راهبرد اساسی در شهرداری تهران

حضور شخصیت باتجربه ، اندیشمند، تحصیلکرده و متدینی چون دکتر احمدی نژاد را برای اداره شهر بزرگ تهران به فال نیک گرفته و از خداوند بزرگ برای ایشان و همکارانش توفیق خدمتگزاری مسالت می کنیم.

کد خبر: ۲۴۳۵۸

گرچه حضور ایشان در پست شهرداری تهران با فراز و نشیب ها و حرفها و حدیثهایی همراه بود ، اما به گفته خود ایشان در مراسم معارفه ، هر چه گفته شده ، مربوط به گذشته است و از این لحظه باید به آینده اندیشید. طبیعی است ورود ایشان ممکن است با انواع و اقسام مطالبات و خواسته های انباشته شده همراه باشد. مهم آن است که ایشان به مرور زمان نشان دهد که عزم حل مشکلات مردم را دارد ؛ اهل سیاسی کاری نیست و اهداف گروهها و جناحها را بر مصالح ملی و مردمی ترجیح نمی دهد. اما در میان همه انتظارات ، به نظر می رسد یک انتظار را می توان به عنوان مهمترین توقع برشمرد که لازم است به عنوان یک «راهبرد» در مدیریت کلانشهری چون تهران در نظر گرفته شود. این راهبرد را می توان بسط عدالت اجتماعی و توزیع عادلانه امکانات ، تجهیزات و نیز توزیع عادلانه دغدغه ها و اشتغالات ذهنی شهردار محترم ، قلمداد کرد. چشم انداز سازندگی شهر تهران علاوه بر سامان دادن امور روزمره آن ، ناظر به ساختن شهری است که بتواند به شایستگی ، معرف یک کشور اسلامی باشد. طبیعی است معرف کشور اسلامی واجد نمادها و ویژگی هایی است که در بطن فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی وجود دارد. این ویژگی ها از معماری متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی گرفته تا استقرار عدالت اجتماعی در آن را شامل می شود. در هر صورت استقرار نیافتن عدالت اجتماعی در شهر تهران در سالهای گذشته ، حلقه مفقوده ای بوده است که حاصل آن را می توان در ناهمگونی و ناهمطرازی مناطق مختلف شهری مشاهده کرد. این نتیجه ، جدای این که بعضی شهروندان را از برخی امکانات شهری محروم ساخته است ، نوعی احساس تحقیر را نیز بر آنان تحمیل کرده است و شاید این احساس ، خسارت عظیم تری از محرومیت شهری را رقم زده است . البته هرگاه صحبت از توازن در توزیع امکانات و گسترش عدالت اجتماعی می شود، بعضی رندانه آن را مخالف سازندگی و آبادانی و توسعه قلمداد می کنند. گویی هر کس از عدالت اجتماعی و اقتصادی و کم شدن فاصله طبقاتی در تهران صحبت می کند، با توسعه ، آبادانی ، و شهرسازی نوین مخالف است . این تلقی ، ناصحیح و غیر واقعی است . دلیل آن این است که می توان توسعه و آبادانی را با عدالت اجتماعی و اقتصادی جمع کرد. این یک ادعا نیست ، بلکه راهبردی است که در سایه توجه به کرامت همه انسانها می توان به آن دست یافت . اگر این راهبرد مورد توجه جدی شهردار و همکاران ایشان قرار گیرد، بزودی نگاه و نگرش شهروندان به مدیریت این شهر مثبت خواهد شد و این اعتماد، زمینه حضور آنان را در کمک و مشارکت مردمی افزایش خواهد داد. تجربه نشان داده است که هرگاه مشارکت مردمی در امور مختلف اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی جلب شده است ، کارها با کیفیت و سرعت بیشتری به سامان رسیده و مردم نیز مولد بودن و تعلق اجتماعی بیشتری را در خود احساس می کنند. در غیر این صورت ، بتدریج فاصله میان مردم و مسوولان اداره شهر بیشتر می شود و مدیریت کلان ، کفایت و مقبولیت خود را از دست می دهد. نکته اصلی اینجاست که عدالت اجتماعی می تواند هم اعتمادسازی کند و هم در سایه اعتمادسازی ، مشارکت عمومی و نیز تعلق مردمی به نظامات شهری را افزایش دهد. حرف آخر این که ، مردم کمبودها و محدودیت ها را در صورت احساس عدالت گستری ، تحمل می کنند ؛ اما تبعیض و نابرابری را بر نمی تابند .