زو

زو یا همان کبدی در مناطق مختلف ایران اسامی متفاوتی دارد. این بازی در گیلان «شیرین دودو» و در خراسان، گلستان و مازندران «زو» و در سیستان و بلوچستان «کبدی» نامیده می‌شود.
شرکت‌کنندگان به دو گروه تقسیم می‌شوند و هر کدام، سردسته‌ای برای خود انتخاب می‌کنند. بعد از آن با کمک شیر یا خط تیم مدافع و مهاجم مشخص می‌شود. بعد نوبت به مشخص کردن زمین بازی می‌رسد. با کمک گچ و کشیدن یک چارچوب مشخص زمین بازی را به دو بخش تقسیم می‌کنیم. یک بخش برای تیم مدافع و یکی هم برای تیم مهاجم. اگر فضای بازی بزرگ است، ابعاد زمین را 10 متر در 5/12 متر در نظر بگیرید، اما قانون مشخصی برای آن وجود ندارد و بسته به تعداد نفرات و جایی که در آن بازی می‌کنید، می‌توانید ابعاد دیگری را در نظر بگیرید.
در شروع بازی به انتخاب سردسته گروه مهاجم یکی از اعضای این تیم با گفتن کلمه زو به زمین حریف رفته و سعی می‌کند در کمترین زمان ممکن یک یا چندنفر از افراد تیم مدافع را لمس کرده و به زمین خود برگردد. اگر موفق شود آن افراد از زمین خارج می‌شوند. در حین حمله اگر تیم مدافع، فرد مهاجم را بگیرد، آن نفر به اصطلاح سوخته و از زمین خارج می‌شود. بعد از این اتفاق جای مهاجم و مدافع عوض می‌شود و بازیکن تیم مقابل به عنوان حمله‌کننده وارد زمین حریف می‌شود. به ازای هر بازیکن لمس شده توسط مهاجم به همان تعداد از افراد سوخته! تیم، بازیکن به زمین برمی‌گردد. اگر مهاجم توسط مدافعان گرفته شود و مهاجم بتواند برگردد و خود را به خط وسط زمین برساند و آن را لمس کند، نفراتی که مهاجم را گرفته‌اند از بازی خارج می‌شوند. بازی تا زمانی که همه افراد یک تیم از زمین خارج شوند، ادامه پیدا می‌کند.