بازی‌هایی که هیچ وقت فراموش نمی‌شوند

به هر حال دربی یک بازی خاص است و بازیکنان خاص خودش را دارد؛ دیداری که قاعده‌ای ندارد و هر لحظه در آن اتفاق خاصی ممکن است رخ بدهد. این بازی با همه بازی‌ها متفاوت است و هیچ‌گاه نمی‌توان قبل از شروع بازی در مورد آن اظهارنظر کرد. تمام بازیکنان، مربیان و حتی هوادارانی که این بازی بزرگ را تجربه کرده‌اند، بخوبی با حال و هوای این دیدار سنتی آشنا هستند و می‌دانند که حضور در این بازی خاص، چه پیامدهایی دارد. بازیکنان و مربیانی که در این بازی بزرگ شرکت کرده‌اند، تجربیات تلخ و شیرین زیادی از دربی دارند؛ خاطراتی که هیچ‌گاه از یاد و خاطر آنها نمی‌رود و حتی می‌توان گفت که با آنها زندگی می‌کنند. این بار سراغ بعضی از آنها رفتیم تا در مورد خاطرات جالبشان در دربی تهران صحبت کنیم. قطعا این عده خاطرات زیادی از دربی دارند ولی جالب‌ترین آنها را از نگاه خودشان برای ما تعریف کردند؛ مردانی که مردم هم با آنها زندگی کرده و خاطرات زیادی با آنها دارند و هیچ‌گاه نمی‌توان آنها را از تاریخ دربی حذف کرد.

ناصر حجازی: دربی همیشه حال و هوای خاصی دارد و قشنگ‌ترین لحظات مربوط به حضور تماشاگران در استادیوم است که از ساعت‌ها قبل در ورزشگاه حاضر می‌شوند و با شور و شوق خاصی تیم مورد علاقه‌شان را تشویق می‌کنند. آنها هستند که باعث جذابیت این بازی می‌شوند و یک بار که این بازی در بندرعباس و بدون تماشاگر برگزار شد، دیدیم که هیجانی نداشت و یک بازی معمولی بود.

بهترین خاطره من از دربی مربوط به سال 1362 است که بازی را یک بر صفر بردیم. در آن بازی 120 هزار نفر تماشاگر آمده بود و خیلی‌ها هم از جلوی در استادیوم به منازل خود برگشتند. آن روز آنقدر تماشاگر آمده بود که تا لب خط زمین هم نشسته بودند و به همین دلیل حتی بازی تعطیل شد، اما من و علی پروین به نمایندگی از 2 تیم صحبت کردیم و درست شد و بازی ادامه پیدا کرد. آن روز ازدحام جمعیت خیلی زیاد بود و خدا را شکر اتفاقی هم نیفتاد.

منصور پورحیدری: دربی همیشه خاطره‌انگیز است، چون مردم عشق و علاقه خاصی به این بازی دارند و با حضور خود در استادیوم، گرمای خاصی به بازی می‌دهند. بازیکنان 2 تیم هم به عشق این مردم بازی می‌کنند تا دل آنها را شاد کنند. البته در طول سال‌های اخیر حساسیت دربی خیلی زیاد شده که به نظر من بی‌مورد است، چون یک بازی نباید اینقدر حساسیت داشته باشد، بلکه باید جذابیت داشته باشد. من بازی‌های زیادی را به عنوان سرمربی استقلال روی نیمکت بوده‌ام و دربی را تجربه کرده‌ام. در بیشتر این بازی‌ها پیروز شده‌ایم و کمتر باخت یا مساوی بوده است، تمام این بردها می‌تواند خاطره باشد، چون مردم خوشحال شده‌اند. در یکی دو مورد هم شرایط خاصی پیش آمده که اتفاقات جالبی افتاده است. در یک بازی چون نمی‌خواستم ترکیب اصلی ما مشخص شود، قبل از شروع مسابقه با 12 نفر در زمین حاضر شدیم و بچه‌ها خودشان را گرم کردند و 3 بر یک هم پیروز شدیم. در یک بازی دیگر هم مهدی هاشمی‌نسب را که مدافع بود، در خط حمله گذاشتم و گل زد. البته تا شب قبل از بازی هم کسی نمی‌دانست که قصد دارم چنین کاری بکنم اما شب بازی مهدی را صدا کردم و گفتم که خودت را آماده کن چون فردا باید مهاجم تیم باشی.

