در هر حال امثال من و آوینی و بسیاری از دوستان در شعر، قصه‌نویسی، سینما و بقیه هنرها دست‌پرورده حوزه هنری بودیم. آثاری که این افراد ایجاد کردند یا به دیگران آموختند یک مشخصه بارز داشت و فرقش با آثار گذشتگان در اصالت آنها بود.
این روزها بچه‌ها خیلی سریع به مراحلی می‌رسند که ما باید سال‌ها زحمت می‌کشیدیم تا می‌رسیدیم. خود من در عرصه شعر گاهی به شعرای نوجوانی برمی‌خورم که انصافا اشعارشان انسان را شگفت‌زده می‌کند و درمی‌مانید که او این همه مصالح برای شعر گفتن را کی فرصت کرده
فراهم کند.
این پدیده‌ها انسان را بیش از پیش به این واقعیت مؤمن می‌سازد که یک جو درایت بهتر از یک خروار روایت است. بعضی‌ها به قدری درایت دارند که می‌شود از آنها به عنوان میزان سنجش بهره برد و خیلی هم بی‌تکلف به این مرحله رسیده‌اند. چیزی که در گذشته‌ها چندان بروز و ظهوری نداشت.
