رمز و راز یک ضرب‌المثل قدیمی؛ ماهیگیری به جای دادن ماهی!

این رازی است که اگر در رشد شخصیت یک نفر رعایت شود، او را به فردی خودکفا تبدیل می‌کند؛ فردی که همیشه دستش روی زانوی خودش است و برای ایستادن به هیچ تکیه گاهی نیاز ندارد. رازی که می‌تواند از خانه‌های کوچک و بزرگ شهر‌ها شروع شود، از همان استقلالی که پدرومادر به فرزندشان هدیه می‌دهند و توانایی‌های او را شکوفا می‌کند. استقلال عملی که می‌تواند در روزهای بزرگسالی به دادش برسد و او را از روزهای سخت عبور دهد. این ضرب‌المثل قدیمی اما فقط مختص روزهای کودکی نیست و حتی بعد از شکل گرفتن شخصیت افراد، در روزهای بزرگسالی هم مصداق پیدا می‌کند، آن هم وقتی که افراد در فضایی قرار می‌گیرند که به آنها فرصت بروز استعدادهایشان را می‌دهد، فضایی که الهام بخش‌شان است و یادشان می‌دهد چطور یک کار را درست انجام دهند.

راز این ضرب‌المثل قدیمی، به دو‌طرف ماجرا بستگی دارد، به کسی که قرار است در نقش یک مربی، ماهی گرفتن را آموزش بدهد و کسی که قرار است آموزش ببیند؛ دو نفری که شانه به شانه هم می‌توانند جریان یک زندگی را عوض کنند و شرایط را تغییر بدهند.

این مسیر اما ساده نیست و پر از سختی است، سختی‌هایی که سر هر پیچ کمین کرده‌اند و ناگهان از راه می‌رسند و با خودشان ناامیدی به ارمغان می‌آورند، اما راز ماندگاری اینجا، یک چیز است، باور این‌که برای رسیدن به موفقیت نمی‌توان از هیچ مسیر میانبری گذشت، میانبرها هیچ‌وقت به هدف نمی‌رسند.

این رازی است که کارآفرین‌ها بهتر از هر کسی می‌دانند، کلیدی که درهای بسته زیادی را بدون داشتن چوب جادو به رویشان باز می‌کند، آنها پای هدف‌شان می‌ایستند، انتظار موفقیت یک شبه ندارند و کسب و کارشان را قدم به قدم جلو می‌برند تا برسند به مقصد و برگردند پشت‌سرشان را نگاه کنند. به روزهایی که گذرانده‌ و موانعی که پشت‌سر گذاشته‌اند. آنها می‌دانند که از دست دادن فرصت‌ها، یک روز به پرحسرت‌ترین اشتباه زندگی‌شان تبدیل می‌شود.