به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، شایع‌ترین علت ترک پاشنه پا، خشکی پوست است. کسانی که به‌طور عمومی خشکی پوست دارند، مستعد این هستند که دچار ترک کف پا، به‌خصوص ترک پاشنه پا هم شوند. ترک پا یکی از مشکلات رایج در بین افراد مختلف فارغ از جنسیت و سن است. اگر مراقبت‌های لازم برای درمان ترک پا انجام نشود، با بالا رفتن سن وضعیت آن وخیم‌تر خواهد شد؛ البته با توجه به آنچه گزارش شده است، ترک پاشنه پا در خانم‌ها بیشتر از آقایان دیده می‌شود که یکی از دلایل اصلی آن تفاوت‌های هورمونی بین زن‌ها و مردهاست.

علت خشک شدن کف پا

عواملی مانند: اضافه‌وزن، شرایط شغلی و... باعث به‌وجود آمدن ترک‌های کف پا می‌شوند. افرادی که مشکل اضافه‌وزن دارند به‌دلیل فشاری که روی پوست کف پا تحمیل می‌شود پاشنه پای‌شان مستعد به‌وجود آمدن ترک‌های عمیق می‌شود. به‌علاوه شغل‌هایی وجود دارند که باعث خشکی پوست کف پا می‌شوند مانند شغل‌هایی که به طریقی پوست کف پا در معرض رطوبت (پا به‌طور مکرر در معرض خیس شدن و خشک شدن قرار می‌گیرد) یا مواد شوینده قرار می‌گیرد همچون مربیان شنا یا افرادی که در کارخانه‌های قالیشویی کار می‌کنند.

 

اولین روش رفع ترک پا استفاده از کرم‌های نرم کننده است. این کرم‌ها که می‌تواند از پماد‌های دارای ویتامین تا کرم مخصوص ترک پا را شامل شود، دارای موادی هستند که موجب رطوبت رسانی، نرم شدن و لایه‌برداری سلول‌های مرده می‌شوند. سالیسیلیک اسید، آلفا هیدروکسی اسید و ساکارید‌ها از جمله ترکیبات مفید برای درمان ترک پا به شمار می‌روند. بهتر است برای درمان ترک پاشنه پا این کرم‌ها را در صبح به پا‌های خود بمالید تا قبل از راه رفتن و شروع فعالیت‌های روز، خاصیت ارتجاعی پوست پا را بیشتر کند. آب‌رسانی و رطوبت دهی به پا را دو تا سه بار در روز تکرار کنید و نوعی کفش و دمپایی را بپوشید که از پاشنه پایتان محافظت کند.

تشت یا کاسه‌ای کوچک پر از آب کنید، کمی صابون درون آن بریزید و برای مدت ۲۰ دقیقه پا‌های خود را درون آب قرار دهید. بعد از این مدت زمان، به آرامی پای خود را خشک کنید. سپس از کرم نرم کننده پا استفاده کنید. اگر از محلول روغنی یا کرم‌های چرب استفاده می‌کنید، بعد از مالیدن آن، ترجیحاً جوراب نخی بپوشید تا چربی آن به اطراف پخش نشود. این نکته را در نظر داشته باشید تا در زمانی که در حال خشک کردن پا هستید، با استفاده از اسکراب آن را لایه‌برداری نکنید. همچنین می‌توانید درون تشت کوچک سرکه بریزید و پا را در آن غوطه‌ور کنید.

 

سنگ پا وسیله‌ای است که از گذشته تا همین امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما درمورد تاثیر سنگ پا در درمان ترک پاشنه پا باید گفت این ترک‌ها بیشتر در افرادی به‌وجود می‌آید که پوست کف پای‌شان ضخیم شده باشد. سنگ پا تا حدودی می‌تواند در این زمینه موثر باشد، اما بازهم نیاز به یادآوری است که بهترین و موثرترین روش استفاده از کرم‌های نام برده شده است. برای لایه‌برداری پوست از سوهان مخصوص پاشنه پا، سنگ پا با دستگاه‌های مخصوصی که امروزه طرفداران زیادی پیدا کرده‌اند، استفاده کنید. بعد از لایه‌برداری پا، به پوستتان آب برسانید. می‌توانید راهکار تشت آب را بعد از لایه‌برداری هم انجام دهید. پا را با مالیدن اسکراب ماساژ دهید تا سلول‌های مرده از سطح پوست شما جدا شوند و قسمت‌های ضخیم و زبر شده پوست از بین بروند.

 

یکی از روش‌های درمان خانگی برای ترک پا عسل است. عسل دارای خصوصیات ضدمیکروبی و آنتی باکتریال است و می‌تواند زخم‌های روی پوست را درمان و پوست را آب‌رسانی کند. می‌توانید بعد از آنکه پای خود را از درون آب بیرون آوردید، کمی عسل به پاشنه پا بمالید و یا در طول شب از کمی عسل استفاده کنید. قطعاً برای اینکه شیره و چسبناکی عسل به اطراف برخورد نکند، باید از جوراب ضخیم استفاده کنید.

