دل‌ها را نزدیک کنیم امام زمان(عج) نظر می‌کنند

ای قلم سوزلرینده اثر یوخ / آشنادن منه بیر خبر یوخ

ای قلم حرف‌های تو تاثیری ندارد / از آشنا خبری نیست

گلدی بو جمعه ده گِده آلله / فاطمه یوسفینن خبر یوخ

خدایا این جمعه هم آمد و گذشت / از یوسف فاطمه خبری نیست...

صدایش، کلماتی که کنار هم چیده شده‌، ریتم و نوایی که شکل گرفته همه از انتظاری بزرگ خبر می‌دهد، انتظاری که سال‌ها طول کشیده اما امید را ناامیده نکرده. صدایی و نوایی که چندسالی است به عنوان زنگ انتظار برخی از تلفن‌های همراه نیز شنیده می‌شود و انتظار را دوست‌داشتنی می‌کند. این صدا و لحن غم‌انگیز متعلق به مردی از خطه آذربایجان و شهر تبریز است؛ ابراهیم رهبر، متولد سال 41 که از 14 ‌سالگی مداح اهل بیت است به علاقه و راه و رسم نشان دادن دلدادگی‌اش به معصومین(ع) تبدیل شده است.

پیدا کردن شماره تلفن ابراهیم رهبر یکی از آن اتفاقات جالب است. شماره‌ای که اول فکر می‌کردم بسادگی پیدایش نکنم. در اینتریت جست‌وجو کردم تا مداحی‌هایش را گوش بدهم و ببینم تاکنون کجاها مداحی کرده است. امروز امامت امام زمان(عج) شروع می‌شود و از دیروز شیعیان به استقبال این روز رفته بودند.صفحه اول گوگل پر بود از مداحی ابراهیم رهبر در حضور رهبر معظم انقلاب و خواندن شعری درباره حضرت حجت (عج)، همین شعری که در ابتدای مطلب بخشی از آن را نوشتم.در صفحات بعدی گوگل، مداحی‌های رهبر در حسینیه آذربایجانی‌‌های مقیم مشهد دیده می‌شود. شماره‌ای از حسینیه هم نوشته شده، شماره را می‌گیرم،‌ مردی با لهجه آذری جوابم را می‌دهد، می‌گویم شماره آقای رهبر را می‌خواهم و چه فروتنانه و بی‌ادعا و بی‌سنگ‌اندازی چند دقیقه بعد شماره را برایم پیامک می‌کند. شاید نشانه یک منتظر واقعی در دوره و زمانه ما همین کار راه انداختن باشد! همین زبان خوش که کلمات مهربان را کنار هم می‌گذارد و می‌گوید: چند دقیقه‌ای فرصت بدهی شماره را برایت می‌فرستم؛ نامش آقای ایران‌منش است، یکی از همان آدم‌های خوب روزگار.

ابراهیم رهبر، با اولین جملاتی که می‌گوید نشان می‌دهد یک مداح ساده نیست، با سواد است و با علم و آگاهی برای معصومین مداحی می‌کند. از عشق به اهل بیت می‌گوید و از ویژگی‌های منتظران واقعی. پدربزرگ و مادربزرگش، روضه‌خوان‌های سنتی و مکتبی بودند و او اولین کسی در خانواده است که مداحی می‌کند. می‌گوید: مداحی و روضه‌خوانی چنین نیست که ارثی باشد و از فردی به فرد دیگر برسد. موهبتی الهی است و معصومین باید نظر کنند که فرد بتواند مداح شود. از بچگی به مداحی علاقه‌مند بودم و پای جلسات می‌رفتم و شاگردی می‌کردم که اصول کار را یاد بگیرم.

