کشتن تدریجی فوتبال

به گزارش جام جم آنلاین ،  والیبال با لیگ ملت ها به این هدف رسید و حالا فوتبال با جام جهانی 48 تیمی میخواهد به منابع مالی عظیم تری دست پیدا کند. سال آینده و  در آوردگاه جام جهانی که به میزبانی مشترک سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک برگزار میشود تیم های بیشتر و البته کم تجربه تری جام جهانی را برای نخستین بار می بینند. حالا در این رقابت ها پای تیم های درجه دو و درجه سه دنیا هم به رقابت ها باز شده است تا همه سهمی از فوتبال ببرند و ویترین زیبای جام جهانی فقط برای نام آشناها نباشد. اما واقعیت اصلی این است که در واقع فیفا با جام جهانی 48 تیمی می خواهد سهم بیشتری از درآمدهای فوتبالی به دست بیاورد و این واقعیتی است که بر هیچکس پوشیده نیست.

انتقاد دسته جمعی به 2026!

انتقادات نسبت به برگزاری جام جهانی 48 تیمی از همان ابتدا که طرح آن ریخته شد تا زمانی که به تصویب رسید و تا اکنون که یک سال بیشتر به این رقابت ها باقی نمانده مدام مطرح میشود. مربیان تراز اول دنیای فوتبال و البته کارشناسان زبده فوتبال معتقدند که تبدیل جام جهانی 32 تیمی به جام جهانی 48 تیمی تصمیمی برای کشتن تدریجی فوتبال است. اما مهم ترین انتقادات نسبت به برگزاری جام جهانی 48 تیمی چیست؟

یک- کیفیت بی کیفیت!

تصور کنید تیم هایی همچون نیوزلند، کانادا و یا اردن در یک گروه با تیم هایی مثل اسپانیا و یا برزیل و فرانسه و آلمان بیفتند. این یک پیام واضح برای فوتبال دارد؛ افت کیفیت فوتبال. جام جهانی را به جذابیتش می‎شناسند، جذابیتی که حاصل کیفیت بالای فوتبالی تیم‎هایی است که پیش از این با «شایستگی» به جام جهانی می‎رسیدند. اما شایستگی در فوتبال تا حدودی زیرسایه مسائل مالی قرار گرفته است. حالا با این شایستگی زدایی صف تیم های درجه دو و سه دنیای فوتبال برای جام جهانی 2026 طویل شده است. کیفیت فوتبال زیر سوال رفت.

دو – طولانی و فرسایشی

جام جهانی 2026 یک تورنمنت فرسایشی برای هر یک از تیم‎ها خواهد بود. زمان رقابت ها به دلیل افزایش تعداد تیم ها بیشتر شده که این موضوع فرسودگی بازیکنان تراز اول دنیای فوتبال را به همراه خواهد داشت. با این اوصاف باشگاه های بزرگ اروپایی دشمن شماره یک جام جهانی 2026 خواهند بود. حالا ستاره های دنیای فوتبال بیشتر از هر زمانی در معرض خستگی های شدید و البته مصدومیت های سنگین قرار می گیرند.

سه – تشریفاتی های متعدد

فرمت جدید جام جهانی اینگونه است که 12 گروه چهار تیمی و یا 16 گروه سه تیمی باعث تولید یک اتفاق کسل کننده خواهند شد: افزایش تعداد بازی های تشریفاتی. تاریخ جام جهانی در مرحله گروهی همیشه مملو از بازی های تشریفاتی و بی اثر بوده و اما در جام جهانی 2026 به دلیل افزایش تعداد تیم ها بازی های تشریفاتی بسیار بیشتر خواهد شد که این موضوع نیز بخش دیگری از جذابیت جام جهانی فوتبال را می بلعد.

چهار – مسافت دور و دراز

سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک میزبان مشترک جام جهانی 2026 هستند و این یعنی طی مسافت‎های بسیار طولانی و طاقت فرسا برای همه تیم‎ها. این موضوع نه تنها به بازیکنان و در کل همه تیم‎ها و اعضایشان فشار می‎آورد که هواداران مختلف از اقصی نقاط جهان را نیز با مشکلات عدیده‎ای مواجه خواهد کرد. برگزاری جام جهانی در سه کشور اصلا ایده خوبی نبود. جام جهانی 2002 که به میزبانی مشترک ژاپن و کره جنوبی برگزار شد به اندازه کافی انتقاد برانگیز بود. اما تاریخ فوتبال از گذشته درس نمی گیرد.

پنج – پول و دیگر هیچ

فوتبال بیش از هر زمانی تجاری سازی شده است. فیفا با برگزاری جام جهانی 48 تیمی سود هنگفتی به جیب خواهد زد و دارای منابع مالی بسیار متعددی خواهد شد که اهداف مبتنی بر توسعه این نهاد را عملی خواهد کرد. به نظر می رسد پول نقطه عطف جام جهانی پیش رو است. شاید ارتقای فوتبال یکی از نتایج این جام جهانی باشد اما نکته واضح تر این است که بخشی از جذابیت های فوتبال از بین رفته است. این شرایط همانند جمع اضداد است. هم احترام به دیگر تیم های فوتبال دنیا و هم بی احترامی به جذابیت فوتبال. چه چیزی در انتظار فوتبال دنیاست؟ پاسخ به این سوال سال آینده مشخص خواهد شد اما اکنون همه بر این باورند که بدترین تورنمنت تاریخ فوتبال در راه است.