نجات گروگان افغان از شکنجه گاه مخوف

به گزارش جام‌جم، ظهرسوم دی امسال مرد تبعه افغان با حضور در شعبه هشتم بازپرسی دادسرای جنایی تهران از ربوده شدن برادر 30 ساله‌اش خبر داد. پس از این شکایت، با دستور بازپرس رضوانی، تحقیقات پلیسی برای دستگیری آدم‌رباها و نجات گروگان آغاز شد.
شاکی به افسر تحقیق گفت: همراه خانواده سال‌هاست در ایران زندگی می‌کنیم. بعداز 25 سال والدینم به افغانستان سفر کردند. برادرم محمد 30 ساله که همراه همسرش و دو دختر و یک پسر خردسالش در شهرستان محمودآباد شمال زندگی می‌کند، چند روز قبل به دیدن ما آمد و بعد راهی خانه‌اش شد. چند ساعت بعد، افراد ناشناسی در تماس با من مدعی شدند او را ربوده‌اند و باید برای آزادی برادرم پنج میلیارد تومان بپردازم. صدای ناله‌هایش را برایم پخش کرده و تهدید می‌کردند او را به پاکستان برده و اگر پول ندهیم، برادرم را خواهندکشت و جسدش را در مکانی دفن می‌کنند که نمی‌توانیم آن را پیدا کنیم.
پس از چند روز خانواده گروگان برای این‌که او زنده بماند، 416 میلیون تومان تهیه کرده و طبق گفته گروگانگیران از طریق صرافی به حسابی در مزارشریف واریز کردند. سرانجام با گذشت 45 روز از این ماجرا، 18 بهمن امسال آدم‌رباها که موفق به اخاذی بیشتری نشده بودند، گروگان را با دست و پا و چشمان بسته در اطراف محمودآباد رها کردند.
بعد از بهبود حال گروگان، او مورد تحقیقات قرار گرفت و معلوم شد روز حادثه سه مرد ایرانی و یک مرد افغان با جعل عنوان پلیس و در حالی که یکی از آنها لباس سربازی به تن داشته، وی را ربوده‌اند و 45 روز به اسارت گرفته‌اند و بعداز اخاذی از خانواده‌اش، وی را رها کرده‌اند.
با توجه به اطلاعاتی که گروگان نجات یافته در اختیار پلیس قرار داد، ماموران دو روز پیش ردپای دو مرد افغان را در این پرونده یافتند که پول اخاذی شده از خانواده شاکی به حساب یکی از آنها واریز و بعداز آن برداشت شده بود.
این دو متهم مورد بازجویی قرار گرفتند و اظهارات ضد و نقیضی را مطرح کردند. آنها مدعی بودند گروگان و خانواده‌اش را نمی‌شناسند و عضو باند این آدم‌ربایی نبودند.
گروگان نجات یافته نیز پس از دیدن آنها اعلام کرد؛ چشمانم بسته بود و آدم‌ربایان را ندیدم. صدای یکی از نگهبانان شبیه یکی از متهمان است
برای دو متهم بازداشت شده قرار قانونی صادر شد. تحقیقات برای دستگیری اعضای این باند آدم‌ربایی ادامه دارد .

مرگ را به چشم دیدم

45 روز در بدترین شرایط در اتاقک خانه ویلایی محبوس بودم و در حالی که دست و پا و چشمانم بسته بود، کتک خورده و شکنجه می‌شدم. فکر نمی‌کردم بعداز این مدت زنده بمانم و مرگ را مقابل چشمانم هر روز می‌دیدم. این بخشی از گفته‌های محمد 30 ساله پس از رهایی از دام گروگانگیران است. او در گفت‌وگو با جام‌جم به تشریح 45روز اسارتش در مخفیگاه آدم‌ربایان پرداخت .
از روزی که ربوده شدی بگو .
من بعد از دیدن خانواده‌ام در تهران به شهرستان محمود آباد که محل زندگی و کارم بود بازگشتم. در حال فروش سبزی بودم که خودروی پرشیایی مقابلم توقف کرد. سه مرد ایرانی و یک تبعه افغان از خودرو پیاده شدند. آنها نام مرا صدا زدند. مدعی شدند پلیس هستند و باید مرا برای تحقیقات با خود ببرند. حتی نگذاشتند تلفنی به همسرم خبردهم . آنها مرا به زور داخل خودرو انداختند، چشمان و دست وپایم را بستند و با چاقو مرا به مرگ تهدید کردند. بعد از حدود دو ساعت خودرو مقابل خانه ای توقف کرد . همان موقع برای یک لحظه چشم بند از چشمانم افتاد و توانستم ببینم که در خانه ویلایی قدیمی در اطراف شهر هستم. آنجا بود که فهمیدم دروغ گفته اندو پلیس نبودند. آنها مرا به اتاقکی انداخته و مدام کتک می‌زدند، دست و پا و چشمانم بسته بود .
شکنجه شدی؟
ساعت‌ها مرا می‌زدند و صدایم را برای خانواده ام پخش می‌کردند تا آنها زودتر پول آزادی‌ام را بپردازند. درشرایط بدی نگهداری می‌شدم . فقط برای رفتن به دستشویی آن هم روزی یک‌بارپایم را بازکرده و با خودشان می‌بردند و می‌آوردند. غذایم یک تکه نان، مقداری سبزی، یک تکه مرغ و سیب‌زمینی بود. وقتی التماس می‌کردم رهایم کنند، وعده غذایم را قطع می‌کردند.
چطور از دست آدم‌رباها نجات یافتی؟
آنها توانسته بودند از خانواده ام 416 میلیون تومان اخاذی کنند، بعد از آن مرا دست و پا بسته رها کردند. توانستم از طریق یک رهگذر تلفنی با برادرم حرف بزنم. او آمدو مرا با خودش برد.