ابراهیم رهبر درباره شعری که درباره امام زمان‌(عج) آن را خوانده و به واسطه آن به شهرت رسیده، می‌گوید: ‌شعر را آقای صفایی‌زنجانی سروده که اکنون مقیم کرج است. حدود 18 سال قبل در مراغه این شعر را در شب میلاد امام زمان‌(عج) مداحی کردم که ضبط شد و نوار کاست آن پخش شد. یکی از مسؤولان شبکه دو تلویزیون آن را شنیده و تصمیم گرفته بود آن را با زیرنویس فارسی از تلویزیون پخش کند. کلیپ پخش و با استقبال زیادی رو‌به‌رو شد و بعدها به عنوان زنگ موبایل‌ها هم انتخاب شد.

به رهبر می‌گویم، امروز که سالروز آغاز ولایت امام زمان(عج) است به نظرتان چگونه می‌توانیم منتظران واقعی و وفاداری برای ایشان باشیم؟ می‌گوید: به نظرم اولین قدم این است که یقین‌مان را به حضرت زیاد کنیم.ایمان داشته و امام‌شناس باشیم. اگر در مسیر قرار بگیریم کم‌کم عنایت اهل‌بیت (ع) هم نصیبمان می‌شود و تابلوهایی را نشانمان می‌دهند که راه را درست طی کنیم. پیامبر (ص) در ساعات پایانی عمر فرمودند اگر می‌خواهید اعمالتان خداپسندانه باشد چنگ بزنید به قرآن و اهل بیت (ع). وظیفه ما مشخص شده و راه بر ما روشن است. نهم ربیع‌الاول روز مهمی برای ماست. امام مهدی (عج) بعد از شهادت پدرشان؛ امام حسن عسکری(ع) به امامت رسیدند اما خیلی زود از میان ما غایب شدند، ما امام داریم اما توفیق نداریم ایشان را ببینیم. شرط این‌که یار ایشان باشیم این است که دلمان را از آلودگی پاک کنیم. آقا به دل‌های پاک نظر می‌کند. روز به روز فاصله با امام(عج) زیاد می‌شود؛ دل‌ها پاک نبوده و دور از هم است. از هم پاشیده شده‌ایم. معتقدم اول باید به حضرت حجت(عج) ایمان داشته باشیم، بعد دردهایمان را با ایشان در میان بگذاریم. اما الان جوری شده که وقتی با مشکل روبه‌رو می‌شویم به دامان ایشان چنگ می‌اندازیم. به نظرم نهم ربیع‌‌الاول؛ به نوعی عید غدیر است، همانگونه که در روز غدیر پیامبر(ص) به فرمان خداوند، امام علی(ع) را به جانشینی خود انتخاب کرد، امام حسن عسکری(ع) هم حضرت حجت‌(عج) را به جانشینی خود برگزید تا با حکومتش دنیا را پر از عدالت کند. منتظر واقعی کسی است که عدالت را رعایت می‌کند،‌ ایثار می‌کند، راه مقاومت را بلد است. با ادعا نمی‌توان منتظر واقعی بود. چگونه بفهمیم که آقا به ما نظر دارد، نگاهی به اعمال خودمان بیندازیم. آیا در رفتار و گفتارمان عدالت را رعایت می‌کنیم در مسیر عدالت آقا هستیم؟ فقط با شیرینی پخش کردن و جشن‌گرفتن که نمی‌توان منتظر واقعی شد.اما متاسفانه گاهی مشاهده می‌شود در جامعه ما جشن‌های ظاهری، واقعیت انتظار را در حاشیه قرار داده است.

بازهم متاسفم که ما امام(عج) را به زبان داریم اما در عمل رهرو خوبی برای ایشان نیستیم. منتظر واقعی باید رفتار و گفتارش به گونه‌ای باشد که حضرت حجت (عج) را خشنود کند. آیا واقعا ما امروزه کارهایی انجام می‌دهیم که مورد نظر حضرت آقا(عج) است؟ آیا عادل هستیم؟ باورم بر این است که نگاهی به اعمالمان بیندازیم، در آغاز امامت امام زمان (عج) ببینیم آیا در گروه منتظران واقعی قرار می‌گیریم یا نه؟