نکته روز

نگاه خلاق «هنرمند» در آشپزباشی

تلویزیون در طول این سال‌ها تلاش کرده از حضور کارگردانان متفاوت و کاربلد سینما در ساخته‌های متفاوتش بهره ببرد و این ادعا را می‌شود در انبوه ساخته‌های کارگردانان شناخته‌شده سینما که برای تلویزیون فیلم یا سریال تولید کرده‌اند دید. محمدرضا هنرمند هم از جمله فیلمسازان شناخته‌شده‌ای است که در سینما و البته تلویزیون به ساخت کارهای متفاوت و خاص شهره شده است. عمده فعالیت او در سینما و تلویزیون مشخصا بر دو مقوله «تراژدی» و «طنز» استوار بوده و عجیب است که او در هر دو مورد توانسته آنقدر خوب از پس ادای مطلب برآید که آدم گاه فراموش می‌کند سازنده همه این آثار تنها یک نفر بوده است. هنرمند در ساخت آثاری که رویکرد تراژیک داشتند پیشتر تجربه آثاری مانند «عزیزم من کوک نیستم» و «زیر تیغ» را داشته که دومی یک سریال تلویزیونی پرمخاطب بود که به هنگام نمایش بسیار با استقبال همراه بود که حتی توانست جایزه بین‌المللی هم بگیرد. اما عمده فعالیت هنرمند در زمینه ساخت آثار طنز بوده است. از «مرد عوضی» و «مومیایی 3» گرفته تا مجموعه «کاکتوس» همه نشانه‌هایی از روحیه طناز سازنده‌اش در خود داشتند که به خاطر محتوا و اجرای مناسب توانستند با اقبال همراه شوند و هنرمند را به عنوان یکی از بهترین طنزپردازان سینما و تلویزیون مطرح کنند.

کد خبر: ۳۳۵۱۵۳

طنزی که هنرمند از آن بهره می‌برد برخلاف سایرین هیچ‌گاه به لودگی و بیهودگی و اجرای سخیف و دست دوم تنزل پیدا نکرده است. هوشمندی او باعث شد که مخاطب جدی آثار وی هر بار منتظر کار فاخرتری از وی باشد. «آشپزباشی» آخرین اثر این فیلمساز بود که این هفته آخرین قسمت آن پخش شد. هنرمند در این سریال در کنار تعریف داستان آدم‌های خانواده‌‌ای که آرام آرام در برابر هم جبهه‌گیری می‌کردند و ماجراهای ریز و درشت را پدید می‌آوردند موفق شد باز هم به خلق لحظاتی بپردازد که در طول این سال‌ها کمتر دیده شده بود.

تمرکز اصلی هنرمند در سریال آشپزباشی روی روابط یک خانواده ایرانی است و این که این روابط محکم گاه به دلایل پیش پا افتاده و سطحی می‌تواند آن‌قدر مخدوش شود که به معضل بزرگی مثل طلاق منجر گردد. هنرمند به مدد تجربه سال‌ها کار در حوزه سینما و تلویزیون به خوبی با ویژگی‌های رسانه‌ای مثل تلویزیون آشناست و خیلی خوب «بازخوردهای» اثرش را تجزیه تحلیل می‌کند و این تجزیه و تحلیل را هم به خوبی در نتیجه نهایی اثرش نمایان می‌کند. وقتی متوجه می‌شود که می‌تواند با کنار گذاشتن برخی از قسمت‌ها، «ریتم» سریال را به حد دلخواه برساند، ابایی ندارد که این کار را بکند. نتیجه این می‌شود که داستان به شکل معقول‌تر و با ریتم مناسب‌تری ادامه پیدا می‌کند.

جدای از این، موسیقی این اثر نشان داد که می‌توان برای یک اثر طنز هم از ارکستر سمفونیک استفاده کرد و نتیجه مثبت هم گرفت. موسیقی این سریال خصوصا روی تیتراژ ابتدایی و پایانی به‌خوبی نشسته است. آشپزباشی نشان داد که هنرمند کارش را بخوبی بلد است و می‌داند چگونه باید قصه‌اش را تعریف کند و در کنار آن اگر پا داد دست به خلق موقعیت طنز بزند بدون آن که به مخاطب باج بدهد.