مشکلات خروس ها ادامه دارد

فرانسه بعد از شکست در برابر نروژ در مسابقه‌ای تدارکاتی در اواخر مرداد و لغزش‌هایی از همین دست در شروع کار مدافع سابق تیم ملی فرانسه در سمت جدیدش، سرانجام با بردن بوسنی در گروه چهارم انتخابی جام ملت‌های اروپا 2012 به آینده خود قدری امیدوار شد، اما عضو شاخص خط دفاعی خروس‌ها در زمان فتح جام جهانی 98 و یورو2000 نیک می‌داند که برای رو به راه شدن حقیقی آنها باید صبری بیشتر داشت.

وقایع تلخ جام جهانی امسال در آفریقای جنوبی و آنچه در آنجا روی داد، اثری ویران‌کننده‌تر از آن دارد که به سرعت محوشدنی باشد. نتیجه مساوی با رومانی در همین رقابت‌ها (یورو 2012)‌ هم تاکیدی بر حقیقت فوق بوده است.

ولی بلان کوشیده از شرایط نه‌چندان مثبت موجود بیشترین و بهترین بهره را بگیرد و چون سایر تیم‌های گروه چهارم انتخابی جام ملت‌های اروپا تیم‌های بلاروس، آلبانی و لوکزامبورگ هستند. شاید آبی‌ها به رغم تجربیات تلخشان در جام جهانی نوزدهم به مرحله پایانی یورو راه یابند و جبران مافات کنند.

برخلاف آنچه شنیده شده، قرارداد بلان با فدراسیون فوتبال فرانسه فقط تا پایان یورو 2012 است و در آن زمان با توجه به نتایج حاصله فرانسه، در مورد تمدید حضور بلان در این سمت یا قطع همکاری با وی تصمیم‌گیری خواهد شد.

بلان در دل پاییز 2010 و در حالی که ادامه محرومیت ملی ریبه‌ری و اورا، او را به وسوسه رویکرد مجدد به تعدادی از حاشیه‌سازان در اردوی ملی فرانسه انداخته می‌گوید: «به آینده خود مطمئن نیستم و نمی‌دانم چه خواهد شد. بنابراین تصور ادامه حضور قطعی من در این سمت تا سال 2014 برداشتی بیش از حد خوش‌بینانه است. من کسی نیستم که اگر تیمم در یورو 2012 ناکام شود اصرار بر ماندن در این سمت داشته باشم و برعکس خواهم رفت. مثل هر مربی دیگری مبنای قضاوت درباره من نتایجی است که تیم تحت فرماندهی‌ام می‌گیرد و اگر ورزشدوستان فرانسه به من مجال و مهلت بدهند، به زودی بر آنها و خود من مشخص خواهد شد که چه سرنوشتی در این تیم خواهد داشت و کار تیم ملی فرانسه به کجا خواهد کشید».

چه بلان خوشش بیاید و چه خیر و چه منصفانه باشد و چه خیر، تبعات حضور اسفبار تیم ملی فرانسه در جام جهانی امسال، به دوره مربیگری وی بسط یافته است. با این حال بلان 44 ساله در اظهارات اخیرش موضعگیری متفاوتی در قیاس با گذشته داشته است. در حالی که او بعد از تاکید بر عدم استفاده از نفرات بحران‌ساز جام جهانی در ابتدا خود را بی‌نیاز از آنها توصیف کرد، بعد از گذشت 3 بازی نخست آبی‌ها تحت هدایت وی، 180 درجه تغییر رویه داد و گفت جای برخی بازیکنان شاخص قبلی در تیم او خالی است و افزود: اگر دست وی بود ترتیب کوتاه شدن محرومیت پاتریک اورا را می‌داد.

بلان در مصاحبه جدیدش با روزنامه معتبر اکیپ کشورش هیچ راهی را به روی خود بسته نگذاشته است. وی گفته است: «هنوز بر سر فکر قبلی خود در مورد لزوم تغییر بنیادین باورهای حاکم بر تیم ملی پابرجا هستم و تا دست به این کار نزنیم این تیم از نو اوج نخواهد گرفت، اما در کنار این مساله ما به بازیکنانی غنی هم احتیاج داریم. کسانی که نام و وصف‌شان در اندازه‌های حضور در سطح ملی باشد و در این رده جواب دهند.

من ابتدا با ملی‌پوشان اتمام‌ حجت و به‌آنها گوشزد کردم که یا برای تیم ملی سنگ‌تمام خواهند گذاشت یا وادار به قطع همکاری با آنها خواهم شد و تا روزی که سرمربی فرانسه باشم، چنین خواهم کرد. با این حالا اگر ما بازیکنانی را نداشته باشیم که بتوانند در سطح ملی جوابگو باشند، راه به جایی نخواهیم برد.»

بلان در شرایطی این حرف‌ها را می‌زند که با امثال فلورین مالودا از باشگاه چلسی، فیلیپ مگزس از رم و همچنین ژیناک، لوریس، مه‌نز و گورکاف بازیکنانی را به خدمت گرفته که یا اصلا به آفریقای جنوبی نرفته بودند یا در آنجا حاضر بودند و در قیام علیه دومنک نقشی فعال نداشتند، اما بلان حالا که 3 جلسه محرومیت ملی ریبه‌ری تمام شده از این که این مهاجم تکنیکی بایرن مونیخ قادر به بازگشت است و سیدنی گوو نیز از مشکلاتش رهایی یافته، در عمل بیشتر از دعوت مردان دورمانده از اردوی ملی در سال‌های حکومت دومنک راضی نشان می‌دهد و با بازگشت دیر یا زود «اورا»ی منچستریونایتد به اردوی ملی، سیمای خروس‌ها شبیه‌تر به ترکیبی خواهد شد که نه فقط در آفریقا بحران آفریدند بلکه در دوره قبلی (2008)‌ یورو نیز نتیجه‌ای نگرفته بودند.

شاید فقط بازی‌های دوستانه و رسمی تیم ملی فرانسه در ماه‌های بهمن و اسفند امسال و فروردین 1390 نشان بدهد که بلان در چه جایگاهی ایستاده است هرچند بحران فنی در کار تیم وی همین حالا نیز محسوس و وجود نوعی برزخ و بلاتکلیفی در افکار و برنامه‌های استراتژیک او کاملا آشکار است.