به گزارش
جام‌جم آنلاین به نقل از نیو ساینتیست، بر اساس یک مطالعه بزرگ در مورد سطح فعالیت افراد و هر گونه درد ناشی از آرتروز، به نظر می‌رسد هیچ ارتباطی بین میزان ورزش افراد و اینکه آیا آن‌ها به آرتروز دردناک در زانو‌های خود مبتلا می‌شوند وجود ندارد. اما این تحقیق نمی‌تواند رد کند که ورزش‌هایی که زانو را زیاد درگیر می‌کنند مانند دویدن باعث ایجاد این بیماری می‌شوند.
استئوآرتریت در سنین بالا شایع‌تر است و گاهی اوقات به عنوان یکی از علائم کهولت شناخته می‌شود. زانو‌های دارای آرتروز اغلب آسیب زیادی در ناحیه غضروف (لایه منعطفی که انتهای استخوان‌ها را می‌پوشاند) دارند.
مطالعات قبلی نتایج متناقضی در مورد این که آیا ورزش می‌تواند آرتروز را بیشتر کند، نشان داده بودند. به همین خاطر لوسی گیتس از دانشگاه ساوت‌همپتون در بریتانیا و همکارانش نتایج شش تحقیق از این دست را با هم ترکیب کردند که شامل بیش از ۵۰۰۰ نفر بود که در ابتدا هیچ زانو درد یا شواهد دیگری از آرتریت نداشتند.
در این مطالعات در ابتدا از مردم در مورد میزان ورزشی که انجام می‌دادند از جمله ورزش حرفهای، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری پرسیده شده بود. آن‌ها میانگین زمان صرف شده برای انجام ورزش در هر هفته را ثبت کردند و فعالیت‌های آن‌ها بر اساس معادله متابولیک یا نمرات MET آن‌ها درجه‌بندی شد؛ روشی استاندارد برای طبقه‌بندی فعالیت‌ها بر اساس میزان افزایش متابولیک فرد.
در پایان این مطالعات که از پنج تا دوازده سال به طول انجامید، از افراد نیز پرسیده شد که آیا درد مکرر زانو در آن‌ها ایجاد شده است یا اینکه آیا آرتریت با اسکن تشخیص داده شده است.
احتمال ابتلا به ورم مفاصل با سطح فعالیت افراد، چه با مدت زمان صرف شده برای ورزش در هر هفته و چه با زمان ترکیبی و امتیاز MET، ارتباطی نداشت.
گیتس می‌گوید: «کار‌های بیشتری باید روی تفکیک ریسک و انواع مختلف فعالیت‌ها انجام شود. گام بعدی این است که بفهمیم چگونه فعالیت‌هایی که نیاز به تحمل وزن دارند ممکن است شرایط را تغییر دهد.»
البته به عقیده محققان نتایج تحقیقات کنونی هنوز به حدی نرسیده که بتوان با قطعیت گفت هیچ رابطه‌ای میان ورزش و احتمال ابتلا به آرتروز وجود ندارد.
