نخواستیم ادای کلاه قرمزی را در بیاوریم

انیمیشن کوتاه ماسوله او، عاشقانه‌ای آرام بود که در جشنوراه‌های مختلف جوایزی را بدست آورد. ساختن اولین پویانمایی بلند سینمای ایران یعنی تهران 1500 نیز از آثار اوست که سروصدای زیادی به پا کرد. عظیمی کم کم از پس تصاویر انیمیشنی که خلق کرده بود بیرون آمد و خودش به یک چهره تلویزیونی بدل شد. راحتی او در اجرا و ظاهر شدن مقابل دوربین ویژگی ای است که همه کسانی که سال‌ها ست پشت دوربین فعالیت می‌کنند، از آن بهره‌مند نیستند اما عظیمی با حضور در بخش روایت فیلم رادیو هفت نشان داد که بیان خوبی برای ارتباط برقرار کردن با مخاطب دارد. او توان طنازی خود را در برخی قسمت‌های برنامه خندوانه از جمله استندآپ کمدی خانواده باحال نیز نشان داد. این بار او ریسک بزرگ‌تری کرده و در مجموعه سرحال نقش‌آفرینی در کنار عروسکان را به کارنامه تجربیات خود افزوده است. عظیمی آن‌قدر آسوده و رها جلوی دوربین حاضر شده و بده بستان‌های خوبی با شخصیت‌های عروسکی و همچنین دیگر بازیگران نشان می‌دهد که گاه از خاطر می‌برید دوربین و تشکیلاتی در حال تصویربرداری این ماجرا است. این انیمیشن‌ساز در پایان برخی قسمت‌های سرحال نیز، به همان بهرام عظیمی تبدیل می‌شود که می‌شناسیم و از توانایی خاطره گویی خود بهره می‌برد و قصه‌ای را با چاشنی طنز و اغراق رو به مخاطب تعریف می‌کند. با او درباره حضورش در این برنامه گفت‌وگو کردیم.

«سرحال» چگونه آغاز شد؟

طرح این مجموعه مربوط به دو سال پیش و متعلق به وزارت بهداشت است. من برای وزارت بهداشت کارهای انیمیشن انجام می‌دادم و با آقای کاوه تهیه‌کننده برنامه و آقای زارعان صحبت‌هایی شد و آنها خواستند که یک مجموعه عروسکی برای وزارت بهداشت بسازند. قرار شد کاراکترهای انیمیشن‌هایی که من می‌سازم را به عروسک تبدیل کنیم و من هم به عنوان یک آدم واقعی در کنار عروسک‌ها حضور داشته باشم. تایید این طرح و جزئیاتش مدت زیادی طول کشید و در نهایت به مجموعه‌ای به عنوان «سرحال» رسیدیم که البته کاراکترهایش، شخصیت‌های انیمیشن‌های من نبود. قصه‌ها یک مقدار تغییر کرد و بنا شد که من با شخصیت و حرفه خودم مستاجر چند عروسک باشم و در لابه‌لای قصه‌های آنان به موضوعات بهداشتی و درمانی بپردازیم؛ نتیجه شد یک برنامه 100 قسمتی که هر قسمتش 25 تا 30 دقیقه است.

شما را بیشتر به‌عنوان انیمیشن‌ساز می‌شناسیم اما هر بار که جلوی دوربین ظاهر می‌شوید خیلی راحت با مخاطب ارتباط برقرار می‌کنید. قبلا تجربه‌ای در حوزه تئاتر و بازیگری داشته‌اید؟

این اولین باری است که من جلوی دوربین بازی کردم. البته حدود 35 سال پیش در فیلم کوتاه دانشجویی در حد یک دقیقه بازی کردم که زمان دانشجویی و برای کارهای دوستان بوده و بازیگری محسوب نمی‌شود. کا رمن در اصل کاریکاتور، فیلمنامه‌نویسی، کارگردانی انیمیشن و ساخت کاراکتر است. این‌که می‌گویید جلوی دوربین راحت هستم شاید ذاتی باشد. من سال‌ها در برنامه‌های مختلف مثل برنامه دو قدم مانده به صبح، هفت و طلوع حضور داشتم که اغلب برنامه‌های سینمایی و مرتبط با انیمیشن بوده است، فکر می‌کنم چون همیشه مقابل دوربین در راستای کار خودم صحبت کردم، راحت توانستم حرف بزنم. در سرحال هم چون عروسک در کنارم بود و عروسک به کاراکترهای انیمیشنی خیلی نزدیک است و مثل انیمیشن در فضای غیرواقعی هستیم که می‌خواهیم در آن حرف‌های واقعی بزنیم، راحت هستم. در واقع چون خود بهرام عظیمی با همین شغل و تیپ در سرحال حضور دارد، احساس کردم خیلی کار پیچیده‌ای نیست و برای همین آن را پذیرفتم. هرچند ضعف‌های بسیاری در بازیگری‌ام در این مجموعه می‌بینم و احساس می‌کنم اگر یک بازیگر بود بسیار بهتر می‌توانست این نقش را ایفا کند.

