عهد کردم مدالم را به شهید مدافع حرم تقدیم کنم

حالا که چند روز از بازی‌های آسیایی گذشته راحت‌تر می‌توانی درباره مدال طلایی که گرفتی حرف بزنی.

برای این مدال خیلی سختی کشیدم. یک سال پر فشار شدیدترین تمرینات را انجام دادم. خدا را شکر می‌کنم که همه چیز روی اصول پیش رفت و با برنامه‌ریزی‌هایی که انجام دادیم توانستم مدال طلا را بگیرم.

تو در شرایطی مدال گرفتی که خیلی‌ها روی فرزان و مهدی حساب ویژه‌ای باز کرده بودند.

فرزان و مهدی که از بهترین‌های جهان هستند. بنده‌های خدا بدشانس بودند. بخصوص مهدی که یک جورهایی حقش را هم خوردند.

اعتماد به نفس زیادی داشتم. واقعا یکی از آرزوهایم این بود که در این مسابقات طلا بگیرم و گرفتم. خوشحالم که دل خیلی‌ها را شاد کردم. دل مردم، خانواده‌ام، مربیان و همه کسانی که برای من در این راه زحمت کشیدند.

نکته‌ای که وجود دارد این است که تو رقیبانی را شکست دادی که از کشورهای مدعی کره و چین بودند.

ببینید من برای خودم هدف داشتم و هدفم مدال طلا بود. وقتی هدف داشته باشی رقیبان نباید برای تو فرق زیادی کنند. خدا را شکر می‌کنم که به آن رسیدم و شرمنده نشدم.

اما رقیب چینی‌ات قهرمان المپیک بود و ...

بدون تعارف باید بگویم که خیلی حریف سختی بود. قهرمان المپیک و جهان که قبل از بازی‌های آسیایی دو بار به او باخته بودم. این بار نمی‌خواستم بازنده باشم. مو به مو نکاتی که اعضای کادر فنی عنوان کردند را انجام دادم. در این مسابقه احساس را کنار گذاشتم و سعی کردم همه نکات را انجام بدهم. باور کنید هر کاری که بلد بودم و در این چند سال یاد گرفته بودم را در مسابقه با نماینده چین انجام دادم.

برنامه‌ات برای آینده چیست؟

مسیر برای من تازه آغاز شده است. حالا می‌خواهم در المپیک باشم. پله به پله می‌خواهم پیش بروم تا در ژاپن مدال بگیرم.

در پایان حرفی مانده که بزنی؟

نه، اما لطفا این را بنویسید. حتما بنویسید. قبل از مسابقه با خود عهد کرده بودم که بر سکوی قهرمانی بایستم و مدال طلای خود را به شهید تکواندوکار داوود مرادخانی از شهدای تکواندوکار مدافع حرم تقدیم کنم.

مرتضی رضایی

ورزش