حکایت عبرت‌انگیز تاجر قهوه و 72 ساعت کلیدی

جریان آب، تاجر قهوه را که بیهوش شده بود به ساحل جزیره‌ای خالی از سکنه رساند. تاجر قهوه بعد از ساعتی به‌هوش آمد و فهمید که در جزیره‌ای متروک گرفتار شده است. یک شبانه‌روز انتظار کشید تا کشتی یا قایقی برای جست‌وجوی بازماندگان به آنجا بیاید، اما خبری از گروه‌های امدادی نشد. تاجر قهوه وقتی از رسیدن کمک ناامید شد، تصمیم گرفت با تخته‌پاره‌های به‌جامانده از کشتی سرپناهی بسازد و وسایل و جعبه‌های حاوی کالا را نیز که با جریان آب به ساحل رسیده بودند در آنجا نگهداری کند و خود را برای زندگی در شرایط جدید مهیا سازد.
یک شبانه‌روز تلاش کرد و با استفاده از قطعات کشتی یک سرپناه برای خود و یک انبار برای نگهداری از کالاهای به‌جا مانده ساخت. وقتی کار ساخت سرپناه و انبار تمام شد از آنجا که 48ساعت بود چیزی نخورده بود، احساس گرسنگی شدیدی کرد. پس برخاست تا به جست‌وجو در جزیره بپردازد و چیزی برای خوردن بیابد. در سوی دیگر جزیره چند درخت موز و نارگیل پیدا کرد و از میوه‌های آنها چید تا به سرپناهش ببرد و بخورد، اما وقتی خواست به سوی دیگر جزیره برود، متوجه دود سیاهی شد که از سوی دیگر جزیره به هوا برخاسته بود. به‌سرعت به محل سرپناه خود بازگشت و دید سرپناه و انبار کالا آتش گرفته و سوخته است. در این لحظه برای بار دوم دچار ناامیدی شد و از آنجا که طاقت بیش از یک ناامیدی را نداشت، بر اثر سکته قلبی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. ساعتی بعد، یک کشتی مسافری که دود ناشی از سوختن سرپناه و انبار تاجر قهوه را از راه دور دیده بود به جزیره رسید و جنازه تاجر قهوه را از جزیره نجات داد تا به بازماندگانش تحویل دهد. دکتر دوقوزی که از مسافران کشتی مسافری بود پس از آن‌که برای تاجر قهوه آرزوی آرامش روحی کرد، سایر مسافران را فرا خواند و پس از اخذ شهریه، ضمن هیپنوتیزم گروهی آنان، گفت: برای ناامید شدن، لااقل ۷۲ ساعت صبر کنید. وی افزود: به نیمه پر لیوان توجه کنید و آب بخورید. وی در پایان گفت: ادامه مبحث را در سی‌دی شماره دو دنبال کنید.

امید مهدی‌نژاد

طنزنویس