شـــــنبه 4 اســــفند 97 هواپیمای فضایی شرکت ویرجیــــــن گــــــلکتیک بـــــا‌پیمــــــــودن ارتفاع تقریبا 90‌کیلومتری از سطح زمین، خود را به مرز فضا رساند. در دومین مأموریت این فضاپیما، یک مسافر نیز خلبانان را همراهی می‌کرد.
کد خبر: ۱۱۹۴۸۲۲

بوث موزس از کارکنان این شرکت، پس از انجام این پرواز می‌تواند با در نظر گرفتن شرایطی که در آن بوده است، مسافران بعدی ویرجین گلکتیک را برای سفر به مرز فضا و لذت‌بردن کوتاه مدت از وضعیت بی‌وزنی آماده کند. خانم موزس صرفا یک مسافر عادی نبوده و به عنوان نخستین انسانی که در کابین مسافران نشسته می‌تواند شرایط لازم برای سفرهای آتی را ارزیابی کرده و مهندسان را در فراهم‌کردن وضعیت مناسب و ایده‌آل کمک کند.
شاید در دو هفته اخیر دو خبر توانست دنیای هوافضا را کمی در بهت فرو ببرد؛ خبر اول، توقف تولید ایرباس‌ای 380 و خبر دوم مأموریت مرز فضای شرکت ویرجین گلکتیک، که اثبات کرد این هوافضاپیما، آمادگی حمل بار و مسافر را تا لبه فضا دارد. اگر بخواهیم این‌دو خبر نسبتا غیر مرتبط را از نگاه هواپیمایی نگاه کنیم، شاید بتوان گفت که سیاست هواپیماهای پرسرعت و کم مصرف بوئینگ بر سیاست ساخت هواپیماهای بسیار پهن‌پیکر ایرباس برتری یافته است. رسیدن به چنین جمع‌بندی کار دشواری نیست. دنیای مدرن کنونی، دنیای انتقال سریع داده و انسان است. هیچ شرکتی نمی‌تواند برای افزایش منافع شخصی خود، مردم را راضی کند که با تعداد زیادی هواپیمای بدنه باریک خود را از همه جای دنیا به یک مقصد ثانویه برسانند، که از آنجا با هواپیماهای پهن پیکر به مقصد اصلی خود بروند. این سیاستی بود که ایرباس در سر می‌پروراند و البته شرکت‌های هواپیمایی بزرگ کنونی نیز تقریبا از همین رویه بهره می‌برند. ولی پرواز تا مرز فضا با سرعتی معادل سه برابر سرعت صوت چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت.
هواپیماهای پهن پیکری مانند ایرباس ای‌380، به قدری ابعاد بزرگی دارد و تجهیزات خاص برای انجام کارهای زمینی خود می‌طلبد، که بسیاری از فرودگاه‌های دنیا توانایی قبول پرواز این پرنده‌ها را ندارند. اما در نقطه مقابل، هواپیمایی که توانایی پرواز تا مرز فضا را دارد، می‌تواند با پیش‌بینی‌های نسبتا ساده، در بسیاری از فرودگاه‌های جهان فعالیت داشته باشد.
هدف از مقایسه این دو پدیده شگرف دنیای هوانوردی، فقط برای نشان دادن جهتی است که هوافضا به سمت آن پیش می‌رود. شاید چندین سال برای گسترش و پیشرفت این اختراع زمان صرف شود یا قوانین مرتبط با فعالیت چنین پرنده‌هایی به تدوین برسد، اما چیزی که مشهود است آینده روشن هوافضاپیماهای مافوق صوت است. پرنده‌هایی که می‌توانند در مراحل بعدی طراحی، نه فقط وسیله‌ای برای تفریح و تحقیقات فضایی که چه بسا وسیله‌ای برای حمل و نقل سریع بار یا مسافر باشند. با اطمینان می‌توان گفت که اگر شرایط سفر فراهم شود و هزینه‌های مربوط به آن نیز کاهش یابد، سخت‌تر بتوان کسی را پیدا کرد که دشواری سفرهای 14 ساعته از روی اقیانوس را تحمل کند. در جایی که همان سفر می‌تواند با یک هوافضاپیما در زمانی کمتر از 3‌ساعت انجام شود!

خلبان محمدتقی امیرسام

جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها