تمامیت ارضی لبنان در تیررس پروژه‌های آمریکایی

بخش قابل‌توجهی از مواضع و اظهاراتی که در ماه‌های اخیر از سوی ترامپ و دیگر مقامات آمریکایی درباره مسائل بین‌المللی مطرح می‌شود، در همین چارچوب قابل تحلیل است. اغلب تحلیلگران سیاسی و بین‌المللی به‌خوبی آگاه هستند که رجزخوانی‌های ترامپ در موضوعاتی نظیر غزه، خلع سلاح حزب‌الله یا نابودی کامل توانمندی‌های صنعت هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران، تاکنون به هیچ‌یک از اهداف مورد نظر مقامات ارشد آمریکا منجر نشده است. در عین‌حال نباید از این نکته غافل شد که آمریکا به‌تدریج به فضای انتخاباتی نزدیک می‌شود و ترامپ بیش از هر زمان دیگری نیازمند «دستاوردسازی» است؛ دستاوردهایی که بتواند حزب حامی خود را برای ادامه حمایت از او قانع کند. در فضای سیاسی آمریکا، مسأله «رقیب‌سازی» برای انتخابات آینده به‌شدت جدی است، چرا که ترامپ، نه براساس نظرسنجی‌ها و نه بر پایه عملکرد خود، شانس بالایی برای جلب دوباره آرای عمومی ندارد. از این‌رو تلاش می‌کند با نمایش دستاوردهای ساختگی، از شکست احتمالی حزب جمهوریخواه در انتخابات آینده جلوگیری کند. بر همین اساس، بسیاری از اظهارات اخیر نمایندگان آمریکا در حوزه‌های مختلف، ازجمله سخنان مطرح‌شده درباره «سوریه بزرگ» و الحاق بخش‌هایی از لبنان به سوریه، کاملا غیرمنطقی و مغایر با قواعد مسلم حقوق بین‌الملل است. در این میان برخی جریان‌های سیاسی فعال در لبنان که پیشتر در برابر بحث خلع سلاح حزب‌الله سکوت کرده یا همراهی ضمنی نشان داده بودند، اکنون باید به‌صورت صریح و قاطع به مقامات آمریکایی پاسخ دهند. این پرسش جدی مطرح است که چگونه مقامات آمریکا به خود اجازه می‌دهند مسأله تمامیت‌ارضی و حاکمیت ملی لبنان را به‌راحتی زیر سؤال ببرند و در قالب طرح‌هایی موهوم و غیراصولی، از الحاق بخشی از خاک لبنان به کشوری دیگر سخن بگویند. ناظران آشنا به تحولات منطقه به‌خوبی می‌دانند که حاکمیت فعلی در دمشق نیز نه یک حاکمیت کاملا مستقل است و نه تسلط کامل بر تمامیت‌ارضی سوریه دارد. در چنین شرایطی، این پرسش جدی مطرح می‌شود که چگونه ساختاری که نه مشروعیت قانونی، نه مشروعیت بین‌المللی و نه مشروعیت سیاسی لازم را کسب کرده، می‌تواند موضوعی به‌نام الحاق سرزمین‌های پیرامونی را مطرح کرده و با آن همراهی کند. شواهد موجود نشان می‌دهد که حاکمان فعلی دمشق نیز وابستگی مستقیم به آمریکا دارند و این مسأله بیش از گذشته روشن شده است. در همین راستا، اظهارات اخیر تام باراک را باید در چارچوب شکست‌های متوالی او و دیگر نمایندگان آمریکا پس از سفرهای مکرر میان واشنگتن، تل‌آویو و بیروت تحلیل کرد؛ شکست‌هایی که در نهایت، بیانگر قدرت و اقتدار غیرقابل‌خدشه حزب‌الله است. انتظار می‌رود دبیرکل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش نیز در این زمینه ورود کرده و نسبت به اظهارات خلاف حقوق بین‌الملل که ازسوی نمایندگان آمریکا و به ‌نیابت از ترامپ مطرح می‌شود و آشکارا با منشور سازمان ملل در تعارض است، واکنش و نشان داده و تذکر رسمی دهد.