راهکارهایی برای درک کودکان کم توان ذهنی

در واقع عقب‌ماندگی ذهنی یک وضعیت و شرایط خاص ذهنی است که به علت شرایط و دلایل گوناگونی پدید می‌آید و شرایطی است که اساسا بر ضعف توانایی عمومی و نقصان رشد هوشی دلالت دارد. اگر کودک کم‌توان ذهنی دارید، قبل از این‌که خودتان را برای به دنیا آوردن او سرزنش کنید، با توکل به خدای قادر متعال، این توصیه‌ها را بخوانید.

1- به محض این که متوجه وضعیت جسمانی غیرعادی یا رفتارهای غیرطبیعی فرزند خود شدید به پزشک،‌ روان‌شناس و روانپزشک مراجعه کنید. سعی نکنید با دلیل تراشی‌های بی‌اساس علایم را نادیده بگیرید.

2- والدین باید بدانند کودکشان همان‌گونه که دارای محدودیت‌هایی است توانایی‌های بالقوه‌ای دارند که آنها را باید رشد و پرورش دهند.

3- در مورد کارهایی که کودک نمی‌تواند انجام دهد او را تحت فشار قرار ندهید.

4- مواقعی که کار اشتباهی انجام می‌دهد،‌ آن را نادیده نگرفته و به آرامی در تصحیح آن کار بکوشید.

5-محدودیت‌های ذهنی او را بشناسید تا کودک بداند که چه چیزهایی از او خواسته می‌شود و چه قوانین و انضباطی را باید رعایت کند.

6- گوشه‌گیری و انزوا از فامیل و دوستان نه‌تنها برای کودک که برای والدین هم اشتباه است.

7- به جای غرق شدن در تفکر ناتوانی‌های پیچیده کودک با بینشی روشن از عقب‌ماندگی او به تلاش برای پرورش قابلیت‌های او بپردازید.

8- بیش از اندازه از او حمایت نکنید. عامل مضر برای بلوغ عاطفی و ذهنی وی به شمار می‌رود.

9- از این که کودکتان دچار ضعف ذهنی است،‌ احساس خجالت نکنید بلکه با اتکا‌ به صلاحدید پروردگار او را تشویق کنید تا در همه فعالیت‌ها شرکت کند.

10- با کودک رفتاری واقع‌گرایانه در پیش گیرید و او را مسوول انجام بعضی از کارهای خانه کنید.

11- به جای این که به آینده مبهم و دور او زیاد فکر کنید، سعی کنید مسائل و مشکلات لحظه‌ای او را حال کنید و بدانید که توجه کافی به این مسائل در امنیت آینده کودک نیز موثر است.

12- نقش خود را به عنوان پدر و مادر طفل درک کنید و تشخیص دهید که کودک شما دارای هویت خاصی است که باید به همان صورت پذیرفته باشد.

13- خانواده و محیط نقش‌های دیگری از شما مانند همسر بودن، شوهر بودن، نان‌آوری، شریک زندگی و غیره انتظار دارند. سعی کنید اضطراب بی‌مورد در مواجهه با ناتوانی‌های کودکتان مانع اجرای مسوولیت‌های دیگر زندگی‌تان نشود.

14- تحت فشار گذاشتن کودک در خانه و سختگیری زیاد به او کودک را به طرف اختلالات عاطفی سوق می‌دهد.

15- یکدیگر را برای وضعیت کودک مقصر ندانید و در نزاع زناشویی پای کودک کم‌توان را به میان نکشید.

16- والدینی که به نحوی خود را مسوول یا مقصر وضعیت کودک می‌دانند نمی‌توانند کمک زیادی به کودک خود بکنند. چون شخصی که به طور دائم احساس گناه می‌کند دارای یک درک ضعیف از موقعیت می‌باشد که خود را در مسیری بسیار ناخوشایند می‌بیند.

17- پذیرش احساس قبول کامل کودک چه از لحاظ عاطفی و چه از لحاظ ذهنی و عقلی نتایج بسیار خوبی به دنبال می‌آورد و مشاوره با متخصصین رفتار با کودکان کم‌توان ذهنی چنین پذیرشی را به دنبال می‌آورد.

ناهید مصلحی