پدر علم نسخه‌شناسی در ایران

سال 1290 در منطقه دلارستاق آمل متولد شد. مقدمات ادبی را پس از خواندن قرآن کریم، دیوان حافظ و نصاب الصبیان فراگرفت و در این میان زبان فرانسوی را یادگرفت. سپس به قم و تهران رفت و نزد علمایی چون مرعشی نجفی، میرزا ابوالفضل گلپایگانی، میرزا هاشم آملی، میرزا مهدی آشتیانی و سید محمد مشکات بهره علمی برد و به تکمیل تحصیلات خود پرداخت و در 1320 از دانشگاه تهران لیسانس گرفت و در دانشگاه همراه ایرج افشار، عباس زریاب خویی و منوچهر ستوده به خدمتگزاری فرهنگ ایران پرداخت.

در الهیات دانشگاه تهران درس خواند و مدارج مختلف از کمک کتابدار تا ریاست دانشگاه را طی کرد و سپس به کشورهای مختلفی سفر کرد تا اطلاعات کتاب‌شناسی و نسخه‌شناسی خود را تقویت کند. او در عرصه نسخه‌شناسی خدمات بسیاری برای کشور انجام داد. او در بسیاری از مجامع بین‌المللی و ایران‌شناسی عضویت و همکاری داشت که انجمن دوستداران کتاب ایران، کمیته ملی کتابشناسی، کمیته ملی تأسیس بایگانی کشور، انجمن فلسفه و علوم انسانی، کنگره تحقیقات ایرانی، مجله راهنمای کتاب، انجمن تاریخ طب و علوم، شورای ارزشیابی نسخه‌های خطی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، مجلس شورای ملی و مجلس سنا، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و فرهنگستان زبان و ادب فارسی از آن جمله‌اند. کتاب «فهرست آثار دانشمندان ایرانی واسلامی درغنا و موسیقی» وچند مقاله دیگر در این باب از آثار چاپ شده اوست.