روایت «بدون تعارف» از دیدار رهبری و دانشجویان

راویان این دیدار از گلایه‌هایی چون اشراف‌زادگی آقازاده‌ها،‌ اوضاع ارز در کشور، سیل، دغدغه شکاف میان زمان فارغ‌التحصیلی و ازدواج دختران، جایگاه هیات و مسجد، عدم جوان‌گرایی در برخی دستگا‌ه‌ها،‌ جناح‌بازی‌های سیاسی،‌ مسائل فرهنگی و... که دانشجویان مطرح کردند، گفتند و گوشه‌هایی از آن را در قاب تصویر به نمایش گذاشتند.
یادگاری‌ها
در این میان اما حاشیه‌های جذابی را هم پوشش دادند. از جمله این‌که در این‌گونه مراسم‌ اغلب مهمانان از رهبری تقاضای یادگاری می‌کنند، اما این‌بار آقا، از عضو گروه‌های جهادی و دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف، تسبیحی به یادگار گرفتند. نماینده بسیج دانشجویی هم عکس شهید مهدوی، مدافع بزرگ خلیج‌فارس را به آقا هدیه کرد تا در زمانی‌که دشمن ناو لینکلن را به خلیج‌فارس فرستاده است، بگوید ما مهدوی‌ها برای پاسداری از تنگه داریم.
هرچه می‌خواهد دل تنگت بگو
تعدادی از دانشجویان در پاسخ به خبرنگاران بدون تعارف از فراغ بالی که برای طرح دغدغه‌هایشان نزد رهبری داشتند،‌ گفتند. نماینده دانشجویان وزارت بهداشت بیان می‌کند: «گفتند هرچه دلتان می‌خواهد بگویید و ما هم قرار است بگوییم دیگر.» این اتفاق هم ‌افتاد؛ همین نماینده آنقدر احساس صمیمیت و راحتی دارد که از آقا می‌خواهد به پویششان که مربوط به کنترل فشار خون است، پیوندند.
از خواندن خطبه عقد تا انتقاد
دانشجویانی که پشت تریبون می‌روند، پس از پایان صحبت‌هایشان برای لحظاتی پیش جایگاه رهبر انقلاب می‌نشینند، نظر ایشان را می‌شنوند و خواسته‌های خود را مطرح می‌کنند. بعضی می‌خواهند، خطبه عقدشان را رهبری قرائت کند و رهبری می‌پذیرند غیابی این کار را انجام دهند. دیگری نامه آورده است، نماینده نشریات دانشجویی هم فضای همدلانه مجلس را با همزبانی با رهبری پررنگ‌تر و به زبان آذری چند کلمه‌ای با ایشان گفت‌وگو می‌کند و... . رهبر انقلاب نیز خوب گوش می‌کنند، نکاتی را می‌نویسند و از برخی دانشجویان هم همکاری در ارائه راهکار و پیشنهاد برای مسائل مطرح شده می‌خواهند. به بعضی هم انتقاد‌هایی می‌کنند. برای مثال به دبیر جنبش عدالتخواه می‌گویند: از مجموعه شما پیشنهادی به دست من رسید که هفته پیش ارسال کردید. قرار بود یک سال پیش بفرستید و هفته پیش رسیده است،‌ یعنی یک سال تاخیر داشتید!
این میان گاه و بی‌گاه کسی از میان جمعیت بلند می‌شود و خارج از نوبت وقت می‌خواهد که پذیرفته نیست. در آخر دانشجویان می‌خواهند نشست بعد از افطار ادامه داشته باشد که آقا به شوخی می‌گویند این دیگر حرف زور است! با این وجود در حالی که صدای اذان می‌آید، تا پیش از اقامه نماز استاد همچنان در حلقه شاگردان نشسته و به درددل‌هایشان گوش می‌دهد.