باشگاه‌هایی که فقط طرفدار دارند

تیم‌ها با جیب خالی در رقابت‌ها شرکت می‌کنند و بسیاری از بازیکنان و مربیان که نیمی یا بیشتر از نیمی از قرارداد فصل خود را دریافت نکرده‌اند، می‌دانند به محض پایان یافتن فصل، باید قید مطالبات فصل را هم بزنند. تقریبا همه افراد فعال در فوتبال می‌دانند بسیاری از بازیکنان به این دلیل با تیم خود تمدید می‌کنند که پول فصل قبل را دریافت کنند، چون باشگاه‌ها پشتوانه‌ای برای تسویه ندارند و به نیت بستن تیم فصل بعد، بدهی‌های فصل قبل را می‌پردازند و همین دور باطل، سال‌هاست ادامه دارد و حجم بدهی باشگاه‌ها به دلیل بالا رفتن وحشتناک هزینه آنها، بیشتر و بیشتر هم می‌شود. تغییرات مداوم در بخش مدیریتی باشگاه‌ها تنها به این دلیل صورت می‌گیرد که مدیران از پس مخارج کمرشکن برنمی‌آیند و تقلای آنها به جایی نمی‌رسد. این سیستم معیوب، مشکلاتی ایجاد کرده که در باشگاه‌های پرطرفدار نمود بیشتری دارد. اگرچه این سیستم به سقوط کم‌حاشیه و کم‌صدای تیم‌هایی مانند پاس همدان، صبای قم، راه‌آهن تهران و بسیاری تیم‌های دیگر منجر شده، اما در تیم‌های پرهوادار، ماجرا تفاوتی عمده پیدا می‌کند. همین فصل صنعت نفت آبادان با مشکلات جدی در بودجه مواجه بود و صدای مربیان و بازیکنان درآمد. نفت مسجد سلیمان به همین صورت. ملوان و نساجی هم مدت‌هاست با بحث نقدینگی روبه‌رو هستند و خیلی تیم‌های دیگر که این بحران کلی مالی در فوتبال، فوتبالدوستان را نگران کرده است. حتی دو باشگاه بزرگ ایران هم با مشکل مالی مواجه هستند و هنوز به صورت کامل با بازیکنان و کادر فنی تسویه نکرده‌اند. امید فوتبالدوستان این است که روزی روزگاری، استقلال مالی باشگاه‌ها را با تمام وجود حس کنند و این ممکن نخواهد شد مگر با یک برنامه اصولی اقتصادی. برنامه‌ای که سال‌ها قبل در دنیای مدرن فوتبال، امتحان و پیاده شد. برنامه‌ای که نه به منفعت عده‌ای خاص، بلکه به منفعت فوتبال و همه عاشقانش فکر می‌کند. برنامه‌ای که فوتبالدوستان ایرانی امیدوارند فوتبال ما را از این ورشکستگی و بلاتکلیفی رها کند.

رضا پورعالی

روزنامه‌نگار