افشین پیروانی: کل دربی خاطره است و نمی‌شود این بازی را با هیچ دیداری مقایسه کرد، چون به هیچ وجه قابل قیاس نیستند. من در 19 دربی حاضر بوده‌ام که یک رکورد محسوب می‌شود و خاطرات تلخ و شیرین زیادی هم از این بازی‌ها دارم. هر وقت هواداران پرسپولیس خوشحال می‌شدند، ما هم خوشحال بودیم و هر وقت آنها ناراحت بودند، ما هم ناراحت می‌شدیم.

لذت گلزنی در دربی با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست. در فینال جام حذفی من به استقلال گل زدم و قهرمان شدیم که بهترین خاطره من از این بازی سنتی است. وقتی دیدم که با گل من، هواداران پرسپولیس چقدر خوشحال شده‌اند، از خوشحالی نمی‌دانستم چه کار کنم. لحظات بسیار خوبی بود، چون هیچ چیزی در دنیا لذت‌بخش‌تر از خوشحال کردن مردم نیست.

مجتبی محرمی: خاطره که زیاد است و آدم نمی‌داند چه بگوید و کدام خاطره را تعریف کند. دربی یک بازی حیثیتی برای ما بود و تمام توانمان را در زمین می‌گذاشتیم تا برنده بازی باشیم. ما به هیچ وجه حاضر نمی‌شدیم که ببازیم و تا آخرین لحظه زحمت می‌کشیدیم تا بازنده نباشیم. مردم هم همیشه به ما لطف داشتند و در استادیوم تیم را تشویق می‌کردند تا تیم محبوب‌شان برنده شود.

بهترین خاطره من مربوط به بازی‌ای است که یک بر صفر و با گل دقیقه 17 رضا عابدیان استقلال را بردیم. آن روز مردم خیلی خوشحال بودند و ما هم به خودمان افتخار می‌کردیم که دل مردم را شاد کرده‌ایم. دربی سال 73 هم به جنجال کشیده شد و نیمه‌تمام باقی ماند که اصلا خاطره خوبی نیست. در فوتبال باید روح جوانمردی باشد ولی در آن بازی اتفاقاتی افتاد که بازی نیمه‌تمام ماند.

رضا شاهرودی: آن روزها که ما بازی می‌کردیم، در استقلال و پرسپولیس بازیکنان بزرگی بازی می‌کردند و دربی حال و هوای دیگری داشت. ما می‌دانستیم که پیراهن چه تیمی را پوشیده‌ایم و ارزش آن را می‌‌دانستیم، چون برای رسیدن به آن جایگاه خیلی زحمت کشیده بودیم. آن موقع بازی‌ها واقعا حیثیتی بود و جذابیت خاصی داشت و بازیکنان 2 تیم از جان و دل مایه می‌گذاشتند تا تیم‌شان موفق شود اما الان بازیکنانی در پرسپولیس هستند که بغل پا زدن هم بلد نیستند و به همین دلیل ارزش این پیراهن را نمی‌دانند.

بهترین خاطره من مربوط به سال 76 است که 3 بر صفر و با گل‌های مهدی مهدوی‌کیا، ادموند بزیک و بهنام طاهرزاده بازی را بردیم. من در 7 دربی حاضر بودم و فقط یک بار با نتیجه یک بر صفر باختیم و 2 بازی هم مساوی شد و در 4 بازی هم برنده شدیم.

مهدی مهدوی‌کیا: من خاطرات دربی را هیچ وقت فراموش نمی‌کنم، چون با پرسپولیس در فوتبال ایران مطرح شدم و به تیم ملی و فوتبال اروپا رسیدم. بهترین خاطره‌ام مربوط به سال 76 است که فرشاد پیوس در دربی تهران از فوتبال خداحافظی کرد و پیراهن خودش را به من داد. لحظاتی بسیار زیبا و فراموش‌نشدنی بود و هیچ وقت آنها را از خودم دور نکردم. در همان بازی من گل زدم و بازی را هم بردیم. من روزهای بسیار خوبی با پرسپولیس و هوادارانش داشتم که همیشه به نیکی از آن دوران یاد می‌کنم و دوست دارم آن روزها دوباره تکرار شود.

