کابل‌های خودنگهدار را تا به حال دیده‌اید؟

اما واقعیت این است که این‌طور نیست. متخصصان برق نیز در سال‌های اخیر به پیشرفت‌های جالبی در کار خود دست یافته‌اند. این بار که در خیابان قدم زدید با نگاهی گذرا به تیرهای برق سطح شهر، احتمالا متوجه کابل‌هایی به رنگ سیاه خواهید شد که جایگزین شبکه سیمی سابق شده است. این نوارهای سیاه بی‌خطر، از تاب‌دادن پنج سیم آلومینیومی روکش‌دار به دور یک کابل فولادی نگهدارنده به‌وجود آمده که دارای مزایای فراوان و معایب اندکی است.
برای مثال از مزایای این سیم‌های جدید اگر بخواهم برایتان بگویم باید به این نکته اشاره کنم در گذشته روکش‌دار نبودن سیم‌ها، خطراتی برای انسان، محیط زیست و حیوانات به‌وجود می‌آورد. در شرایط جوی نامساعد از قبیل بارش باران، وزش باد و رعد و برق با قطعی‌های پیاپی برق مواجه می‌شدیم. همواره هنگام تعمیرات، خطر در کمین سیم‌بانان بود. در مواقعی برای جلوگیری از برخورد شاخه‌های درختان با شبکه سیمی، به‌ویژه در مناطق دارای آب و هوای شرجی، ناگزیر از شاخه‌زنی یا قطع درختان بودیم و پرندگان بزرگ به علت قرار گرفتن میان هادی‌های جریان برق دچار برق‌گرفتگی می‌شدند که استفاده از کابل‌های خودنگهدار این مشکلات را برطرف کرده است. دورتابیدگی و روکش‌دار بودن این کابل‌ها، امکان انشعاب غیرمجاز (دزدی برق) را به صفر رسانده و همین‌طور در مکان‌هایی که نصب تیر برق مقدور نیست، می‌تواند روی دیوار اجرا شود. علاوه بر دورهم‌تابیدگی این کابل، جنس آلومینیومی هادی‌ها و قیمت بسیار پایین آن نسبت به مس، امکان سرقت این کابل را برای سارقان بسیار دشوار و از نظر اقتصادی بدون صرفه ساخته است.
اما این کابل‌ها اشکالات و عیب‌هایی نیز دارند. رسانایی پایین‌‌تر آلومینیوم نسبت به مس، باعث افزایش تلفات شبکه می‌شود و همین‌طور روکش این کابل با گذشت زمان و تغییرات دما، دچار فرسودگی خواهد شد. از طرفی دورهم تابیده بودن سیم‌ها، عیب‌یابی و تعمیرات را در این شبکه با دشواری زیادی مواجه می‌‌کند.

مصطفی هنری شانه‌چی
دانش