نقد سلبریتی‌ها و ممنوعیت برای پلیس‌ها

بای بسم‌ا... این را بگوییم که صابر محمدی در صفحه‌10 امروز رفته سراغ تعدادی از عکاسان سینمایی که با بازیگرها و چهره‌های شناخته شده می‌پرند و سوژه‌هایشان چهره‌های میلیاردی سینما هستند. محمدی دنبال این بوده که بفهمد بازیگران برای آن‌که تصویرشان توی قاب دوربین عکاسان بنشیند چه قر و افاده‌هایی می‌آیند و چه بکن نکن‌هایی دارند. آب اگر دست‌تان هست بگذارید زمین و همین الان صفحه را ورق بزنید و گزارش صفحه بعد را بخوانید.

از 14 تا نوزدهم مهرماه که روزهای همین هفته باشد را هفته نیروی انتظامی نامگذاری کرده‌اند. این قضیه چه ربطی به صفحات فرهنگی دارد؟ عرض می‌کنیم! علی رستگار، روزنامه‌نگار کاردرست سینمایی که مسؤول صفحه سینمای جام‌جم هم محسوب می‌شود و از قضا خدمت سربازی‌اش را هم در نیروی انتظامی گذرانده به مناسبت همین هفته، قلم و کاغذ و ذره‌بین را برداشته و پوآرو‌ وارانه رفته سراغ ژانر فیلم‌های جنایی و پلیسی و این چیزها. رستگار دنبال این بوده که بفهمد چرا این تیپ فیلم‌های سینمایی که اتفاقات مخاطب زیادی هم دارند و مخاطب با کله، پای تماشای آنها می‌نشیند-نمونه‌اش همین فیلم‌های پلیسی خارجی که بارها از تلویزیون پخش شده و باز هم طالب دارد -در سینمای ایران چندان تولید نمی‌شود و حضرات سینمایی از این ژانر غافل شده‌اند. طالب بودید بروید گزارش صفحه 11 را بخوانید.

در همین صفحه و کنار همین ستون هم یکی از استادان حوزه و دانشگاه که البته ریاست یکی از دانشگاه‌های مهم کشور را هم به عهده دارد، زحمت کشیده و نظام آموزشی حوزه را گذاشته زیر ذره‌بین و بررسی کرده. متنی که حجت‌الاسلام و المسلمین مختاری زحمت نوشتنش را برای جام‌جم کشیده می‌توان یک جور بررسی درون سیستمی از حوزه‌های علمیه و نظام آموزشی آن دانست. دوستانی که علاقه و انگیزه برای پیگیری مباحث علوم انسانی دارند از خواندن این متن غافل نشوند.

در نهایت هم کیکاووس‌خان زیاری، مردِ سینمای جهان جام‌جم در گزارش اصلی صفحه 12 چند هزار کیلومتر آن طرف‌تر از شرق ایران رفته و از سینمای هند و بالیوود و ستاره‌هایش برایمان گزارش نوشته. این‌که خفن‌های سینمای هند چه بازیگرانی هستند و اینها چطور از خجالت گیشه در می‌آیند. برخلاف تصوری که ما از وضعیت اقتصادی مردم هند داریم اما فروش فیلم‌هایشان و گیشه سینماهایشان حتی در همین روزهای نافرم اقتصادی هم خوب است.