محمود فکری: تمام لذت دربی به حضور هواداران 2 تیم در استادیوم است. آنها از شب قبل از بازی هم جلوی در استادیوم می‌خوابند تا از صبح خیلی زود تیم مورد علاقه‌شان را تشویق کنند. گرمی آنها با یکدیگر است که فضای خاصی در دربی به وجود می‌آورد و جذابیت و حساسیت آن را بالا می‌برد، اما باید تماشاگران ما بدانند که هر اتفاقی در زمین می‌افتد، باید همان‌جا تمام شود و به بیرون از استادیوم منتقل نشود و اتفاق بدی نیفتد.

بهترین خاطره من در دربی به گلزنی‌ام در این بازی برمی‌گردد. من 2 بار به پرسپولیس در دربی گل زدم و هر 2 بار هم برنده شدیم. یک بار که از راه دور به ساشا ایلیچ گل زدم و 2 بر یک بازی را بردیم. در یک بازی دیگر هم که گل زدم، رضا عنایتی و پیروز قربانی هم گل زدند و بازی را 3 بر 2 بردیم که این پیروزی خیلی چسبید چون گل پیروزی در لحظات آخر بازی بود و پرسپولیسی‌ها دیگر هیچ کاری نمی‌توانستند انجام دهند و بازی را بردیم. پیروزی در دربی در لحظات پایانی خیلی می‌چسبد. تا این لحظات را تجربه نکنید، نمی‌دانید که من چه می‌گویم. واقعا لحظات خوبی بود اما حیف که دیگر تکرار نمی‌شود.

علی سامره: دربی فضای خیلی خاصی دارد و جوی که در استادیوم هست، قابل تعریف کردن نیست و باید در آن محیط باشید و قرار بگیرید تا بدانید من چه می‌گویم. من از دربی خاطرات خوبی دارم ولی وقتی می‌دیدم که مردم خوشحال از استادیوم خارج می‌شوند، برایم خیلی لذت‌بخش بود.

من 2 بار در دربی گل زدم که یکی از آنها به‌یادماندنی شد. در تبریز با پرسپولیس بازی کردیم که در ثانیه 30 بازی گل زدم و به علی 30ثانیه معروف شدم. آن بازی یک بر یک مساوی تمام شد که گل پرسپولیس را حامد کاویانپور زد. در یک بازی هم گل زدم که 2 بر یک بازی را بردیم. گل دیگر استقلال را محمود فکری زد و برنده از زمین خارج شدیم. برای فوتبالیست‌های ایرانی بازی در استقلال و پرسپولیس افتخار بزرگی است اما وقتی در دربی گل بزنی و تیمت برنده شود، لذت خاصی دارد.

حامد کاویانپور: دربی همیشه دربی است و یک بازی متفاوت از دیگر بازی‌هاست. من در بازی‌های زیادی مقابل استقلال بوده‌ام و جو این بازی سنتی و حیثیتی را کاملا می‌شناسم. روز دربی خیلی تعیین‌کننده است و اصلا ربطی ندارد که در بازی‌های قبلی چه نتیجه‌ای گرفته باشی، چون اتفاقات درون زمین است که نتیجه دربی را مشخص می‌کند.

بهترین خاطرات من از دربی مربوط به گلزنی‌ام است. من 2 بار به استقلال گل زدم و هر 2 بازی هم مساوی تمام شد. در یک بازی علی سامره به ما گل زد و مساوی کردیم و در بازی دیگر هم داوود سیدعباسی گل زد و بازی مساوی تمام شد. درست است که دربی یک بازی کاملا حیثیتی است اما ما در زمین رقیبان سرسختی برای هم بودیم ولی وقتی بازی تمام می‌شد، با هم رفیق بودیم. رمز جذابیت دربی همین است که بازیکنان در عین رقابت با هم رفیق هم هستند و تمام مسائلی که در زمین اتفاق می‌افتد، همان‌جا تمام می‌شود و به بیرون زمین کشیده نمی‌شود.

مهرزاد معدنچی: دلم برای فضای فوتبال ایران و بخصوص دربی خیلی تنگ شده است. وقتی وارد ورزشگاه آزادی می‌شدیم و آن همه هوادار را می‌دیدیم، خیلی ذوق می‌کردیم و گاهی اوقات هیجان‌زده می‌شدیم و حتی نمی‌توانستیم بازی طبیعی خودمان را انجام دهیم. پرسپولیس برای من با تمام تیم‌های دنیا فرق دارد و هوادارانش برایم خیلی قابل احترام و عزیز هستند، چون همیشه با شعارها و تشویق‌های خود به من روحیه می‌دادند.