دو سوم یک تشت را از آب گرم پر کنید و سه قاشق غذاخوری جوش شیرین به آن بیفزایید. آن را هم بزنید تا جوش شیرین به خوبی حل شود. برای ۱۰-۱۵ دقیقه پای خود را درون این محلول قرار دهید و سپس بعد از بیرون آوردن پا، آن را با استفاده از سوهان پا اسکراب کنید. سپس پا را با آب تمیز بشویید.

 

این روغن همیشه برای درمان پوشت خشک پیشنهاد می‌شود، چون باعث می‌شود پوست بتواند رطوبت خود را بیشتر حفظ کند. بعد از آنکه پا را از آب خارج کردید، از روغن نارگیل استفاده کنید. روغن نارگیل دارای خواص ضد التهابی و ضد میکروبی است و اگر وضعیت ترک پا به حدی رسیده که ممکن است دچار زخم، خونریزی یا عفونت شود، روغن نارگیل برای پیشگیری و درمان کمک کننده خواهد بود.

یک عدد لیمو ترش بزرگ را بردارید و آن را به دو نیم تقسیم کنید. آب آن را درون ظرفی خالی کنید، ولی اجازه دهید کمی آب هم درون پوست لیمو باقی بماند. حالا هر کدام از دو برش را روی هر کدام از پاشنه‌ها بگذارید به صورتی که پاشنه درون برش لیمو قرار بگیرد. روی آن جوراب بپوشید و سی دقیقه صبر کنید. به دلیل اینکه راه رفتن در این حالت کمی دشوار است، بهتر است نشسته در انتظار باشید. اسید موجود در لیموترش سلول‌های مرده پوست را جدا می‌کند و موجب نرمی سطح پوست می‌شود. همچنین می‌توانید ترکیبی از وازلین و چند قطره از لیموی تازه را روی پاشنه پا بمالید تا به خوبی جذب شود. این مواد را از شب تا صبح روی پوست خود نگهدارید و صبح آب بکشید. می‌توانید روی آن جوراب پشمی بپوشید تا با گرم شدن پا، تأثیر مواد بیشتر شود.

 

روغن زیتون و برخی دیگر از روغن‌های گیاهی مانند روغن بادام می‌تواند به رطوبت رسانی بیشتر پوست کمک کنند. بعد از آنکه پای خود را شسته‌اید و کاملاً خشک کردید، چند قطره از روغن زیتون را روی قسمت‌های ترک‌دار ماساژ دهید. جوراب ضخیم بپوشید و شب تا صبح صبر کنید. صبح که از خواب بیدار شدید، پا‌های خود را بشویید.

 

روغن پارافین، موجب نرمی و مرطوب شدن پاشنه پا می‌شود. کمی روغن پارافین را با روغن نارگیل مخلوط کنید و آن را حرارت دهید تا ذوب شود. صبر کنید تا دمای روغن پایین بیاید و سپس آن را به ترک کف پا بمالید. برای اینکه بهترین نتیجه را بگیرید قبل از رفتن به تخت خواب از این ترکیب استفاده کنید و سپس جوراب بپوشید.

 

پوسته‌پوسته شدن کف پا یکی از مشکلاتی است که درراستای خشکی پا به‌وجود می‌آید. البته استفاده از کرم‌های نرم‌کننده بروز این پوسته‌ها را کاهش می‌دهد؛ با این حال گاهی اوقات این پوست‌ها طوری قرار گرفته‌اند که ممکن است برخوردشان با سطح باعث ایجاد درد شود. در این مواقع توصیه می‌شود با وسیله‌ای مثل قیچی‌های کوچک استریل شده پوسته اضافه را بردارند. با دست این پوسته‌ها را نکنید احتمال اینکه به پوست بیشتر آسیب وارد شود زیاد است.

علاوه بر کرم، به افرادی که مشکل ترک پاشنه پا داشته باشند توصیه می‌شود از دمپایی یا صندل‌های رو فرش استفاده کنند. البته توصیه می‌شود از صندل‌ها یا روفرشی‌هایی که پرز (الیاف و خزدار نباشند) دارند، استفاده نشود. صندل‌هایی که خزدار هستند پیشنهاد خوبی برای این دسته از افراد نیستند. توصیه بعدی این است با پای برهنه در محل‌هایی که گرد و خاک وجود دارد حضور پیدا نکنند. همان طور که گفته شد ترک‌های پا محل ورود انواع و اقسام مواد از محیط هستند که هم باعث تشدید ترک پا و هم خارش و التهاب و درد در این ناحیه می‌شوند.

هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.