که آن همه معاینه و نشستن پشت انواع و اقسام دستگاه‌های الکترونیکی و کامپیوتری نشستن و اشاره به جهت‌های بالا و پایین و چپ و راست لازم نبود.از خودم می‌پرسم اگر قرار باشد چنین اتفاقی بارها و بارها در زندگی و در ابعاد مختلف تکرار شود، چه؟! چشم نزدیک‌بین، و دوربین و آستیگمات، همه و همه کارشان با امتحان یکی دو شماره راه می‌افتاد. اما فقط راه می‌افتاد. عواقبش به کنار. ممکن بود کسی که هرگز نیازی به یک جفت قاب شیشه‌ای نداشته باشد، تمام عمرش آن‌ها را روی استخوان بینی خود یدک بکشد. فکرش را بکن اگر وخامت اوضاع تا حدی می‌شد که درد سر را با کشیدن دندان، دندان‌درد را با بستن سر، کمردرد را با تعویض کلیه، قلب‌درد را با درمان بواسیر و... جواب می‌دادند، آن‌وقت هر کسی در خودش این جرأت را می‌یافت که با راه‌های من درآوردی و ناشناخته‌اش، هر دردی را درمان کند. و به این ترتیب هیچ بی‌ربطی وجود نمی‌داشت و همه کس از پس همه چیز بر می‌آمد و همه چیز به همه کس تعلق پیدا می‌کرد، چرا که نیازی به بررسی دقیق و موشکافی نبود. درست مثل چشم‌ها، همین که توانستی شماره‌ای به چشمت بزنی که وضوح دید نسبی به دست بیاوری، قضیه را تمام شده می‌پنداشتی. دیگر با جای دادن خودت در دسته‌ای از شماره‌ها، گروه‌ها، طبقه‌ها، دانش‌ها، مهارت‌ها، تخصص‌ها می‌توانستی از پس کارهایی بربیایی که حتی فکرش هم به ذهنت خطور نمی‌کرد! فریب دادن خود و دیگران با تعریف نکردن درست و دقیق مرزها، کیف دارد دیگر!

فکرش را بکن! همه را با یک نسخه درمان کردن، با یک نسخه بیمار کردن، با یک نسخه پیچاندن و پیش بردن! نمی شود که !؟