بهترین خاطره من مربوط به بازی‌ای است که من و مهرداد اولادی گل زدیم و 2 بر یک بازی را بردیم. آن زمان دنیزلی مربی پرسپولیس بود و خیلی خوشحال بودم چون هواداران پرسپولیس خوشحال بودند و از ته دل می‌خندیدند. البته هواداران استقلال هم قابل احترام هستند و قصد بی‌احترامی به آنها را ندارم اما فوتبال همین است.

پیروز قربانی: بازیکنان استقلال و پرسپولیس روز دربی فقط به عشق هواداران خود بازی و تمام مشکلات را فراموش می‌کنند تا باعث سربلندی تیمشان شوند. پس از سال‌ها، امسال در دربی نیستم ولی خوب می‌دانم که مردم برای این بازی چه حال و هوایی دارند. هواداران 2تیم از مدت‌ها قبل از روز بازی انتظار این دیدار بزرگ را می‌کشند و روز بازی هم برای تیم‌های خود سنگ‌تمام می‌گذارند تا تیم محبوبشان پیروز شود.

بهترین خاطره من مربوط به گلزنی‌ام در لحظات پایانی است که بازی را بردیم. محمود فکری و رضا عنایتی هم در آن بازی گل زدند و توانستیم 3 بر 2 بازی را ببریم. گلزنی در دربی طعم خاصی دارد و تا وقتی که نچشید متوجه منظور من نمی‌شوید. این بازی با تمام بازی‌های دیگر فرق دارد، چون هواداران استقلال و پرسپولیس حاضرند به هر تیمی ببازند؛ ولی در این بازی نبازند.

شیث رضایی: لذت دربی به کری خواندن قبل از بازی است تا بازی جذاب‌تر شود؛ ولی چندسالی است که قبل از بازی ممنوع‌المصاحبه می‌شویم؛ اما آنهایی که کری می‌خواهند بخوانند، لحظه آخر کار خودشان را می‌کنند.

هیچ خاطره‌ای بهتر از گلزنی در دربی نیست، حتی اگر در آن بازی بازنده باشی، باز هم گلزنی به رقیب دیرینه‌ات. خیلی جالب است. من مقابل استقلال گل زدم که بهترین خاطره‌ام از دربی است؛ اما در همان بازی پیروز قربانی در لحظات آخر گل زد و ما بازی را 3 بر 2 باختیم. آن لحظه مزه گلم از بین رفت؛ ولی بعد از بازی فهمیدم که چه کار بزرگی برای هواداران پرسپولیس انجام داده‌ام، هرچند که بازی را باختیم؛ اما هر وقت مرا می‌دیدند، از آن گل تعریف می‌کردند.

مهرداد اولادی: مدتی از ایران دور بودم و فضای دربی را تجربه نکرده‌ام؛ اما خاطراتی که از دربی دارم را هیچ وقت نمی‌توانم فراموش کنم. هواداران پرسپولیس همیشه استثنایی بودند و با تمام وجودشان ما را تشویق می‌کردند تا پیروز شویم. بچه‌ها هم با جان و دل تلاش می‌کردند تا هواداران را خوشحال کنند و راضی به خانه‌هایشان برگردند.

بهترین خاطره‌ام از دربی مربوط به گلی است که مقابل استقلال زدم و پیروز شدیم. من به عنوان بازیکن تعویضی توسط دنیزلی به زمین رفتم و توانستم گل برتری پرسپولیس را بزنم. قبل از این‌که بازی‌های استقلال و پرسپولیس اینقدر مساوی شود، آن بازی آخرین بازی‌ای بود که برنده داشت و خیلی خوشحالم که با گل من پرسپولیس در آن بازی برنده شد. هنوز هم وقتی هواداران پرسپولیس مرا می‌بینند، در مورد آن گل با من صحبت می‌کنند که جای تشکر دارد، چون آنقدر قدرشناس هستند که هنوز هم به ما لطف می‌کنند. البته من در آن بازی وظیفه‌ام را انجام دادم و حاصل زحمات بچه‌های تیم را به ثمر رساندم. امیدوارم باز هم با پیراهن پرسپولیس بازی کنم و در دربی گل بزنم تا باعث شادی و خوشحالی دل هواداران تیم محبوبم شوم.