اگر باز هم پیشنهاد بازیگری مطرح شود می‌پذیرید؟

چند سکانس کوتاه برای یک فیلم سینمایی بازی کردم که ساخته یلدا جبلی همسر فردین خلعتبری،‌ آهنگساز و موسیقیدان است. آقای خلعتبری تهیه‌کننده و نویسنده فیلم هم بودند و سارا بهرامی، پانته‌آ پناهی‌ها و حامد کمیلی جز و بازیگران هستند. فردین خلعتبری دوست من است و سال‌هاست موسیقی فیلم‌هایم را می‌سازد و از من خواست به صورت افتخاری در فیلم حضور داشته باشم و من هم به خاطر عوامل خوب این فیلم و درخواست آقای خلعتبری و همسرش پذیرفتم اما خیلی عشق بازیگری نیستم. به‌عنوان آدمی که کار هنری انجام می‌دهم ترجیح می‌دهم که چیزی را از صفر تا صد خلق کنم. در انیمیشن شما خلق می‌کنی؛ قصه‌ای در ذهنت می‌آید و فضا و کاراکترهایش را می‌کشی و بعد می‌سازی.

پیشنهاد افزودن قسمت خاطره تعریف کردن به پایان بعضی از قسمت‌های برنامه از که بود؟

من با گروه نویسندگان و سرپرستشان آقای اطراقچی که کارگردان کار هم هستند صحبت کردم و گفتم که قابلیت‌هایی دارم که ممکن است در کار به درد بخورد. مثلا فوتبالم خیلی خوب است و این‌که مردم ببینند من با توپ خیلی خوب کار می‌کنم می‌تواند جذاب باشد چون همه من را به عنوان انیمیشن‌ساز می‌شناسند و کسی توقع دیگری از من ندارد. یا این‌که گفتم من موتور، ماشین و دوچرخه سواری‌ام خیلی خوب است و یا خوب خاطره می‌گویم. با توجه به یکسری از قابلیت‌هایی که احساس می‌کنم خودم دارم و دیگران نمی‌دانند یک پیشنهاد دادم و تیم نویسنده و کارگردان از آن در کار استفاده کردند.

بسیاری اطلاعی در مورد پخش برنامه‌ای به نام «سرحال» ندارند و این مجموعه آنچنان که باید دیده نشده است. چرا؟

ساعت پخش ما ساعت خوبی نیست. در ماه رمضان ساعت خوبی داشتیم و خیلی‌ها در این ماه ما را دیدند البته پخش در ماه رمضان این مشکل را داشت که همزمان با ما در ساعت 10 شب، سریال‌های دیگر پخش می‌شد و خیلی‌ها ترجیح می‌دادند آن را ببینند تا مجموعه‌ای که نمی‌دانند چیست.

شاید هم به این دلیل باشد که برخی با نگاهی سرسری فکر کنند، «سرحال» برای کودکان است و از خیر تماشای آن بگذرند.

بله، هرچند که مختص کودکان نیست ولی کودکان هم می‌توانند آن را دنبال کنند اما همانطور که گفتم، مشکل عمده زمان پخش است. ما در این مورد جلسه‌ای با مدیران شبکه نسیم داشتیم که بسیار به ما لطف داشتند. این شبکه امروز یکی از شبکه‌های پربیننده و شاید اولین شبکه از نظر تعداد مخاطبان باشد. آن موقع، زمانی که به ما دادند بعد از اذان مغرب بود. الان هم پخشمان خیلی به اذان نزدیک است و به این خاطر کسانی که بعد از اذان بلافاصله نماز می‌خوانند کار ما را نمی‌بینند. تکرار برنامه هم دو بعدازظهر و دیگر تکرارهایش صبح زود است که چندان دیده نمی‌شود. به این دلیل خیلی‌ها نمی‌توانند برنامه را ببینند اما خداراشکر کسانی که می‌بینند خوششان آمده است.

بهرام خان یا آقای مجری!؟

خیلی‌ها این برنامه را با کلاه قرمزی مقایسه می‌کنند و نقش مرا مثل آقای طهماسب می‌دانند. در صورتی‌که من آدمی هستم که با این عروسک‌ها زندگی می‌کنم و آنها با من شوخی می‌کنند و حتی من را دست می‌اندازند. رابطه ما به گونه‌ای است که گویی من هم عروسک هستم یا آنها آدمند و من اصلا آنها را عروسک نمی‌بینم. نمی‌خواهم بگویم این بهتر است یا آن،‌ می‌خواهم به کسانی که این دو کار را مثل هم می‌بینند بگویم که هر کدام ویژگی‌های خود را دارند. کار ما خصوصیاتی دارد که تا به حال در دیگر کارهای عروسکی نبوده است.

نوشین مجلسی

رسانه