زمانی برای نجات

 رینبو سیکس اکسترکشن جدیدترین نسخه از این مجموعه است که از جهاتی همان نسخه Siege با کمی تغییرات است و از جهاتی هم همین تغییرات آنقدر بزرگ است که بتوانیم آن را یک بازی جداگانه و مستقل از Siege بدانیم.

ردپای بقا

رینبو سیکس اکسترکشن برخلاف بازی‌های قبلی این مجموعه، یک تجربه PvE یا بازیکن در برابر هوش مصنوعی است.

این مدل بازی که شبیه‌ترین به آن را می‌توان بازی‌های Left 4 Dead دانست، در واقع بر اساس همکاری چند بازیکن طراحی شده که در اکسترکشن به یک گیم مود سه‌نفره تبدیل شده است.

اکسترکشن با این که تاثیر تاکتیک را در بازی کمتر کرده اما همچنان یک بازی تاکتیکی با موضوعی متفاوت یعنی شیوع یک ویروس است.

بازیکن‌ها باید سفری خطرناک را به منطقه دشمن داشته باشند و در این میان با تهدیدهایی مواجه می‌شوند که جان خودشان و هم‌تیمی‌هایشان را به خطر می‌اندازد.

ایده اصلی اکسترکشن اولین بار از یکی از رویدادهای داخل بازی Siege گرفته شده و با این‌که یوبی‌سافت سعی کرده آن را در این بازی پر و بال دهد، اما نتیجه نهایی خیلی عمیق یا متفاوت از آن گیم مود نیست.

بازیکن‌ها از بین شخصیت‌هایی که همه آنها را از نسخه Siege می‌شناسید یک اپراتور انتخاب می‌کنند که هر کدام یک قابلیت منحصر به فرد شخصی یا تیمی دارد.

همان‌طور که حدس می‌زنید، بازی به جای این که روی رقابت و مقوله PvP که در بازی‌های چندنفره امروزی مطرح است تمرکز داشته باشد، روی بحث PvE تمرکز دارد.

بازی ۱۸اپراتور دارد که ترکیب آنها با یکدیگر می‌تواند به نتایج مختلفی ختم شود و هوش مصنوعی هم در طرف مقابل کار خودش را به‌خوبی انجام می‌دهد.

بازیکن‌ها و نقش آنها در بازی به مهره‌های بازی شطرنج است. بعضی اپراتورها مثل Doc می‌توانند هم‌تیمی‌های زخمی را احیا کنند یا شخصیت‌هایی مثل Ela به سلاحی مجهز هستند که می‌تواند مین پرتاب کند یا مثلا Sledge با چکش دیوارها را از بین می‌برد.

یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی هم برای طرفداران رینبو سیکس، همین آشنا بودن خیلی از المان‌های بازی است. از طرف دیگر، بازی سعی می‌کند شما و هم‌تیمی‌هایتان را در سخت‌ترین شرایط ممکن قرار دهد و اتفاقات و خطرات زیادی را بلای جانتان کند.

زمین کوچک

اما در نهایت سوال اصلی اینجاست که آیا بازی ارزش افزوده لازم را برای تبدیل شدن به عنوانی متفاوت ارائه می‌کند؟ اکسترکشن از نظر طراحی نقشه‌ها تجربه‌ای متفاوت و سختگیرانه است. بازی سعی کرده همان‌قدر که Siege هنگام عرضه به خاطر سطح تخریب‌پذیری و استفاده از گجت‌ها محبوب شد، کاری مشابهی را در زمین بازی‌های PvE انجام دهد.

زمین بازی‌ای که خیلی کوچک‌تر از زمین بازی‌های بتل رویال و PvP بی‌شمار و بزرگی مثل ایپکس لجندز، Call of Duty Warzone و بازی‌های مشابه است.

قرار گرفتن بازی در سرویس گیم پس یکی از نکاتی است که ارزش تجربه بازی را حداقل برای چند ساعت بالاتر می‌برد اما در نهایت، قیمت 40 دلاری بازی برای کسانی که مشترک گیم پس نیستند یا حتی می‌خواهند ساعات زیادی را برای این بازی صرف کنند، کمی غیرمنطقی است.

اکسترکشن بازی خوش‌ساختی است که از دل یک بازی بزرگ‌تر، با هدفی متفاوت و مخاطب هدف به‌شدت متفاوتی در آمده است. بازی سعی می‌کند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و هویت خودش را داشته باشد و تلاش سازنده‌ها در این زمینه تحسین‌برانگیز است. با این حال، هر چیزی که بازی را خاص جلوه می‌دهد، در نهایت اکسترکشن را از آن لیگ بازی‌های PvE که امروز دیگر آنقدر ترند نیستند و سرنوشت بهترین‌هایشان شبیه امثال Back 4 Blood می‌شود، خارج نمی‌کند. بازی را در حالتی به شما پیشنهاد می‌کنیم که آن را از طریق سرویس‌هایی مثل گیم پس تجربه کنید.

مسعود تیموری- کارشناس بازی / ضمیمه کلیک روزنامه جام جم