حرف هایی که آویزه گوش هیچکس نشد

جام جم آنلاین - در فوتبال حرف‌ها و کلمات بسیار اهمیت دارند، گاه مهم تر از یک گل، یک پاس گل و یا یک ضربه پنالتی. 

یک عده‌ هستند که همیشه حرف‌های ثابتی داشتند و دارند. مدام حرف خود را تکرار کردند و مدام از چیزهایی گفتند که واقعا مهم بود. در فوتبال ایران همیشه کسانی وجود داشته‌اند که بارها و بارها حرف‌های مهمی به زبان آورده اند اما کمتر کسی به آنها بها داده است. اگر حرف هم مهم نبوده از نقطه نظر طنز مورد توجه قرار گرفته است.

این افراد در مصاحبه‌های خود مدام عقیده خود را تکرار کردند، نه برای یک سال که برای سال‌ها و اصلا دهه‌ها.

در ادامه ثابت‌ترین جمله برخی از چهره های فوتبالی را مرور می‌کنیم:

مرواریدها را از روی زمین بردارید

محمود یاوری بیستم آبان ماه سال 1399 در 81 سالگی و در پی ابتلا به بیماری کرونا درگذشت.

او از پرسابقه ترین مربیان فوتبال ایران بود که کوهی تجربه در مربی‎ گری داشت. تعداد تیم هایی که او در آنها مربی‎گری کرد یکی دو تا نیستند. از ذوب آهن و سپاهان اصفهان، برق شیراز و فجرسپاسی گرفته تا استقلال اهواز، شاهین بوشهر و مس کرمان و یکی دو جین تیم دیگر. او سابقه مربی‎گری در رده های ملی را هم داشت و کارنامه پر و پیمانی دارد.

یاوری جز افراد خوش مصاحبه روزگار بود. بر خلاف برخی ستاره های نوکیسه و نوظهور با رویی خوش مصاحبه می کرد و حتی وقتی در بستر بیماری بود با خوشرویی گفت که نمی تواند فعلا حرف بزند.  و متاسفانه فرصت صحبت دوباره با این سپیدموی خوش اخلاق، دیگر برای همیشه از دست رفت.

به هر حال هر وقت با او گفت‌وگو می کردیم این را می گفت: «فوتبال ایران پر از استعداد است، به خصوص جنوب ایران. فقط یکی باید دولا شود این مرواریدها را از روی زمین بردارد.»

و خوب می‌دانیم که کمتر کسی در فوتبال ایران وجود داشت که مدام دولا شود و این مرواریدها را از روی زمین بردارد. البته در گذشته اوضاع بهتر بود. الان که دیگر اصلا کسی وجود ندارد...  

ما در ایران باشگاه نداریم

جعفر کاشانی دهم مهر ماه سال 1398 و در 77 سالگی درگذشت. او به دلیل عارضه قلبی در خانه خود جان سپرد.

او نیز همانند مرحوم یاوری بسیار خوش صحبت بود.  امکان نداشت با این مرد باسواد و با دانش پرسپولیسی مصاحبه کنید و این جمله را نگوید: «ما در ایران باشگاه نداریم، هر چه که هست فقط تیم است.»

او همیشه این را می گفت و البته دغدغه اصلی اش پرسپولیس بود. حتی وقتی می‎دانست این تیم سه بار پشت سر هم قهرمان لیگ برتر شده اما اعتقاد داشت ساز و کار پرسپولیسی ها به گونه ای است که شباهتی به «باشگاه» ندارد و فقط یک « تیم» است.

کاشانی حرف جدیدی نمی‌زد و سرسختانه روی اعتقاد خود ایستاد که ما در ایران باشگاه نداریم. این چهره سرشناس پرسپولیسی تا آخر عمر بر روی این عقیده خود باقی ماند و آرزو به دل ماند که در این فوتبال یک باشگاه واقعی ببیند.

مدیرفنی یعنی کشک

علی پروین یک زمانی گفت: «مدیرفنی یعنی کشک» و به این ترتیب بدون اینکه قصدی داشته باشد در فوتبال ایران یک ضرب المثل به وجود آورد. پروین این اظهارنظر خود را بارها و بارها و در مصاحبه های مختلف دیگری هم به زبان آورد و هرگز با این سِمَت شغلی فوتبالی کنار نیامد که نیامد. البته برخی از اتفاقات رخ داده در رابطه با مدیران فنی برخی از تیم ها و عملکرد آنها و میزان تاثیرگذاری که آنها از خود بر جای گذاشتند نشان می دهد که جمله طلایی سلطان سابق قرمزها چندان پربیراه نیست که نیست...

نمی خواهند قهرمان بشویم

هیچ تیمی در چند سال اخیر به اندازه پرسپولیس قهرمان نشده و هیچ تیمی رکورد پرسپولیس و قهرمانی های متوالی‎اش در لیگ برتر ایران را ندارد اما با این حال این تیم کاپیتانی به نام جلال حسینی دارد که هنوز هم می‎گوید: «نمی خواهند ما قهرمان بشویم.»

حسینی اعتقاد شدیدی دارد که دست های پشت پرده می خواهند یک قهرمانی دیگر را از پرسپولیس سلب کنند. تقریبا برای این چهره دیگر سرشناس فوتبال ایران هم محال است که گفت‌وگو کند و نگوید: « نمی‌خواهند قهرمان بشویم».

کجای دنیا...

یک زمانی علی دایی هر وقت مصاحبه می ‎کرد و وقتی نسبت به چیزی انتقاد داشت و بابت آن ناراحت بود قطعا جمله اش را با این عبارت شروع می‏کرد: «کجای دنیا...».

حقیقت این است که این عبارت بدجوری مورد پسند نگارنده قرار دارد. واقعا کجای دنیا داوران به رئیس جمهور نامه می نویسند و تقاضای سیستم ویدئوچک می‏کنند؟ کجای دنیا ویلموتس می تواند این چنین خسارت کلانی به جای بگذارد؟ کجای دنیا در فوتبال از خوبان عالم استفاده می شود؟ کجای دنیا پرطرفدارین تیم‏های کشور هنوز به بخش خصوصی واگذار نشده اند؟ اصلا کجای دنیا بزرگ‏ترین اسطوره و پرافتخارترین چهره فوتبال یک کشور بیش از دو سال است که کاری در این فوتبال ندارد؟!